Volg ons op facebook
|
< terug
Junkies, treinen en andere rottigheid (deel 17)
(ik herneem een stuk van het vorige deel omdat ik een en ander aanpaste:)
(...) Wetende dat het om mijn bestwil was, gehoorzaamde ik gedwee. "Jawohl, mein Führer!", zei ik met theatrale stem, en kon een halfdronken, hinnikende lach niet onderdrukken. Niet dat u mij zult kunnen betrappen op enige vorm van Hitler-sympathie, dat niet, wat mij betreft krijgt hij postuum nog een stevige trap tegen zijn kont, bij voorkeur toegebracht door een in legerbottine gestoken forse voetballersvoet. Hoewel het de vraag is of hij dit wel erg zou vinden want ik vernam ooit uit goede bron dat 's mans hoogste seksuele genot erin bestond op de grond te gaan liggen in foetushouding en zich te laten schoppen. Wat ik ondanks mijn afkeer wel apprecieer aan die vent is dat hij net als ik een zware hypochonder was. En de gelijkenis gaat verder want naar verluidt was hij ook een enorme zoetekauw. Aan goede manieren had hij dan weer een broertje dood want scheten en boeren vlogen te pas en te onpas uit de respectievelijke lichaamsopeningen. Deze feiten worden bevestigd door toonaangevende historici, die zich duidelijk verveeld moeten hebben toen ze besloten hun kostbare en hoogstwaarschijnlijk door belastingsgeld gesubsidieerde tijd aan deze ongemeen interessante banaliteiten te spenderen.
Ik stak de fles whisky weg en zwaaide mijn rugzak over mijn schouder. Aangezien ik zo braaf was geweest vond ik dat ik het had verdiend om nog even ter plaatse te blijven staan en nog eens goed rond te kijken. Toen had ik het wel gehad voor één dag. Ik maakte een diepe, hoffelijke buiging naar het kruis, sprak de ongetwijfeld betekenisvolle woorden "Salu, makker, tot volgende keer" en wandelde weg.
De nasmaak van die woorden deed me tijdelijk zin krijgen om Junkies graf te bezoeken, maar even snel besefte ik dat ik dat niet nodig had om familiaire gesprekken met hem te voeren. Misschien zou het verstandiger zijn om eindelijk eens een gesprek te voeren met een psychiater, om voor eens en altijd uit te maken of Junkie nu echt van zijn lichaam naar mijn hoofd was verhuisd, of dat het misschien hoog tijd werd dat ik aan de psychofarmaca ging. Want dat is de gebruikelijke gang van zaken, heb ik vernomen, wanneer iemand openlijk durft te beweren stemmen te horen die er eigenlijk niet zijn. Daarbij kan ik het niet laten me af te vragen hoe men bepaalt of die stemmen er al dan niet zijn. Het is niet omdat het gehoor van een verveelde dokter met oogkleppen niets registreert, dat er niets te horen valt. Wie weet bestaat er iets als een geest die blijft bestaan en die om rottigheid te veroorzaken de nog levenden één en ander gaat influisteren. Ik ben hoegenaamd niet bijgelovig, maar het blijft het ene woord tegen het andere. Wetenschap is een fijn ding, maar ze is niet almachtig, hoewel ze soms dicht in de buurt dreigt te komen. Natuurlijk moet ik toegeven dat het een goede zaak is dat men met een pil bepaalde psychische storingen kan verhelpen, doch men zou er goed aan doen een mens het voordeel van de twijfel te gunnen alvorens met etiketten en bijbehorende medicatie te gaan gooien. Dat is mijn overtuiging, en niet alleen om mijn eigen geestelijke abnormaliteiten goed te praten. Het zal ook wel iets te maken hebben met de aantrekkelijkheidsgraad van berucht anti-pillen-therapeut Bob Vansant. Samen met fotograaf en groot poëet Michiel Hendryckx vormt hij de uitzondering op mijn lichte maar rechtlijnige voorkeur voor jonge mannen, of beter gezegd: jongens. Hoewel ik het meestal te druk heb in mijn eigen parallelle universum om die voorkeur veel te voeden. Hoogstens leidt het me er soms, per toeval, voor even van af, als mijn oog op iets valt wat werkelijk om nader onderzoek vraagt.
(en hier voeg ik mits enkele praktische aanpassingen vermoedelijk het deel "Hanna" tussen, dat u, mocht u geïnteresseerd zijn, hier kan vinden: http://www.writehistory.be/?p=verhaal&id=9822 )
feedback van andere lezers- GoNo2
Nogmaals uitstekend
jack: en nogmaals danku! - tessy
Ik volg ook nog, maar weet niet veel meer te zeggen zonder in herhaling te vallen, ik vind het gewoon erg goed.
jack: Haha, ik ken dat probleem ;)
Toch leuk om te zien dat je blijft lezen. Dankjewel! - Mephistopheles
Zelf vind ik wetenschap erg interessant.
'hoewel ik het meestal te druk heb in mijn eigen parallelle universum' vind ik een geweldige uitdrukking. Ik leef ook in mijn eigen parallelle universum, maar het probleem is dat ik diagonaal geparkeerd sta...
jack: Ik vind wetenschap ook heel interessant, alleen de psychiatrie maakt het beest in mij wakker, in de (zeer) negatieve zin :)
Het is me wat he. Als we geen eigen universa hadden zouden we ons nog meeeeeer doodvervelen of doodergeren geloof ik. En wat is er mis met diagonaal? - Mistaker
Knap deel weer!
Groet,
Greta
jack: Dankjewel Gretaatje! - henny
Mooi deeltje.
In het begin las ik vaak het woord want. Voor want een komma zetten en vaak is een komma alleen genoeg. Want ontkracht vaak de zin en zonder wordt het krachtiger.
jack: Wel, vroeger liet ik meestal die want weg en het gevolg was dat vele van mijnnhersenkronkels niet meer te volgen waren...!
Het is me nogal wat met die want he! - Vansion
heel graag gelezen deeltje ...
ik ga naar Hannah
jack: Dank voor het lezen :) - KapiteinSeBBos
ik zal maar niet zeggen wat je allemaal bij mij teweeg brengt...:-)
xxxxxxxxx
jack: Net wel, net wel, het interesseert me wel, wat ik teweegbreng met dat geschrijf... :-D - koyaanisqatsi
Blijft lekker lezen... ;-)
jack: dat is toch de bedoeling...
:-) - manono
De psychiatrie medicatie is meer een vogelenpik dan iets anders. Die pillen wijzigen het denkproces... en dan maar hopen dat het effect een gunstig resultaat geeft voor de maatschappij.
Ze kunnen net zo goed averechts werken.
jack: Daar heb je gelijk in! :-)
|
