|
< terug
Een leven met het Karma van Incest en Zelfmoord (4)
2
'Kijk nou eens wat je doet!' roept mijn vader aan de eettafel, waar we met het verscheurde gezin aan zitten te eten. Mijn broertje probeert de pan met glazige aardappels te pakken maar het is de gewoonte dat we pas mogen beginnen met eten als vader daar toestemming voor geeft. Op het moment dat het magere, timide jochie zijn arm naar de pan uitstrekt, geeft vader daar een harde klap tegen. In die slaande beweging raakt hij de juslepel en de bruinvettige vloeistof spat over de tafel.
We zitten weer in de jaren zeventig. Waar vader de strijd voert voor zijn communistische ideeën, terwijl hij werkt voor Justitie en een regiem voert over een gezin.
Waar haal je als beginnende puber je referentiekader vandaan, als je eigen vader met 1 Mei pontificaal de rode vlag uithangt terwijl hij 'De Internationale' zingt, mij de trap afslaat en met mijn zusjes in bed kruipt? Ik zat in die tijd op de MAVO. Daar haalde ik steevast slechte cijfers maar er was niemand die zich daarom leek te bekommeren. Er kwamen geen handtekeningen van vader meer bij 'gezien' op mijn rapport. Ik liet hem in het laatste trimester van de derde klas eenvoudig weten dat ik het jaar wel zou halen. Dat lukte niet. Ik had op mijn eindrapport vier drieën, enkele vieren en mijn hoogste cijfer was een zes. Het telde opeens niet meer dat mijn moeder aan een touw had gehangen. Daar was ze immers allang weer vanaf gehaald.
Uiteindelijk heb ik over die vier jarige opleiding zes jaar gedaan, ik ben er met zes zessen op mijn eindlijst voor geslaagd. Achteraf gezien vind ik dat een prachtprestatie. Alles wat me lukte deed ik met de hakken over de sloot, al belandde ik er ook vaak middenin.
Na de tijd van het overlijden van mijn moeder, is vader ook zwaar overspannen geweest. Zelf zie ik nu wel in dat hij de greep op het leven helemaal verloor. Toen hij ouder werd was zijn leven helemaal een chaos. Hij kocht vele boeken vol spiritualiteit, vond God terug in de geschriften van Nag Hammadi, die na bijna 2000 jaar het licht weer zagen in het Egyptische woestijnzand waar ze begraven waren door kerkvaders die de boeken te eigenzinnig vonden. Daarin stond immers dat je zalig bent als je vervolgd wordt.
Lastig voor mijn vader was dan weer dat juist die geschriften alle verantwoordelijkheid voor het leven terug leggen in je eigen schoot. Bij de zogenaamde gnostische geschriften komt er geen kerk aan te pas. Het evangelie van Thomas raadde vader me aan, en dat van Phillipus en Maria Magdalena. Het zijn boeken die ikzelf ook verslonden heb, zeker het evangelie van Judas, waarin staat dat het verraad van Judas in opdracht van Jezus zelf had plaatsgevonden. Iemand moest het immers doen, anders zou het plan van de kruisiging niet werken.
Enfin, hij las de boodschap van vergeving en belde mijn zussen op om ze te vertellen dat ze dat dan maar moesten doen. Een week later was hij naar Amsterdam gegaan om een oude partijgenoot van de CPN te ontmoeten en daarna was toch het communistisch idee zaligmakend voor deze aarde.
Op een gegeven moment belde hij me op met de mededeling dat hij verliefd was:
'Peter, jongen, ik moet je wat vertellen. Ik ben helemaal verliefd. Sophie is een prachtige dame en ze heeft ook kleinkinderen, net als ik. En ze is al bij me op bezoek geweest zonder dat ze een slip droeg. Ik kon zo met mijn handen over haar rok de rondingen van haar, nauwelijks verzakte billen volgen.
Ja, mijn vader had kleinkinderen. Van zijn stiefzonen. Hij kwam wel eens bij hen op bezoek maar mijn stiefbroers waren als de dood dat hij ook aan hun kinderen zou zitten (dan had hij het er waarschijnlijk niet levend vanaf gebracht, want ik ben met mijn 1.95 m. de kleinste van de jongens).
feedback van andere lezers- Mistaker
En dan die schijnheilige misselijkmakende politici van bepaalde partijen maar blijven beweren dat het gezin de hoeksteen van de samenleving is!
Goed geschreven, graag gelezen. Judas is inderdaad een fascinerend figuur.
G
Peerke: Morgen is er een lezing over hem in de Hartenstraat...
Ik vind dat echt boeiend!
Peet - tessy
Knap in woord gebracht.
Peerke: Gelukkig, ik twijfelde een beetje over dit stuk. Niet zo moeilijk, want het is m'n echte levensverhaal dit keer. - jack
Zowel inhoudelijk als technisch erg sterk vind ik.
heel interessant!
Peerke: Nou, dank je wel Jack.
Leuk dat je me las.
Peet - henny
Heel goed onder woorden gebracht.
Peerke: Dank je Henny, voor je lovende woorden.
Peet - Mephistopheles
met 1.95m de kleinste? Shit, ik ben de grootste thuis en ik zit bijna 20cm onder jouw lengte...
Peerke: Tja, maar jij bent groots in je schrijven.
Het is wel een beetje gek, met mijn lengte de kleinste te zijn.
Ach, ik ben eraan gewend. ;-)
|
