|
8. mistig en duister
De dagen sluimerden verder. Angstvallig trachtte het gezin zich uit de dorpskern te houden om de krachten van Amalia zoveel mogelijk uit het dorpsleven te weren. Het feit dat ze oncontroleerbaar bleven, was een reden om zo weinig mogelijk met de dorpsbewoners in contact te komen. Men wist tenslotte maar nooit. Helaas waren sommige bezoekjes broodnodig, zonder handelen kon het gezin zichzelf niet behelpen. Zo kwam het dat op een dag, toen de middagzon amper hoog stond en Jacobius helemaal bezopen onder de beuk lag met zijn kruik mede onder de arm geklemd. Wijl de kinderen op de weide waren, werd Amalia verplicht met haar zelfgebakken brood naar het dorp te trekken. Het gezin had dringend een nieuwe haan en kippen nodig en het geld ontbrak hen. Gelukkig wist ze een geitenboer die haar graag een jonge haan en drie kippen verruilde tegen twee broden, een lijfrok en twee hesjes. Amalia hoopte dat niets haar zou doen opschrikken, want ze had ondervonden dat er dan meestal wel iets door de lucht vloog.
Ze trok op pad met haar brood en kledij in een doek geknoopt.
Toen ze het vroonhof van Anselm naderde bad ze tot God dat het goed zou aflopen. Ze liep het erf op, Clothilde liep op haar toe, ondertussen haar handen afvegend aan haar tot op de draad versleten hes. Op de achtergrond het geluid van kakelende kippen en knorrende varkens. Clothilde liep de bijschuur in en maakte plaats op het werkblad. Amalia kwakte er haar pak op neer en maakte de knoop los. Clothilde nam onmiddellijk het brood vast en snoof eraan. Ze wist dat geen mens zo heerlijk brood kon bakken als Amalia, daar was ze dan ook voor bekend tot ver buiten het dorp. Haar brood was altijd veel zwaarder. De hesjes zagen er ook heerlijk uit, ze ontknoopte onmiddellijk haar versleten prul los en deed een nieuwe aan. "Zo, en nu de lijfrok nog rond Anselm krijgen en we kunnen er weer een jaar tegen" grijnsde ze haar vier tanden bloot.
Clothilde liep weer naar buiten en brulde op een van de jongens, die meteen het hoenderveld opliep en drie kippen en een haan bijeendreef. Met enkele bewegingen waarin duidelijk was dat Clothilde dit dagelijks deed, plukte ze de dieren als een omgekeerd bosje bloemen en propte ze in een twijgen mand. Dankbaar nam Amalia de mand over, en stapte het hof weer af, nog iets naroepend van: " ik zend Palmyre morgen met de mand terug." Maar Clothilde was alweer bezig met ander dingen.
Amalia was in gepeins verzonken toen ze de weg terugliep. In haar mand het gekakel en geroefel van hun nieuwe pluimvee. Eindelijk gingen ze hun eier-accijnzen kunnen betalen. Het was zo al moeilijk genoeg om de tiende kerkbelasting bij elkaar te krijgen en het zette druk op de hele familie. Net wat ze konden missen, want druk was niet goed voor haar, dan begonnen de raarste dingen door de lucht te vliegen. Gelukkig was alles tot hier toe niet buiten de boerderij geraakt, maar ze wist dat Jacobius aftelde tot het moment het eens mis liep. Ook zij besefte dat hun geluk aan een vlasdraadje hing.
stemresultatenEnkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.
Komt Amalia veilig en heelhuids thuis?totaal 6 stemmen Is er iets voorgevallen wanneer ze haar erf nadert?totaal 6 stemmen |
50%