writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Biografie van een virus (deel 38b: het zaad van de duivel)

door fenk

(vervolg op 38a)

De week voor haar zestiende verjaardag ontmaagde hij haar onder een mythische sterrenhemel in de duinen van de Panne. Daarna lagen ze naast elkaar op hun rug in het zand en toonde ze hem waar de planeet Venus stond. Toen hij zich recht zette, scheen de maan op zijn naakte rug.

'Een duivelsster!' riep ze verrast uit, 'wat een vreemd litteken…of is het een tatoeage?'
'Een souveniertje uit mijn vroegere zigeunerbestaan. De bijgelovige idioten hebben me verminkt. Met een heet ijzer of een scherp mes, wie zal het zeggen? Ik weet er niets meer van, ik was nog een klein kind.'
'Ik wist niet dat zigeuners hun kinderen zoiets aandeden. Onze waarzegster heeft ook rituelen met pentagrammen, ze houdt hiermee het onheil buiten het circuskamp. Maar dit is echte kindermishandeling!'
'O maar dit is zeker geen gewoonte bij Romanès. Ik was de enige met zo een sterlitteken, en ik behoorde dan nog niet eens tot de clan. Het heeft iets met mijn vader te maken. Hij had kwaadaardig bloed of zoiets.'
Hij acteerde een dreigende blik en ze glimlachte.
'Maar wie was je vader dan? De duivel in eigen persoon?'
'Ongeveer wel ja. Grijns niet zo spottend. De oude paardentemmer vertelde me dat iedere vrouw die zich door mijn vader liet verleiden, dit met haar leven betaalde. Het ging in ieder geval op voor mijn moeder.'

Deze laatste zin werd gefluisterd door de messenwerper, met een plotse ernst.
De fatale pianiste zette zich nu ook recht. Terwijl ze in zijn oorlel beet, zei ze:
'Misschien ben jij dan ook een duivel. En misschien val ik wel op gevaarlijke mannen.'
Haar virtuoos handje omknelde zijn penis en maakte hem onmiddellijk stijf.
'Wat ben je groot en sterk, mijn duistere prins uit de onderwereld.'
Ze plaatste zich schrijlings op zijn bekken. Verbazend vlot schoof hij in haar, zonder bij te sturen. Hij sloot zijn ogen, ging terug liggen en spoot voor de tweede maal zijn demonisch zaad in haar.

De volgende dag speelde ze opgewekter dan ooit tevoren. Omdat hij haar niet wilde storen, kroop hij op zijn vertrouwde plek onder de woonwagen. Toen viel onverwachts de Baron binnen. Hij verstijfde van schrik. Haar vader was razend omdat ze piano speelde en dronken als een zwijn omdat men zijn dochter een hoer noemde. Hij hoorde haar snikken, fluisterend om genade smeken, maar de Baron bleef haar uitzinnig slaan. Als een paling glipte hij vanonder de woonwagen en stormde binnen. In zijn handen hield hij zijn beste mes. De worp was magistraal.

Ze beloofde dat ze op hem zou wachten, hoelang de tijd in de gevangenis ook zou duren. Hij aanhoorde waardig het vonnis. Vijftien jaar. Haar moeder verbood haar hem te bezoeken, maar ze schreven elkaar lange brieven. Maanden gingen voorbij.
Op een dag verscheen tot zijn grote verbazing haar moeder tijdens het bezoekuur. Pas toen ze vlak voor hem stond, zag hij dat het opgerold dekentje dat ze in haar armen hield een baby was. Het was een onwaarschijnlijk klein hoopje mens, pasgeboren nam hij aan. Met enkele zinnen vernietigde ze zijn leven. Zonder op zijn antwoord te wachten, gesteld dat hij tot zoiets in staat was, ging ze terug weg.
In enkele woorden had ze hem duidelijk gemaakt dat ze zijn vroegere zigeunerfamilie opgezocht had en dat ze nu wist dat hij het vleesgeworden kwaad was. Zonder enige emotie te tonen zei ze dat hij haar man en haar dochter vermoord had. Ze verzekerde hem dat ze alles in het werk zou stellen om te verhinderen dat zijn zoon hem ooit zou kennen. Tijdens haar afscheidszin keek ze hem recht in de ogen:
'Ik weet dat het niet verstandig is om dit duivelskind in leven te houden, maar het is het enige dat me nog rest op deze wereld.'

Ze liet hem achter in een chaos van slecht passende puzzelstukjes. Hysterisch probeerde hij met zijn linkerhand de pentagram op zijn rug uit te krabben, totdat de bewaker zijn beide polsen samenkneep en hem terug naar zijn cel bracht

 

feedback van andere lezers

  • Vansion
    Voila!
    fenk: Misschien soms te uitleggerig?
  • miepe
    en lappe!


    en ook een P.S. maar ik zeg niet wat
    ggg!
    fenk: en ik ben niet nieuwsgierig

    grrr
  • ghislaine
    Masterart
    fenk: ThXXX
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .