Volg ons op facebook
|
< terug
Junkies, treinen en andere rottigheid (21)
Ik nam de trap aan mijn rechterkant. Vanop het perron had je een mooi overzicht over de stad. Dat had ik altijd al een mooie afsluiter gevonden van een dag O. In de verte zag je de torens van de Sint-Walburgakerk en het gemeentehuis. Ook de Dijkstraat zag je mooi lopen tot bij de opvallende, grote kerhofbomen.
Ik hoorde de treinsporen sissen en wist dat de tijd van afscheid nemen voor de deur stond. Het zeer onaangename geluid van de dichterbijkomende trein zwol aan tot een wraakroepend volume. Voor mijn part mocht de overheid eens wat geld steken in de ontwikkeling van geluidloze vervoermiddelen. Elke keer er een vent op een motor me voorbijsnelt, overvalt me de aandrang die mens van zijn stalen ezel te sleuren en zijn kop in te slaan met zijn helm. Er bestond blijkbaar een onmiddellijk verband tussen de prikkeling van mijn trommelvliezen en mijn hartslag en bloeddruk. Wanneer het eerstgenoemde steeg, schoten de andere twee mee omhoog, met alle gevolgen vandien.
Dat gold ook voor andere lawaai-producerende objecten, zoals daar zijn: stofzuigers. Maar dat is mogelijk een restant uit de tijd dat ik nog thuis woonde en vaak wakker werd uit een diepe alcoholische roes door dat hoogst enerverende en door merg en been gaande geweld, dat mijn hoofdpijn allerminst ten goede kwam.
Toch is het met een trein anders. Eerst het onheilspellende zachte gesis der treinsporen en dan het stille geraas in de verte, dat met een monsterlijke snelheid uitgroeit tot een oorverdovende aanval op het gehoor en bijgevolg de geest. Het gebonk van staal op staal. En het besef dat dit voor mijn neef en zijn lotgenoten het laatste is geweest wat ze ooit zouden horen. In het geval van mijn neefje was dit rond 2 uur 's nachts. Dat weten we omdat zijn horloge stilviel van de klap. 's Avonds laat was hij het huis uitgeslopen, terwijl iedereen al sliep. De dag ervoor was hij nog met een vriend naar de cinema geweest. De straten van de stad Vilvoorde moeten uitzonderlijk kil geweest zijn. Nog killer dan gewoonlijk. Het is nu eenmaal een erg grauwe stad. Om nog te zwijgen over de temperatuur, want het was november. 23 november, om precies te zijn. Het jaartal: 2002 of 2003. Hij is zijn straat uitgewandeld, en vervolgens een stuk langs de spoorweg. Daar heeft hij uren gezeten. Of dat wordt aangenomen, aangezien hij al uren niet meer was gezien. Rond drie uur werd zijn moeder wakker, gealarmeerd omdat haar zoon niet in zijn bed lag. Zij was zich maar al te goed bewust van zijn geestestoestand. Enkele uren later werd hij gevonden. Nagenoeg ongeschonden. Alleen zijn uurwerk was gestopt. Onze Koen was dood.
Ik ging niet naar het mortuarium. Junkie was de laatste dode die ik ooit zou zien. Vaak heb ik achteraf gewenst dat ik een even goed beeld had van zijn laatste uren als van die van mijn neef. Ongetwijfeld had hij pijnlijke polsen van het schrijven van een afscheidsbrief van twintig bladzijden. Maar had hij gehoopt dat ik zou bellen? Dat ik onverwacht voor de deur zou staan om hem nog net op tijd te redden? Had hij in zijn lot berust of was hij bang en verdrietig? Had hij zich afgevraagd hoe ik verder zou leven, of had hij gehoopt dat ik me bij hem zou voegen? Wel weet ik zeker dat hij zich in ons huis even alleen voelde als ik, na zijn dood. Die lange dwaas dacht dat het voorbij was tussen ons. Waarschijnlijk is dat de reden waarom ik me zo verraden voel. We waren altijd zeker geweest van elkaar. We hoefden elkaar geen eeuwige trouw te beloven, want we hoorden bij elkaar, wat er ook gebeurde. En voor het gemak vergat hij dat even. Zo kon hij zijn levensdoel waarmaken: zijn leven zelf beëindigen, wanneer hij dat zelf wilde. Een egoïstische klootzak, dat was hij. Niet. Soms. Hoe het ook zij, hij was me in elk geval niet vergeten. Ondanks het feit dat zijn lichaam was weggeteerd in kerkhofgrond, bleef hij me gezelschap houden. Als dat geen Liefde is. Het staat u vrij hier een beetje sarcasme te ontwaren, of net niet. Zelf twijfel ik nog.
feedback van andere lezers- GoNo2
Genoten !
jack: Haha, bent u nog wakker op dit goddeloze uur? Gelezen worden op dit uur is een dubbele eer! Dankuwel! - Magdalena
Volledig akkoord met GoNo2.
Prachtig geschreven, beschreven, opgebouwd.
Ik heb vorige week in de Metro (de gratis krant die je krijgt op de trein) gelezen dat er vorig jaar 121 zelfdodingen waren in België met de hulp van een voorbijrijdende trein en 28 per-ongeluk-dodelijke ongevallen.
Het hééft iets zeer fascinerends als je op het perron zit te wachten en uit de luidspekers klinkt een welluidende beschaafde stem die zegt 'Voorbijrijdende trein in aantocht op spoor 2. Gelieve een veilige afstand te bewaren.' en dan raast er een stalen immense niet zomaar te stoppen onverbiddelijke KRACHT voorbij, op één meter afstand van toekijkenden die allemaal beseffen dat het onmiddellijk en pijnloos voorbij kan zijn als je daar écht behoefte aan hebt.
Eigenlijk een soort troost denk ik soms.
Eigenlijk een soort 'het moet niet, het mag'.
Een soort vrijheid.
jack: Het is in elk geval een snelle uitweg he. Maar eentje waar je wel enorm vastberaden voor moet zijn. Er bestaan humanere manieren om aan je einde te komen.
Dank voor het lezen! - tessy
Ik vind dit stuk aangrijpend, het doet me iets.
Het geeft de pijn goed weer van degene die achterblijft, voor altijd een litteken meedragend.
jack: Dankjewel, Tessy. - Mephistopheles
Problemen met motorrijders, hé? Zelf storen ze me niet, zou wel zo’n Harley Davidson willen hebben. Maar dan zal ik een Dexia moeten beroven en dat zal voorlopig moeten wachten want mijn bestelling handgranaten en AK47’s uit Afghanistan is nog niet toegekomen…
Zelfmoord is inderdaad egoïstisch. Niet laf zoals velen beweren want ik denk dat er wel wat lef voor nodig is om er daadwerkelijk een eind aan te maken, maar het is niet zo sympathiek tegenover de mensen die om je geven (hoewel ik moet toegeven dat ik een aantal kennissen heb die van mij part een cyaankalitablet mogen slikken).
jack: Absoluut geen problemen met motorrijders, integendeel. Alleen vind ik het lawaai dat die rotmachines maken ondraaglijk.
En zelfmoord is ieders goed recht, niet meer en niet minder, vind ik. Ik zal dat in een woede-aanval wel eens egoïstisch noemen maar dat is niet gemeend :) Iemand die zo graag dood wil moet het voor mij niet laten. - miepe
mogelijkS(? - même pas grave) een restant
's nachts idem 's avonds (kapje voor s - même pas grave)
verder goed beschreven onzachtheid van een bestaan of eindigen of in waagstuk-en -brokken overleven of niet
jack: Mogelijks is dialect.
Godverdomme, heb ik 's nachts verkeerd geschreven? Dat is oerdom van mij want ik weet eigenlijk heel goed waar dat kapje moet staan. Die verdomde wijn altijd he ;) - Mistaker
Top!
Groet,
Greta
jack: Dank! - henny
Zeker met over die motoren ben ik het helemaal met je eens!
Heel goed vervolg, maar maak van 2 uur nog even twee uur.
jack: :) da's waar ook, ik pas het aan! - KapiteinSeBBos
together to the top!
dikke knuffels,
xxxxxxx - koyaanisqatsi
Stilte... Daarvoor kan je in Vlaanderen nog alleen terecht in Bokrijk...
Mooi stukje weer, Jackske. ;-)
jack: In de bossen hier in de kempen is het nochtans ook stil... :-) - manono
Mooi geschreven! De eenzaamheid, de boosheid...
jack: Dankuwel!
En dank u alweer voor uw overvloedige leestijd :-)
|
