Volg ons op facebook
|
< terug
Fout behang (aflevering honderdeenentwintig)
Dagen, weken maanden gingen voorbij in een roes.
Ik herinner me vaag dat ik naar Frankfurt ging - zomaar een stad, ik moest toch wat -waar ik bij Starbucks een Iced Caffè Mocha dronk, bij Peek & Cloppenburg een spijkerbroek van Cambio kocht en bij een winkel in het station, marsepein van de Lübeckse firma Niederegger. Maar eigenlijk herinner ik me die dingen alleen maar doordat ik de kassabonnen nog steeds in mijn bezit heb.
Johan begon na een tijdje nieuwe nummers te schrijven die, moet ik toegeven, beter klonken dan al zijn vorige liedjes. Tot mijn verbazing was hij opnieuw in het Engels gaan schrijven.
"Nederlands is te persoonlijk nu," verklaarde hij de overstap. "Ik denk erover een nieuwe band te formeren, in ieder geval met Pim erbij. Een naam heb ik al: The Berlin minded persons. Nou ja, eerlijk gezegd heeft Houda die naam verzonnen."
Die Irakese bitch bemoeide zich ook overal mee! Ik moet echter toegeven dat we veel steun aan haar hadden, met name op praktisch gebied.
Een enkele keer ging mijn echtgenoot 'aan het werk' maar meestal zat hij thuis, in een andere kamer dan ik. Alleen bij Jestine's graf waren we samen.
De 'potentiële zomerhit' die ik samen met B.A. had geschreven, werd gebruikt in een reclamespotje voor het een of andere automerk en daardoor een grote hit. Neef Mas en zijn maten van de band De Stormtroepen konden het plotselinge succes echter niet aan. Met name Mas begon zich als een diva te gedragen - dat zat zeker in de familie. Ze scoorden nog één klein hitje: Stormtroepen bij windkracht drie. De krakkemikkige tekst was in elkaar geknutseld door Berend Arnold en zijn neef samen.
Mijn ouders kwamen op bezoek toen we al verhuisd waren naar de villa in Hillegersberg. Dat die verhuizing überhaupt doorging, was te danken aan Herman en Renkie plus Houda en Pim.
Herman zei me dat ik mijn verdriet moest uiten. Al dat opkroppen, daar kwam alleen maar ellende van. Ik vertelde hem dat ik daar grote moeite mee had, dat andere mensen me ongetwijfeld een gevoelloos kreng zouden vinden. Inmiddels wist ik wel dat ik iemand was die altijd vertraagd reageerde op gebeurtenissen van welke orde dan ook.
De ontmoeting met mijn ouders was een bizarre aangelegenheid. Ze bleken zes weken door de Verenigde Staten te hebben gereisd en presteerden het om daar gezellig over te vertellen. De dood van Jestine, hun eerste kleindochter, werd afgedaan als 'intriest maar beter dat ze al zo snel is overleden dan jaren later, dan waren jullie veel meer aan haar gehecht.'
Vervolgens kwamen de verwijten; waarom hadden we hen niet uitgenodigd voor onze bruiloft? Waarom wisten ze niet dat ik zwanger was?
Ik zei maar wat; de waarheid, dat ik gewoon geen behoefte meer had aan ouders in mijn leven, vond ik te pijnlijk.
"Ik had die twee bijna de deur uitgegooid," bekende Johan later. "Had het maar gedaan," zei ik. En begrijp je nu waarom ik ondanks alles bij je blijf?, voegde ik er in gedachten aan toe. Zonder jou heb ik immers helemaal niemand meer.
Of de luxe villa veel indruk op ze maakte, ontging me volledig en interesseerde me ook niet.
Suïntha en haar vriendje Pam kwamen geregeld langs met een bos bloemen. Ze hadden duidelijk geen idee hoe ze op de situatie moesten reageren, maar het viel me honderd procent mee van Suïntha dat ze ons niet liet vallen. Misschien had Pammetje een positieve invloed op haar?
Lode en Admyra lieten het, op een kaartje met 'veel sterkte' na, volkomen afweten. Die hadden het te druk met hun nieuwe leven om stil te staan bij het verdriet van anderen.
De burgemeester stuurde me mails die me veel goed deden. Hij liet het helemaal aan míj over wanneer ik weer eens bij hem langs wilde komen; als ik gewoon eens wilde praten was dat ook goed, het schilderij kwam later wel.
B.A.liet eveneens van zich horen. Eerlijk gezegd werd hij steeds meer iemand uit een ver verleden, een persoon die dagelijks verder in de mist verdween. Wat niet wegnam dat hij daar af en toe ineens verbazingwekkend helder uit opdook.
Als een bezetene begon ik gedichten te schrijven. Eigenlijk wist ik niet eens of ze goed of slecht waren, ik zette van alles op papier in een wanhopige poging om enigszins met het verlies van Jestine om te kunnen gaan.
Op een avond, toen ik op de computer naar een foto van Jestine in de couveuse zat te staren, kwam er een mail binnen van burgemeester Polleunis. Ik ging er eens goed voor zitten en las:
Het verontrust me dat je schreef hoe erg het is voor Johan, zo vlak na de dood van Irma. Maar wat is het voor jóu dan, als moeder?
Misschien was ik gewoon niet normaal, ook niet in mijn reactie op de dood van mijn dochter.
Op de radio hoorde ik een mij onbekend nummer met daarin de volgende zinnen:
Tornado, cyclone and hurricane
can batter the houses with the thunder and rain.
Blizzards can blow; the waves hit the shore,
but the people recover and come back for more.
Somehow the people fight back, even the future looks black.
Life goes on and on and on.
Life goes on and on and on.
Terwijl ik een insect bekeek dat op het behang was gaan zitten, besloot ik dat het tijd werd voor een bezoek aan de burgemeester.
feedback van andere lezers- jan
ik heb geen behang en een gruwelijke hekel aan behangen maar jouw nieuwe foute behang mag er zijn Greta!
grtz
Mistaker: Heel erg bedankt Jan, ik hou persoonlijk wel van een behangetje, als het maar niet fout is.
Groet,
Greta - KapiteinSeBBos
héérlijk!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Mistaker: Mijn dank!
xxxxxxxx - tessy
heerlijk dat je terug bent, mijn nieuwsgierigheid werd lang op de proef gesteld maar het was het wachten waard ;-)
Mistaker: Ik kon me een tijdje niet concentreren op het verhaal maar daar voelde ik me wel schuldig over!
Groet,
Greta - miepe
er zit een heel pak géne-zever in je verhaal. rauw- en rouwkost door elkaar in een juiste vorm. Ik heb ook hier-en-daar-weer mogen lachen. Weet dat het mij altijd pleizert je indrukken afgedrukt te zien
Mistaker: Bedankt voor je fijne reactie Miepe!
G x - Mephistopheles
Geweldig dat de burgemeester weer opduikt. Ik mag hem meer dan die Johan.
Wel een erg verhaal deze keer.
Gr.
Mistaker: Ik vind de burgemeester ook veel sympathieker dan Johan. Hij gaat dan ook nog vaak opduiken.
Groet,
Greta - Ghislaine
Wat een kip is dat vrouwke toch.
Mistaker: Ben ik wel met je eens maar ik hoop dat de lezers haar toch ook wel sympathiek vinden, ergens.
Groet,
Greta - sproet
het lijkt een opsomming van ledigheid en in dit verhaal voelt dit goed aan. Er is niets en er is veel dat er nog niet is. (als je snapt wat ik bedoel?)
Ga nu naar het vervolg...
liefs, trees
Mistaker: Ik snap je Trees, bedankt voor je mooie reactie.
Liefs,
Greta - rob
Ik ben weer begonnen.
Mistaker: Fijn! Ik miste je al als lezer.
Groet,
Greta
|
