naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

’De dijkgeest van Vlassenbroek’

6. leugens en ontdekkingen

Of dat nog niet genoeg was, was diezelfde middag Abigail van Afspanning Geertrui, opeens grijs geworden. Abigail die er om bekend stond de mooiste haren van Vlassenbroek te hebben. Abigail wiens sprankelende lach reizigers van heinde en verre lokte. Die Abigail was even misselijk als groen geworden. De waard had haar even naar een achterkamertje geleidt waar ze even op een brits mocht bekomen. Wanneer hij een half uurtje later ging kijken lag er een oud, rimpelig vrouwtje met grijze haren op de brits. De waard had haar willen wegjagen maar toen ze beverig sprak, had hij gehoord dat het Abigail was. Hij had haar meegetrokken naar de kuip waar de paarden uit dronken en had haar verplicht er in te kijken. Abigail was toen zo geschrokken dat ze ter plekke dood viel. Of dat nog niet genoeg was, was diezelfde avond nog een kind verdwenen uit de afspanning en niemand had het sindsdien nog gezien. Pa dacht dat het verdwaald was in het moeras maar het gerucht ging, dat de Dijkgeest het was komen halen om wraak te nemen op de dorpelingen die zijn rust hadden verstoord.

Het duurde niet lang of de mensen wezen massaal naar Emilie als "de" dader. Ze werd achtervolgd, gevangen, bespuwd en gestenigd. Toen ze haar tenslotte in een kerkkerker wilden werpen tot de afgezanten haar zouden meenemen wist ze te ontsnappen door te schoppen en te slaan waarna ze het moeras was ingelopen. Ook zij was in dertig jaar niet meer gezien.

***

Amalia liep Palmyre voorbij. Ze moest opletten niet gezien te worden op haar terugweg of ze zou heel wat uit te leggen hebben.
Maar eerst diende ze na te denken over wat ze nu eigenlijk gezien had. Dit kon ze immers niet zomaar thuis gaan vertellen. Amalia zou onmiddellijk als heks aangewezen worden en eigenlijk mocht ze Amalia wel. zij was immers het dichtste dat op een moeder leek dat ze nog kon hebben. Trouwens, Amalia was leuk en vriendelijk, wat je van veel andere beschikbare vrouwen niet kon zeggen. Hoewel ze heel goed wist dat er aan haar stiefmoeder iets anders was dan aan andere vrouwen, maar ze niet meteen kon zeggen wat.

Palmyre herinnerde zich nog de dag dat ze haar stiefmoeder had horen praten tegen een egel in de boomgaard. Of de dag dat ze een notelaar verzorgde toen er een diligence tegen gereden was. Eerst had ze gedacht dat ze het zich had ingebeeld, maar ze had echt kunnen zweren dat de notelaar met een tak over haar arm gestreeld had, als ware het een manier om dank je wel te zeggen. Daarna had ze Amalia allemaal rare woorden horen uitspreken. De dag nadien was er van de jaap in de schors van de boom niets meer te merken geweest. Toen wist ze echt zeker dat ze niet gedroomd had.

Palmyre zag de kerktoren al priemen. De dageraad brak door. Nu moest ze vooral oppassen en op veilige afstand blijven. Ze bedacht reeds een manier hoe ze weer het huis kon insluipen zonder gezien te worden. Amalia trok de schuur binnen om er enkele tellen later weer uit te komen met aanmaakhout. Als er dan al iemand zou wakker zijn kon ze gerust zeggen dat ze al vroeg op was. Palmyre bedacht nog steeds een manier om geruisloos binnen te sluipen toen ze de haan hoorde kraaien. Meteen had ze haar reden. Ze zou het even slim spelen als ma. Ze sloop het kippenhok binnen, waar ze enkele eieren raapte voor ze het woonhuis binnenliep.

Amalia was vuur aan het maken om het ontbijt te bereiden toen ze Palmyre zag binnenkomen met rode blosjes op haar kaken, helemaal doorweekt en, met vijf eieren in haar handen. Ze bekeek haar stiefdochter vreemd, besefte dat er meer was dan ze op het eerste zicht dacht, maar besloot er niet op in te gaan.
"Kind, je ziet er helemaal verkleumd uit? Wat is er gebeurd?"
"Niets ma, gewoon even gaan wandelen op de dijk en uitgeschoven." Het moment ze deze woorden uitsprak wist ze al dat ze zichzelf verraden had. Ze zag de blik in haar moeders ogen verdonkeren en maakte zich snel uit de voeten.
Amalia zag hoe Palmyre het hazenpad koos en vroeg zich af wat ze gezien had. Een zorgelijke frons trok over haar voorhoofd.
Het vuur had een nieuw blok nodig. Ze keek boos naar de stapel en naar het vuur en schrok toen er een eikenstronk stuk tegen haar oven vloog.




---

spijt me nog steeds van de dubbele haakjes wegens syntax error

stemresultaten

1. De morf heet Elvirai

neen	22%
ja	78%

totaal 9 stemmen

2. De morf heet Gelovrai

neen	89%
ja	11%

totaal 9 stemmen

3. De morf heet Namen Micah

neen	80%
ja	20%

totaal 10 stemmen

4. De dijkgeest komt voor wraak naar de kerk

neen	18%
ja	82%

totaal 11 stemmen

5. Praten Amalia en Palmyre het uit zonder medeweten van Jacobius

neen	50%
ja	50%

totaal 10 stemmen