Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (38)
Over het algemeen deed ze steeds haar best om haar terughoudendheid uit te spelen, als stelde ze zich bewust en onverschillig op om geen argwaan te wekken betreffende de eventuele fijngevoeligheid die ze probeerde te maskeren. Maar zelfs het meest hardnekkige masker bezat niet de kracht om volledig te versmelten met het gelaat dat het verborgen trachtte te houden, en wanneer het gespreksonderwerp afstevende op haar schilderactiviteiten zag je een blijk van openheid en kinderlijk enthousiasme in haar diepliggende oogkassen fonkelen, wat datgene dat ze achter het masker verscholen wenste te houden uiteindelijk naar de voorgrond schoof en haar ontblootte voor wie ze werkelijk was - of althans toch een gezamenlijk onderdeel daarvan. Op dergelijke momenten sprak ze helder en raadselachtig tegelijkertijd, bijna als een orakel, haar woorden luisterrijk en met een nagalm van stromend water in een ravijn. Ze kon bijzonder overtuigend zijn, goed genoeg om mezelf ervan te overtuigen dat ze een prima verkoopster van schilderijen of enig ander kunstvoorwerp zou geweest zijn. Met haar dansende, levendige en vooral erg opgefleurde taal kreeg ze waarschijnlijk zelfs een swastika verkocht aan een Jood. Toen ik het haar vertelde lachte ze lichtjes, bijna alsof ze me in alle stilte gek verklaarde.
'Het is niet omdat ik erover kan praten dat ik er eentje verkocht zou kunnen krijgen,' zei ze, 'een schilderij bedoel ik dan, een swastika wil ik zelfs niet aanraken. Trouwens, een job als verkoopster lijkt me maar saai.'
'Je zou liever zelf verkocht worden?'
'Zou jij dat niet willen als je schilderde?'
'Dat zou van weinig belang zijn,' antwoordde ik, 'want ik kan voor geen meter schilderen, een beetje zoals Picasso eigenlijk.'
'Dus je artistieke expressie is waardeloos?'
'Als het vastgelegd moet worden door middel van een verfborstel wel.'
'Maar je zou toch wel een behoorlijke figuur op het doek kunnen krijgen of niet? Ook al zou het slechts een primitieve vorm zijn.'
'De laatste keer dat ik schilderde probeerde ik een appel op het doek vast te leggen, alleen zag het eruit als een beschimmelde vijg. Is dat een bevredigend antwoord op je vraag?'
'Als je één schilderij mocht uitkiezen dat je met plezier zou verbranden,' vroeg ze plots, 'welke zou het dan zijn?'
'Heb je me daarom mee naar hier gesleurd, om me uit te vragen?'
'Ik wil het graag weten,' zei ze, 'dat is alles.'
'Waarom?'
'Iemands smaak in iets wat zo uitgebreid is als kunst is in zekere zin een weerspiegeling van zijn eigen geest.'
'Waar heb je dat gelezen?' vroeg ik, 'de Knack?'
'Het is zo,' antwoordde ze zelfverzekerd, 'kunst is de taal van de ziel.'
'Volgens Pablo Neruda is lachen de taal van de ziel.'
'Denk je dat de ziel alleen maar lacht, dan?' vroeg ze hoofdschuddend, 'is alles wat niet lacht of gewoonweg huilt dan géén taal van de ziel? Jouw Neruda heeft het bij het verkeerde eind.'
'Wees niet te hard voor hem,' zei ik, 'hij heeft het tijdens zijn leven al moeilijk genoeg gehad.'
'Dat ligt geheel buiten de kwestie,' zei ze, niet van plan om uit te wijden, 'hij definieerde de ziel als iets beperkt, iets kleinschalig, hoewel het gezien haar onsterfelijkheid oneindig is.'
Ik moest lichtjes glimlachen aangezien ik niet geloofde in een trivialiteit als de onsterfelijkheid van de ziel. Jezus mocht dan zijn beloftes gemaakt hebben over het eeuwige koninkrijk maar ik geloofde niet meer in sprookjes sinds de moeder van Bambi gestorven was. Die dag was het goed en wel tot me doorgedrongen dat de natuur de natuur was en alles op een dag weer tot zich nam, en dat het geen moer gaf om zoiets als een ziel. Die dag raakte ik ervan overtuigd dat de ziel onlosmakelijk verbonden was aan het vlees, en dat het bij verstoring of volledige uitschakeling van deze verbinding ontegensprekelijk in de nietigheid dreigde te verdwijnen, opgelost in de dimensies als aspirine in een glas water. Aangezien het waarnemende en uitvoerende vermogen van de ziel alleen maar via de werking van de zintuigen bestond, moest het dus sterfelijk zijn, want de zintuigen stierven gezamenlijk met het lichaam.
Clara wuifde natuurlijk al mijn woorden weg, waarbij ze meedeelde dat ze het niet met me eens was. Ze beweerde dat ik te machinaal beïnvloed was, met veel te mechanische denkwijzen. Het stadsleven had me verknoeid zei ze, alsook mijn neiging om op wetenschappen te vertrouwen. Ze verweet me dat ik Newton's zwaartekrachttheorie niet in twijfel trok maar het wel aandurfde om zo bot te zijn hoger gelegen dingen als de onsterfelijkheid van de ziel met zoveel twijfel te bestempelen.
'Omdat de zwaartekracht bewezen kan worden,' zei ik, 'aangenomen dat deze zwaartekracht volgends de heersende natuurkundige conventies kan gedefinieerd worden.Maar kan je dat met de ziel?'
Ze beweerde van wel, de ziel bestond omdat het zelfbewustzijn bestond, zonder waren we net als de dieren. Niets meer dan apen of slangen die op zoek waren naar voedsel en een plek om te schuilen voor eventueel gevaar. Terwijl ze zo doorging verweet ze me een gebrek aan spiritualiteit en geesteskracht, en dat ik vergiftigd was door de ideologieën van het stadsleven, wat ik niet meteen aannemelijk vond aangezien ik letterlijk geen enkele ideologie koesterde. Als ik op tijd wat te vreten had en een warm bed had om in te slapen was ik al half gelukkig, als daarbij het overgrote deel van de wereld me met rust liet was ik volstrekt gelukkig.
feedback van andere lezers- miepe
geen einde noch begin van hoofdschud, geen hoofdstuk grappige foutjes. pft, même pas drôle
ok, geen jonge kaas meer, een fruitige wijn in rijping dus in een poging tot kunst- (en) diepzinnig gedenk
jaja het begint te kaderen
maar... misschien vindt Jack nog wel een foutje héhé
Mephistopheles: Wijn klinkt al beter. De volgende stap is whisky...
bedankt voor je poging tot zinnige feedback.
Gr. - Ghislaine
Masterart
Mephistopheles: Dankjewel voor het lezen,
Gr. - jack
Hahahaha, kijk ik eens één keer enkele foutjes over het hoofd en ik word er meteen op aangepakt ;)
Dit keer zag ik alleen ergens volgenDs, wat volgens mij volgens moet zijn :) Dit verhaal wordt beter en beter. Altijd die gezonde dosis cynisme, het blijft errrrrrrrrg leuk om lezen!
Mephistopheles: ja, typfoutje weer. *kletter* *kletter* *kletter* Hoor je dat ook? Dat zijn de scherven van de laatste beetjes waardigheid die me nog resten... de D en de S staan naast mekaar op het kla4, hé?
Dat cynisme is grotendeels spontaan. Ik forceer het niet, het komt er zo uit
Groeten vanuit boring Gent... - killea
as always, I am left wanting more, Bert
xxx
j
Mephistopheles: Still more to come!
xxx - arwenn
het is weer mooi hoor!
nieuwsgierig naar het volgende deel..
XX'
Mephistopheles: Volgende deel komt er zo dadelijk aan,
thnks.
xx - Mistaker
Genoten!
Groet,
Greta
Mephistopheles: Als ik de hoofdpijn negeer dan vind ik het schrijven ervan ook best genietbaar... - henny
Het zijn wel zware gesprekken aan het worden, diepzinnig zelfs. Mooi.
Mephistopheles: Ik vind dat het beter gekunnen had/moest. Maar ik herschrijf alles uiteindelijk nog wel
Gr. - jan
klasse!
grtz
Mephistopheles: Dank! - koyaanisqatsi
En dat allemaal een stuk in de nacht...
Mephistopheles: Tja, nachtbrakers bleven de dingen 's nachts - manono
Ik vind de gesprekken heel interessant maar ook de beschrijving in het begin van dit stukje.
Ik geloof niet in onsterfelijkheid maar vermoed zeer sterk dat dieren een soort bewustzijn hebben (buiten instinct en aangeleerd en innate gedrag) dat we gewoon nog niet 'zien'. Sommige van mijn volièrevogels hebben soms een zeer intrigerende blik in hun ogen. Ik maak echt geen grapje.
ps: ik bedoelde de draad opnemen van het lezen. Ik moet nog veel inhalen en jij schrijft maar bij...
Mephistopheles: ik geloof ook niet in onsterfelijkheid, overigens denk ik dat het de schoonheid van veel dingen zou wegnemen, aangezien je als onsterfelijke tijd zat hebt om eender wat te doen, terwijl een sterfelijk iemand dat niet heeft en zodoende meer van de tijd leert genieten die hem of haar gegeven is. Ik zou wel een beetje langer willen leven, een paar eeuwen meedraaien lijkt me wel wat, gewoon om de evolutie van de wereld te zien
|
