|
< terug
in het land van andersom
In het land van andersom loopt Frank in een lang zwart kleed. Hij draagt groenkleurige laarzen en heeft een bruin papieren zak over zijn hoofd. Ter hoogte van zijn ogen heeft hij een klein kijkvenstertje uitgesneden, net voldoende om zijn weg te vinden.
Schuchter en verlegen dat Frank is, niet te geloven. Als hij de openbare ruimte betreedt, ontwijkt hij elk oogcontact door steeds naar de grond te kijken. Niemand mag maar een aanleiding hebben om hem iets te zeggen of te vragen. Frank spreekt alleen als het echt moet, zoals wanneer hij bij de apotheek voor zijn medicatie gaat of zijn verblijfsvergunning laat afstempelen bij de lokale instantie.
Gezien Frank nog maar pas in het land is, dient hij maandelijks zijn aanwezigheid officieel te laten goedkeuren. Iedere keer dat de laatste vrijdag van de maand nadert, heeft hij dagen aan een stuk ontzettend pijnlijke buikkrampen. In zijn gedachten ziet hij al die wachtende mensen in ellenlange rijen staan om bij de dienst van 'mannen zonder rechten' te komen. Het is de enige dag in de week dat de lokale instantie deze doelgroep wil ontvangen. Ben je voor welke reden dan ook verhinderd om je stempel te halen, is het risico bijzonder groot dat de wetbeschermers je van straat plukken, je meteen op het vliegtuig zetten en je meedogenloos repatriëren naar het land van herkomst, ongeacht de reden waarom je op de vlucht bent.
Ook hoe deze maatschappij ineen steekt, kan Frank moeilijk verkroppen. Anders dan in de rest van de wereld zijn het hier de vrouwen die de lakens delen. Van een presidentiële functie en politieke zwaargewichten naar multinationals en zelfs tot grootgrondbezitters, op alle niveaus en in alle posities overheersen de vrouwen. Mannen, weliswaar legale mannen en dan nog van eigen bodem, beschikken hier en daar over bepaalde postjes, maar strikt beperkt tot louter uitvoerende opdrachten. In feite zijn het niet minder of meer dan tweederangsburgers.
Frank en zijn kompanen kunnen er alleen maar van dromen om ooit in die positie te mogen staan. Al is het ondergeschikt aan de vrouw en hoe vreselijk hij het ook vindt, het biedt hem alvast een vrijgeleide om niet meer te gaan stempelen. Mee deel uit te maken van een samenleving die hem toelaat erbij te horen, zijn centjes te verdienen op een legale manier van werken, daar wil frank naartoe. En vooral, het allerbelangrijkste, een volwaardig mens te zijn MET rechten. 'Het is beter dat je op de onderste sport van de ladder staat dan op de grond.' is zijn moto om door de dag te komen.
Al het vuile zware werk waarvoor geen diploma of ervaring vereist is, wordt de buitenlandse man toegewezen. De zwakste scholen of laagste studierichtingen puilen uit van hun soort en in een sommige woonwijken vermenigvuldigen ze zich precies als konijnen waardoor hun woonst veel te klein wordt. Maar omdat ze ook zo massaal aanwezig zijn in het land van andersom, want lang niet elke vreemde man meldt zich keurig aan, is hun economische bijdrage aan de staatskas belachelijk laag.
'Ze kosten ons alleen maar geld!' luidt het in extreme vrouwenkringen. Het klimaat is zelfs zo gespannen dat de plaatselijke mannen, die met rechten dus, hun eigen soort de rug toekeren. Hen eveneens verwijten, beschuldigingen doen voor alles wat maar in de nabijheid van hun bezit, geluk of wat dan ook komt.
'Niet God maar de mens is ondoorgrondelijk!' denkt Frank dan en negeert de domme praat.
Maar waar Frank het enorm moeilijk mee heeft, is de lokale levenswijze die absoluut samenhangt met, of vertrekt vanuit het heilige boek 'zij weet wat goed is'. Zo dient elke man zich van kruin tot teen helemaal te bedekken. Geen lapje bloot lichaamsvlees mag voor het andere geslacht, de vrouw, zichtbaar zijn. Dat de man natuurlijk moet zien waar hij loopt, is het enige argument waarom het kijkvenstertje is toegestaan. Maar dan nog dient de man zeer alert te zijn om de vrouw, eender op welke plaats en voor welke aanleiding, niet recht in de ogen aan te kijken. De straf op deze vorm van overtreding, die op drie na de zwaarste is, komt neer op vijfhonderd stenen te incasseren, geworpen door een feministische beweging.
Frank is van nature een echte rebel. Iemand die opkomt voor zichzelf en zijn medemens. Een moedige en rechtvaardige man als het op ongelijkheid aankomt. Zeker niet bang is om zijn lans te breken om de waarheid aan het licht te brengen. Maar in het land van andersom heeft de man geen stem, laat staan een die protesteert.
THE END
(vond het leuk om even lekker te pennen over van alles en nog wat, met tikkeltje waarheid.
wil terug aan de slag met mijn boek-in-verre-van-wording dus was een goeie oefening )
feedback van andere lezers- b_engel
oei Jamal; beetje last met vrouwen? Ik lees "alles gaat behalve zij" nu ook een tikkeltje anders.
Ik vond dit heel leuk om lezen. De eerste twee strofen gaven me een beetje een raar bijgevoel. Mijn jongste heeft naast haar autisme nogal serieus te kampen met selectief mutisme en daar moest ik toch even aan denken.
En dan begon je over die vrouwen... fantastisch! heel leuk geschreven!
liefs,
Dominique - Mistaker
Ik ken een aantal mannen die dit eens zouden moeten lezen maar die snappen het vast niet!
Heel erg leuk Jamal.
O ja: motTo.
Liefs,
Greta - Magdalena
schitterend!!
schrijf maar je boek-in-wording Jamal, wie weet is dit de manier om mensen een beetje wakker te schudden?
Die zin 'Niet God maar de mens is ondoorgrondelijk'----> :):):):)!goddelijke zin ahw - KOYAANISQATSI
Ik verzuip bijna in de metaforen die ik hierin ontwaar.
Zeer graag gelezen!
|
