|
< terug
Ariane (deel 1)
Het licht van mijn grillige oude zaklamp
brengt me, onberekend
als gewoonlijk
weer eens op een
nachtelijk pad.
Amorfe vormen en grillige patronen
dwalen aan mijn zijde
maar niets leidt me af
nu mijn lot zich verder ontspint.
Met de rust van een dwaler
leg ik me later
neer op
een ambachtelijk geschapen,
vervolgens wildweg neergeplante
stek,
mijn bedstee voor vannacht.
En boven mij brandt
als vanouds de strijd van
goden en mensen.
Waar
satellieten en
ander ruimteafval
hun zwaarden keer op keer
kruisen
om uiteindelijk te
verzengen in de stratosfeer.
Languit bewonder ik deze
sterren, vallend als mijn slaap.
Ariane zing me een lied
over koetjes en kalfjes
Morpheus begeleid me op mijn
omzwervingen
laat me dromen van weleer.
(Oude vriend toe
zing nog een keer)
Lyrisch gaat de nacht zo in,
om mij morgen,
goed gemutst
verder te voeren over
omstuimige
steden,
wegen
afschuimend op mijn
eeuwige queeste.
feedback van andere lezers- RolandBergeys
niets leidt me af, dt;
voorts is dit een intrigerend, beklijvend geheel.
stormvonk: dank je, is direct veranderd, ik heb er nog aan getwijfeld, ga dingend het groene boekje aanschaffen - iterums
Enorm mooie beelden (vooral Waar satellieten en ander ruimteafval hun zwaarden keer op keer..). Wel kleine opmerking: satelliet is zo geschreven en er staat een dt-foutje: maar niets leidt me af.
stormvonk: ik wist't ik wist't, in elk geval, bedankt - sabine
mooie beeldvorming
stormvonk: bedankt - Mistaker
Van begin tot eind geboeid en met veel genoegen gelezen. Mooi woord toch, queeste...
Groet,
Greta
stormvonk: Ja hé, klinkt zo mooi - drebddronefish
Mooi, mooi, het doet me denken aan die Franse naturalistische schrijvers van eind vorige eeuw die de machtige natuur beschreven, zinderend avontuur ruik ik hier
groetjes
stormvonk: ok, moet dringend bijlezen, heb me vooral met de engelse bezig gehouden..
|
