Volg ons op facebook
|
< terug
De weddenschap
De weddenschap
Hij had al maanden hier naar deze dag toe geleefd, en zich telkens weer afgevraagd of dat het besluit dat hij toen genomen had werkelijk uitvoerbaar was. Nu was het dan zover en als nog iets mis zou moeten gaan, tja, dan waren al deze voorvreugden en spanningen voor niets geweest. Als Ernest er nu over terug denkt, hoe dat toen alles begon, en hoeveel angst en zweet hij daarvoor gelaten had, was hij er nooit aan begonnen. Op die avond daar in het café bij Dina was hij zoals zoveel anderen gewoon gast tussen gasten. De stemming was opperbest en de pintjes die volgden elkaar met de klokslag op. Zijn vrienden waren en zijn nog altijd met zijn eenzaamheid begaan, en hoe goed ze het ook menen toch is het zijn eigen leven en daar moest hijzelf mee klaar komen. Hoe het dan toch zover had kunnen komen is hem tot op de dag van vandaag nog altijd een raadsel. Hoe was het toch mogelijk geweest dat hij, die al meer dan zestig jaar hier op deze aardkloot rondliep, zich zo tussen pot en pint had laten vangen. Over anderhalf uur zou het dan zover zijn. 'Terug krabbelen kan ik niet, zei hij steeds weer tegen zichzelf, trouwens dat zou ook gezichtverlies betekenen en daar ben ik nu eenmaal te fier voor. Op de foto zag ze er wel goed uit en de inlichtingen die hij over haar had ingewonnen waren stuk voor stuk positief, dus daar ligt het niet aan. Maar wat hem stoorde waren de verhalen van anderen over hoe zij hun vrouwen zagen en waar hij voor moest opletten. Ze kunnen van het ene moment op het ander met je geld vandoor gaan, zei een gast in zijn stamcafé. Die moest het weten want hij had achteraf gehoor dat dien type meerder keren getrouwd was geweest.
Toch is Ernest nieuwsgierig en voelt hij ook wel een bepaalde spanning die hij als jonge man ooit kende maar sindsdien telkens weer verloochende. De enige vrouw die hij ooit liefhad was zijn voor twaalf jaar overleden moeder, zij was altijd en de enige vrouw in zijn leven die hem dan ook door en door kende. Maar deze vrouw die hij zo dadelijk zou ontmoeten kent hem niet. Ze weet niet hoe dat ik in elkaar zit, kent niets van mijn angsten en verwachtingen, mijn wereld draait enkel om mij en mijn huis en dorp. Met niemand heeft hij ooit rekening moeten houden en nu zou dit alles totaal anders gaan worden. Hoe korter dat Ernest bij het busstation kwam hoe heftiger hij zich tegen deze onzekerheid verzette. Tegenover het station ligt een café waar hij wel eens binnenwipte als hij van het vissen terug kwam. Hij kende Mariëtte heel goed, zij had samen met hem in de computerles gezeten, en af en toe gingen ze dan samen een pint in de stad pakken. "Ha die Ernest, hoe is het jongen, komt ge terug van't vissen? Ach nee zo uitgedost gaat ge niet aan't water zitten, zeker,hé! Ernests's hoofd kleurde rood en hij stotterde, "Ne, ne, nee, ik wacht op iemand die met de bus uit de stad komt, ziet ge". Als ge zo gekleed zijt is dat niet om sinterklaas af te halen, daar zal iets langharigs op je wachten, meende Mariëtte, ha! ha! ha! wat zal 't zijn, een Pintje Ernest"? Hij zette zich naast een dikke man op de kruk en draaide z'n pint op het bierviltje terwijl hij de man naast hem vragend aankeek. Ken ik u ergens van begon Ernest nog steeds het glas draaiend. Ja, was het kordate antwoord, ge zijt toch Ernest van Trien van de smid, is 't niet? Ja was het verbluffende antwoord, maar ik ken je zeker niet, vanwaar wel? Weet ge nog dat we samen aan het kanaal aan 't wedstrijdvissen waren en gij de eerste prijs haalde, weet ge nog? Awel, ik was van de jury en ik heb je toen die beker overhandigd. En nu wacht ik op m'n zuster die heeft zo meteen een eerste rendez-vous met zo nen type uit het dorp verderop, ik wil deze Don-Juan toch wel eens zien, wie weet ken ik hem wel.
15-04-09 Hoeselaar
feedback van andere lezers- tessy
Mooi,... komt er een vervolg?? Ik ben nl.nieuwsgierig hoe een blind date afloopt. :-)
Hoeselaar: Misschien wel, maar ik kan het nu nog niet zeggen, dat ligt helemaal aan mijn inspiratie.
Bedankt dat je mijn weddenschap las
Willy - GoNo2
Voilà, c'est ça....
Hoeselaar: Had weer eens zin in een verhaaltje al breng ik elke dag een stukje van een boek op seniorennet +- 75 volgen
Willy - miepe
ik tuimel hier natuurlijk zomaar holderdebolder binne
er slopen wat schoonheidsfoutjes in de tekst
maar de inhoud pikte ik graag mee
Hoeselaar: Kun je me vertellen welke schoonheidsfoutjes dat waren, ik met mijn Duits taalverleden heb soms nog wel eens moeite de juiste woorden te vinden
Willy - Mistaker
Ik volg Miepe in haar reactie en kijk uit naar het vervolg.
Groet,
Greta
Hoeselaar: Dat zal ik dan nog moeten schrijven want dit was voor mij zo af
Willy - Magdalena
GRINNIK!
Amaai, o, ik zou willen weten hoe dat afloopt!
:):):)
Hoeselaar: Dat zou ik dan nog moeten schrijven, moet me dan wel weer opnieuw in die situatie indenken
Willy - Vansion
grappig en voor mij af hoor! plezant onverwacht slot.
(lang geleden maar mét plezier)
Hoeselaar: Dank je wel, prettig om je als een van mijn lezers te mogen begroeten
Willy
|
