Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (42)
Na Ronald's mededeling dat Steiner niet thuis was voelde ik een vlaag van ergernis door me heen trekken.
'Waar is hij dan?' vroeg ik terwijl ik hem aanstaarde.
'Meneer Steiner had nog wat zaken te regelen in de stad,' zei Ronald met zijn neus hoog in de lucht. Nog een metertje of drie hoger en hij zat in het achterwerk van onze lieve heer, hoewel hij alleen maar lief was als je op je knieën ging zitten en om genade smeekte, de egoïstische lafbek. 'Hij komt later op de middag wel terug,' voegde Ronald er nog aan toe.
'Goed,' zei ik, 'dan wacht ik wel even op hem in je woonkamer.'
'In mijn woonkamer?' herhaalde Ronald met een erg geschrokken blik. Ik hoopte maar dat hij geen witte onderbroek aan had.
'Waarom niet?' vroeg ik, 'we wonen tenslotte toch al enkele jaren in hetzelfde gebouw? We moesten mekaar maar eens leren kennen.'
'Maar jij hebt me al die tijd genegeerd,' wierp hij tegen, 'vroeger toen ik naar je knikte en zo. Je reageerde nooit.'
'Dat is waar,' zei ik, 'maar toen was jouw bestaan nog niet van nut voor het mijne. Nu ik je hulp nodig heb wel.'
'Fraai is dat,' klaagde hij, 'je bent niet alleen van plan om me te gebruiken maar je geeft het nog schaamteloos toe ook.'
'Laat je me binnen of niet?'
Hij staarde me een tijdje nadrukkelijk aan, zijn ogen nogal warrig in het hoofd bewegend, alsof zijn hoofd op ontploffen stond. In het ergste geval wachtte ik wel op de gang maar ik vond binnengeraken bij Ronald wel het proberen waard aangezien ik wist dat hij meestal wel wat te drinken had in huis, en dat zou het wachten op Steiner natuurlijk heel wat makkelijker maken, zo niet plezieriger zelfs. Bovendien was ik wel benieuwd hoe het eruit zag in Ronald's flat, want het enige wat ik er ooit van te zien had gekregen was het raam, dat bezaaid was met potten en bloemen die hij liefkoosde alsof zijn hele bestaan ervan afhankelijk was. Hij had zich ingegraven als een mestkever en er was niemand in het gebouw die er ook maar enig idee van had hoe het er daar binnen uitzag, behalve Steiner zelf natuurlijk. Hij kende elk hoekje van het gebouw alsof het zijn eigen geslachtsdelen waren, en ik twijfelde er niet aan dat elke vierkante centimeter met draconische precisie op foto vastgelegd was. Beschadigingen van enig allooi dan ook, zouden onmiddellijk opgemerkt en bewezen kunnen worden. Eens je het huurcontract getekend had kreeg je de loop van een revolver tegen het achterhoofd gedrukt, en het werd pas weer verwijderd als het contract ten einde was, eerder niet.
Ronald stond me nog steeds aan te staren. Het duurde me wat te lang.
'Is het dan goed dat ik hier even wacht?' vroeg ik nogmaals.
'Je kan even blijven om te wachten,' zei hij niet erg enthousiast, 'maar straks moet ik er wel vandoor. Dan vrees ik dat je meneer Steiner zal moeten opwachten in de gang.'
Hij ging me voor in het betreden van zijn flat, die naar abrikoos rook. Het was een zachte geur, fris en makkelijk om in te ademen, bijna alsof je op een aangenaam luchtkussen lag. Maar daar stopte het dan ook. Een grote blijk van mannelijkheid kon je het niet noemen. Mijn eigen stek rook naar bier en sigaretten, en ik vond het prima. Voor mij hoefde dat fruitige gedoe helemaal niet. Mensen spraken wel over 'de nieuwe man' maar als dat betekende dat je de nicht moest uithangen door abrikozengeurtjes in je woonst te verspreiden bleef ik eerlijk gezegd liever ouderwets.
Aan de muren hingen een aantal schilderijen die op een schaal van nul tot tien, nul het slechtste zijnde en tien het beste, een minus vijfentwintig scoorden. Zeker dus niet het soort werkjes die aan de muur van minnende kunstliefhebbers pronkten. Ze bezaten eerder een opvullende functie naar ik vermoedde, om de grauwe naaktheid van de muur naar de verdoemenis te forceren door het te bedekken met hopen en hopen kaders van allerlei omvang. Ik snapte niet goed waarom iedereen geneigd was om de muren altijd maar vol vol vol te hangen met foto's en schilderijen. Naar mijn smaak moest er leegte zijn in een muur, dat weerspiegelde openheid en ruimheid, de indruk dat nog niet alle beslissingen genomen waren en alles nog steeds mogelijk was en elk ogenblik aan verandering onderhevig kon zijn. Een overvolle muur daarentegen, was eerder een plaag die zich aan je opdrong; met als resultaat dat het op een dag te dichtbij kwam en de ruimte dreigde te verzwelgen, een probleem waar Ronald's flat overduidelijk mee te kampen had.
'Ga maar zitten,' zei Ronald, 'wil je wat drinken?'
'Ik dacht dat je het nooit zou vragen,' zei ik, 'doe maar een flesje bier.'
In een mum van tijd bracht hij me er eentje. Op dat vlak had ik meer aan hem dan aan Clara, hij had tenminste wat beters in huis dan witte wijn.
'Hoe lang denk je dat hij weg zal zijn?' vroeg ik, doelend op Steiner.
'Hij kan elk ogenblik toekomen,' zei Ronald, 'het zal niet lang duren denk ik.'
'Leuke stek heb jij hier,' loog ik, 'een beetje druk wel.'
'Veel meubels zijn erfstukken,' zei hij, 'ik weet wel dat het er te veel zijn, maar ik kan het niet opbrengen om ze weg te doen.'
'Dan moet je ze houden.'
'Het schijnt dat jij nog steeds die achterstallige huur aan meneer Steiner moet betalen?' vroeg hij. Daar had je het dan toch nog, de hamvraag die me maar bleef teisteren.
'Neen,' zuchtte ik, 'en heb jij er enig idee van hoeveel mensen me de afgelopen weken die vraag al gesteld hebben?'
'Heb je een plan om het op te lossen?'
'Ja,' zei ik, 'vanavond steek in mijn arm in mijn kont en trek ik er een half miljoen euro uit.'
'Goed,' zuchtte hij, 'doe maar cynisch. Maar denk eraan dat ik je eruit kan zetten aangezien dit mijn flat is.'
feedback van andere lezers- GoNo2
Goed bezig hé?
Mephistopheles: Denk je? - killea
Super!
xx
j
Mephistopheles: As always, thanks for visiting
xx - jack
Goedgoedgoed weer. Geen bemerkingen.
Alleen: knip uw nagels maar mooi kort alvorens uw arm rectaal in te brengen. ;)
Mephistopheles: Geloof me, als ik ooit van plan ben om mijn arm rectaal in te brengen zal ik de nodige voorzorgsmaatretgelen nemen... - Magdalena
Mais enfin! Mijn frank valt juist dat ik weeral niet de eerste ben, ondanks verlofdagen en zo. Verdikke! Heb jij aan al je lezers een maaltijd beloofd op voorwaarde dat???
Verdikke Mephisto, kun jij dat van die witte onderbroek niet verwijderen? Ik had er per ongeluk niet-aanwezige aanhalingstekens bij bedacht: dacht dus dat dat een opmerking van Ronald was en was maar aan het lezen in de hoop te ontdekken waarom Mr. Steiner geen witte onderbroek mocht aan hebben.
Pas na heel traag opnieuw lezen begreep ik het.
Mephistopheles: Zal dat stukje van die witte onderbroek eens bekijken dan...
Dat van die curryworst was alleen naar jou gericht. Ze groeien niet op mijn rug, hé? - miepe
er zit een pak serieuze wijsheid in dit schrijven
zeker de filosofie-opvatting van het volhangen van muren met kaders en tableaus
ik geloof ook dat je méér aan hem hebt dan aan Clara, dat van die snelbediening is inderdaad een duidelijk bewijs
weer graag gelezen in een vermaakje naar mijn smaakje
P.S. Ik geloof dat Ronalds aan elkaar mag
Mephistopheles: Ik heb een hekel aan die overvolle muren. Wat is het nut van eerst een hoop geld op te doen aan behangpapier of verf? Om vervolgens alles toch maar te bedekken met foto's, kaders, enzovoort.
Blij dat je smaakje vermaakt is... - henny
Met een brede glimlach gelezen. Wat die muren betreft, daarin geef ik je helemaal gelijk.
Mephistopheles: Mijn muren zijn met hier en daar een uitzondering grotendeels kaal. Ik vind het best.
Gr. - arwenn
niet eens met die muren! Ik vind juist een lege muur zo op je afkomen. Er moet wel iets aanhangen, maar je kan het ook weer te overvol maken. Als er iets aanhangt vind ik het wel best, anders krijg ik zo het gevoel dat er iets mist.
nice piece!
XX"
Mephistopheles: Mijn muren zijn kaal, en ik vind het best.
Overvolle muren maken me zenuwachtig - Mistaker
BLOKKENVET!
Mijn muren hangen vol met door mijzelf gemaakte foto's...
Groet,
Greta
Mephistopheles: Mijn muren zijn kaler dan Lenin.
Ik heb dan ook geen fototoestel...
Gr. - jan
toch vriendelijk van die buur, voor hetzelfde geld..
grtz
Mephistopheles: Met de nadruk op GELD? - koyaanisqatsi
Abrikooslucht... (no further comment)
Mephistopheles: en abrikoos op zich is eigenlijk ook niet zo geweldig - manono
Ik ben het ook eens met de muren.
Ik heb een beetje medelijden met Ronald.
Zo blijft de lezer lezen.
Mephistopheles: en een lezer die blijft lezen zorgt voor een schrijver die blijft schrijven
|
