Volg ons op facebook
|
< terug
normaal - abnormaal (voor Magdalena)
Sommigen vragen zich af hoe het mogelijk is om met iemand als ik samen te leven. Mensen die dat vragen draaien de zaak om. Voor mij is het onmogelijk om met deze maatschappij te leven. Dat is iets helemaal anders. Met mij valt best te leven, maar ik kan niet in de maatschappij leven. Ik doe alle moeite van de wereld om in deze maatschappij een plekje te verwerven. Om een beetje de regels te leren. Maar het is alsof je in een computer een programma stopt dat in een andere computertaal geschreven is. Het past niet en je kunt het ook niet laten passen. In een benzine-auto steek je geen dieselonderdelen. Maar op zich heb ik geen probleem. Op zich gaat alles goed. Ik heb geen contactstoornis! Als iedereen deze stoornis zou hebben zou mijn stoornis geen handicap zijn. Voor mij zou de wereld er dan veel mooier uitzien. Dan zou de zogezegde normale mens "de gestoorde" zijn. Want dan zou onze ordening tellen en zou de andere ordening afwijkend zijn. Er had dus even goed een andere ordening kunnen zijn, waar woorden wel letterlijk worden genomen, waar mensen wel zouden doen wat ze zeggen en waar de façades zouden wegvallen. Is het dan zo'n rare wereld waar ik me in thuis zou voelen?
Ik word enkel als abnormaal beschouwd als ik omga met andere mensen. Waarom? Omdat ik niet voldoe aan het plaatje. Het plaatje dat de meerderheid gemaakt heeft en waarvan de meerderheid bepaalt dat dat normaal is. Maar wat is normaal? Als iemand me zegt dat hij binnen 10 minuten belt en ik word kwaad als hij na 12 minuten nog niet gebeld heeft, ben ik fout en hij goed, want ik ben "gestoord", hij is normaal. Iemand vraagt me hoe het met me gaat. Ik zeg "slecht". Het gesprek is gedaan want ik hoorde "goed" te zeggen, want het was niet meer dan een openingszin. Toch ben ik fout, hij juist, want ik ben "gestoord", hij is normaal.
Kan er iemand mij vertellen hoe de wereld van "de normalen" geordend is? Waarom mag ik niet stipt zijn? Waarom mag ik niet eerlijk zijn? Waarom stelt men vragen als het antwoord al vast ligt? Wat is er logischer dan "gestoord" zijn? Mensen zeggen niet wat ze bedoelen en dat heet normaal. Als ik dat onder de knie heb kan ik mezelf als normaler beschouwen. Ik zal nog veel moeten leren. Ik zal alvast beginnen met leren liegen en woorden niet te gebruiken waarvoor ze staan.
Gelukkig zijn er bij de "normalen" ook lastige mensen. Lang leve de normale mens die zijn hart op zijn tong heeft. Iedereen vindt hem grof of moeilijk om mee om te gaan, maar niet ik. Lang leve de normale mens die een pietje precies is en wel degelijk op zijn klok ziet als hij zegt dat hij over zeven minuten telefoon verwacht. Wat haat ik het dat ik deze schijnbaar voor anderen eenvoudige dingen niet begrijp. Wat haat ik mijn stoornis. Maar wat hou ik van de momenten in mijn leven dat men mij juist omwille van die dingen waardeert. Op die momenten ben ik er bijna trots op. Want wat ben ik blij als mijn vrienden blij zijn om mijn eerlijkheid en daarom juist mijn vrienden zijn. Wat ben ik blij als mijn medemens mijn "eerlijke" mening apprecieert. Wat ben ik blij als anderen er deugd aan hebben dat ik zo stipt ben.
___________________________________________________________________________________________________
aan Magdalena; Af en toe staat er "stoornis" in. Dat kan je vervangen door…
Ik ken je standpunt over het woord stoornis (en jij mijn standpunt ook). Toch deed ik het uit respect voor jou om andere termen te vermijden
feedback van andere lezers- yellow
Dominique, je piekert misschien teveel, lig niet teveel wakker over wat anderen over je denken want zoiets maakt je geestelijk ziek, ik voel mij tegenwoordig zoals ik me wil voelen en daar is geen uitleg verschuldigd hoewel ik natuurlijk wel nog rekening hou met andere mensen,
voor mij ben je zeker niet gestoord, misschien een beetje gevoelig, maar dat hebben veel schrijvers,
groet,
proficiat met je verhaal,
Marc
b_engel: Marc, ik heb me als kind nooit ergens thuis gevoeld. Altijd een buitenbeentje en nooit begrepen waarom. Als ik net hetzelfde deed als de anderen was het bij mij toch niet hetzelfde en iedereen voelde dat. Ik heb me heel alleen gevoeld. Al van in het kleuterklasje. Tot ik een etiketje kreeg dat vertelde wat er mis met me was. Ik had wat uitleg over hoe en wat en waarom. En dat deed deugd Marc! Zo content met mijn etiketje; alsof ik thuis kwam, eindelijk een identiteit had en ergens bij hoorde. En sindsdien worstel ik er haast niet meer mee of toch niet meer op die manier. Ik heb het wat kunnen loslaten. Het gevoel altijd anders te zijn werd een beetje bevestig (al is dat relatief hé) en dat gaf me rust. En nu; etiketje of niet; mensen moeten me nemen zoals ik ben. En ik heb een etiketje en mensen kunnen er op wijzen en dat pik ik niet. Respect voor iedereen zoals hij is met of zonder etiketje. Dat telt en daar kom ik voor op en dat lukt me. Ik zit beter in mijn vel, durf te zijn wie ik ben en heb er geen problemen meer mee. Ik ben tevreden met wie ik ben en zelfs fier. Mijn etiketje heeft me gered. En nu kan ik leven alsof er geen is.
Liefs
XXX - Peerke
Ach, je vormt je eigen maatschappij... Dat ik in andere ogen niet voldoe komt omdat ik een ander referentiekader vorm. En velen met mij. Wat wij als 'maatschappij' zien is uiteindelijk een grote zeepbel die nu aan alle kanten ploft: milieu, geloof, financiele sector, gezondheodszorg, defentie, ga zo maar door. Terug naar de eenvoud en gewoon niet mee doen aan het jachtige leven. Ik heb minder geld dan vroeger maar nu veel minder nodig...
b_engel: ik doe ook niet mee aan die maatschappij. Integendeel; heb er een hoop kritiek op!
ik volg je - miepe
heerlijke getuigenis
zit ook niet slecht in elkaar
af en toe heel hard gelachen
ja, leef eens met mij samen? ik ben een complete anarchie op regelmaatvlak
ik vergéét regels ook gewoon. ik doe ook alsof ik er niet aan kan doen. is het MIJN schuld?
b_engel: fijn dat je het heerlijk vond
en ben blij dat je af en toe heel hard hebt gelachen
zoiets mag ook wel eens met een vlaagje humor gebracht worden hé!
Iedereen is anders en waar respect en openheid is kan met iedereen geleefd worden. Voila! - Mistaker
Ik ben nooit een 'gewoon' iemand geweest en heb ook nooit geprobeerd dat te veranderen. Daar hebben mensen wel bewondering voor is mijn ervaring. Gewoon jezelf zijn!
Groet,
Greta
b_engel: Dat is inderdaad te bewonderen.
Ik ook hoor maar heb even een duwtje van een etiketje nodig gehad - jack
Hihi, wat maakt het uit wat "normaal" is en wat niet? Gewoon doen waar je je goed bij voelt, gewoon jezelf blijven. Als wat jij beschrijft gestoord is, kan ik je vertellen dat je hier niet de enige gestoorde bent ;)
b_engel: haha, dat wordt leuk!
Wil je nog wat gestoorde schrijfsels lezen?
groetjes - GoNo2
Welkom bij de Club van de Prettig Gestoorden !
b_engel: ben jij de voorzitter? - Magdalena
Ik heb hiervan genoten +++ Dominique!
Denk in godsnaam niet dat jij mij kwetste of zo, totaal niet.
Ik heb in de buitenwereld al zo veel namen gekregen, van zeer beledigend en vernederend tot vriendelijk en liefhebbend.
Maar IN mij zit een immense trots.
Eigenlijk schiet ik daar zelf soms mee in de lach.
Ik bén ooit krankzinnig geworden, maar dan nog wilde ik niet buigen.
Ik zat bij een psycholoog die zijn raam had opengezet terwijl ik in ziekenhuis-pyama koud had. Hij weigerde het raam dicht te doen.
Toen heb ik hem gezegd: 'Ik denk dat jij de situatie niet goed begrijpt. Behandel mij met respect alstublieft, want zonder mensen als ik ben jij je job en doel kwijt!'
Hij reageerde nog niet.
Toen heb ik zijn jas van de kapstok gepakt en aan gedaan.
GRINNIK!
Die man raakte in paniek door 'een gekkin': hij pakte de telefoon en belde met trillende stem voor hulp, zeggende: 'Dit lukt hier niet.'
En later kwam een vrouw, een medepatiënte naast mij zitten en fluisterde: 'Als je hier weg wilt moet je zeggen dat je inziet dat je ziek bent.'
Ik vroeg haar wat ze bedoelde, maar ze zei: 'Gewoon maar doen en je zult zien: dan krijg je je eigen kleren terug en twee dagen later mag je buiten.'
Zo gezegd zo gedaan.
En, het was WAAR!
Ik zei dat ik inzag dat ik ziek was. Kreeg een uur later mijn kleren terug en twee dagen later was ik terug buiten.
SMILE.
Het gaat er vaak om simpelweg te weten wat je moet zeggen en wat je moet doen in welke omstandigheden denk ik. Maar als niemand het je zegt, hoe kun je het dan weten???
XXXXX
b_engel: haha Magdalena! Zijn jas aangedaan! Super! Hij moet het raam maar toe doen hé! geweldig!
Als niemand het zegt kan je inderdaad niet weten wat je moet doen. Zo denk ik er ook over. Maar soms lijkt het of die anderen voelsprieten hebben of een angeboren gave waardoor ze dat wel weten. Alsof zij van nature dingen gewoon weten en daardoor het juiste doen. Wellicht niet maar toch slaag ik de bal opvallend vaak mis. Ik ken geen censuur. Ik zeg wat ik denk en vind daar niets verkeerd mee terwijl er ergens toch een regel blijkt te zijn dat je sommige dingen toch niet zegt. Ach...!! Ik heb al situaties gekend in mijn leven... achteraf kan ik er mee lachen. - tessy
Ach je moet maar denken zelfs over zo een keurig man als de paus word er geroddeld :-)
Ik ben er trots op een beetje "gestoord" te zijn, of beter niet te zijn zoals alle anderen.
En jij mag verdorie ook heel trots zijn op jezelf neem dat maar van mij aan, na wat ik hier al van je gelezen heb kan ik alleen maar respect voor je voelen.
b_engel: bloos bloos...
Denk je het? Zou de paus keurig zijn? haha! hij wordt toch verondersteld van wel hé!
je hebt gelijk. Een doorsneemens kan je beter niet zijn. Daar is niets aan denk ik...
dank voor je fijne fb - hope
Die club bestaat dus! Ook mij heeft men altijd 'raar' gevonden en hoewel ik een heel 'normaal' leven heb geleid en mij heel sociaal heb gedragen, voel ik mij nog steeds een vreemde tussen de mensen. Dit gevoel heb jij heel herkenbaar verwoord.
b_engel: dank je
en ons clubke blijft maar groeien...
|
