Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (54)
'Fan van de Beats, hé?' weerklonk Clara's muzikale stem terwijl ze het boek van Jack Kerouac van het salontafeltje nam, 'je hebt betere smaak dan ik dacht.'
Ze begon me een heel relaas te vertellen over hoe ze vroeger vaak de werken van Jack Kerouac en William Burroughs gelezen had, het woord 'vroeger' uitsprekend alsof het drie eeuwen geleden was. Het waren schrijvers die haar altijd al geïnspireerd hadden in haar schilderijen zei ze, wat ik al bij al maar een flauwe mededeling vond aangezien ik een aantal van haar schilderijen gezien had en ze naar mijn mening in de verste verte niets te maken hadden met de Beat Generation. Ik luisterde maar half naar het verhaal omdat het meer over schilderen dan over William Burroughs ging, die ik toch een heel wat interessantere figuur vond dan het gros van de schilders. Een andere reden waarom ik niet te veel op haar kunstenarespraatjes wilde ingaan was omdat we sowieso uiteenlopende meningen hadden wat kunst betrof. Ik had het voor Van Gogh en Hieronymus Bosch, terwijl zij gek was op het Classicisme met die saaie oude zeikerd Piranesi en al die andere stijfkoppen. We zouden het waarschijnlijk toch nooit met mekaar eens geworden zijn, en dus liet ik haar maar begaan terwijl ze haar uitleg afwerkte die in principe weinig meer te doen had met William Burroughs, waar ze aanvankelijk over begonnen was.
Daarna had ze het over een expositie waar ze later op de dag nog heen moest, wat tevens de reden was waarom ze zich opgedirkt had beweerde ze er nadrukkelijk bij. Het was een soort bijeenkomst voor beginnende jonge kunstenaars of iets dergelijks. Een klein, bescheiden initiatief waar een man als Jan Hoet allicht de hand niet voor omdraaide omdat hij het te druk had met een idioot als Panamarenko te promoten. Maar een gebeuren desalniettemin, en aan de manier te zien waarop ze haar verhaal vertelde was duidelijk dat ze er behoorlijk opgetogen over was, met haar pupillen brandend als fakkels in haar oogkassen, die tijdens haar spraak leken te bewegen, alsof ze voortgestuwd werden door het ritme van haar woorden, die ze ongehinderd op me bleef afvuren als donderslagen bij een pekzwarte hemel. Toen haar uitleg dan eindelijk achter de rug was waren er bijna tien minuten verstreken. Ze had me niet nog meer kunnen vertellen dan ze gedaan had. Ze had zitten spreken als een aangespoelde, naar lucht happende vis, alsof haar leven ervan afhing, en tegen dat het allemaal goed en wel voorbij was beschikte ik over genoeg verkregen informatie om zowaar een boek te schrijven over die verdomde expositie.
'Dus dat optutten was inderdaad niet voor mij,' zei ik eens haar uitleg achter de rug was.
'Natuurlijk niet. Wat dacht je wel?'
'Is er daar wat te zuipen, op die kunstconventie van je?'
'Hoe bedoel je?'
'Je weet wel.'
'Natuurlijk is er daar wat te drinken. Er komen vast wel een aantal mogelijke kopers opdagen.'
'Denk je wat verkocht te krijgen, dan?'
Ze haalde haar schouders op.
'Ik zie dat je er een goede kijk op hebt,' glimlachte ik, 'mooi zo.'
'Die dingen gaan zoals ze gaan,' reageerde ze koeltjes, 'trouwens, ik snap niet waarom jij daar zo cynisch over zit te doen. Ik probeer tenminste wat. Jij doet helemaal niets.'
'Niets doen is ook een vorm van doen.'
'Dat klopt,' reageerde ze, 'net zoals zeiken een vorm van lullen is.'
Ze begon nogal kritisch te worden. Van je ditjes en je datjes gedoe. Misschien kwam het door de whisky, of misschien was ze gewoon zo, maar haar mond stond nooit stil. Ik denk dat zelfs Hitler in heel zijn leven niet zo veel gesproken had. Het bleef maar komen. Een ratjetoe aan woorden woorden en nog eens woorden, tot de letters me bijna letterlijk als mieren in de kont beten. Voor zover ik me kon herinneren was ze heel wat minder spraakzaam toen ik bij haar thuis over de vloer was geweest. Nu leek het alsof ze bezeten was. Daarnaast was ik nog steeds benieuwd naar de reden waarom ze me er de vorige keer in godsnaam zo snel mogelijk uitgewerkt had. Het was een vraag die aan me was blijven knagen.
'Waarom heb je me er de vorige keer zo snel uitgezet?'
'Uitgezet?' Haar reactie was een feilloos gespeelde neusbloeding.
'Je weet waar ik het over heb.'
'Je bedoelt die ochtend,' reageerde ze op een manier alsof het haar allemaal plots te binnen schoot, 'ach daar moet je niet te zwaar aan tillen.'
'Leg het me toch maar eventjes uit.'
'Dat kwam omdat ik me overslapen had. Dat zei ik je toen toch al? Ik had nog een hoop dingen te doen.'
'En die eisten dat je me zo snel aan de deur zette?'
'Het was misschien een beetje bruut van me,' gaf ze toe, 'maar ik denk niet dat het je hart gebroken heeft, of wel?'
'In honderd verschillende stukjes.'
'Je verwerkt het wel.'
De whisky moet haar in elk geval goed gesmaakt hebben want ze maakte geen enkel bezwaar toen ik voorstelde om haar glas nog wat bij te vullen. Voor een meid die te veel praatte kon ze toch een aardig slokje drinken als ik haar zo bezig zag.
'Is het een leuke bende, daar op dat expositiegedoe?'
'Niet jou soort,' zei ze onmiddellijk.
'Niet mijn soort,' herhaalde ik, 'wat bedoel je daarmee?'
'Dat ze je niet zouden bevallen. En jij hen waarschijnlijk ook niet.'
'Waarom denk je dat?'
'Ga er maar van uit dat het waar is.'
'Er is uiteindelijk maar één manier om dat te weten te komen,' besloot ik, 'en dat is door met je mee te gaan. Ik heb er vier kluizenaarsdagjes opzitten en mijn benen hebben er nood aan om eens gestrekt te worden.'
feedback van andere lezers- GoNo2
'k Ga nog fan worden van u!
Mephistopheles: Moet ge een handtekening hebben? - jack
Niet jouW soort :-D
Goedgoed. Burroughs, Kerouac en aanverwanten zijn geweldig.
Van Gogh en Bosch ook, hoewel er ook tussen de classicisten veel goeie zitten.
Zeiken een vorm van lullen, hahaha, dat is nog eens een goeie.
Lavey is idd maar een zeveraarke. Zoiets komt ge alleen tegen in amerika he. Heb die zwarte bijbel ook gelezen. En de filosofie die erachter steekt is de kwaadste niet, maar dat hele dramatische gedoe errond, diarree krijg ik ervan.
Mephistopheles: inderdaad, bezittelijk voornaamwoord, dus met W, dat wist ik nochtans.
Toch nog iemand die Burroughs en Kerouac kent. Er lopen er hier een paar in Gent rond aan wie ik die schrijvers al jaren aanraad maar ze blijven dwepen met Hugo Claus en aanverwanten.
Ik vind dat er te veel regeltjes in dat boekje van Lavey staan. De meeste mensen zeggen dat ik een anarchist ben, voor een deel zal dat wel waar zijn denk ik.
Je scheurtje afvegen hé als je platte kak moet lossen... - jan
wie weet is er een tof wijf op die expositie dat wel zin heeft in seks ...
Mephistopheles: Dat volgt! - Mistaker
Ik heb een pesthekel aan die Kerouac! Gelukig niet aan jouw verhaal, in tegendeel.
Groet,
Greta
Mephistopheles: Serieus? Een hekel aan Kerouac? Ik mag hem wel, vooral 'on the road' is toch wel een erg goed boek.
Enfin, smaken verschillen,
Gr. - tessy
inderdaad smaken verschillen, maar in dit verhaal deel ik toch de smaak van mijn voorgangers hier boven.
Weer een leuke aflevering.
Mephistopheles: maar goed dat smaken verschillen, andes zou het een saaie wereld zijn denk ik.
Gr. - henny
O jee, hij gaat mee. Hahahaha. Dat zal een toestand worden!
Kijk met smacht uit naar het vervolg.
Mephistopheles: Yep, dat kunstenaarsgebeuren is een behoorlijke toestand geworden... - killea
Superb writing, Bert
xx
j
Mephistopheles: Thank you, my faithfull reader
xxx - koyaanisqatsi
Expo's... Een paar meegemaakt. M'n maag is er nog van binnenstebuiten gekeerd. Nooit zoveel slijmballen en ambetante zatlappen bijeen gezien. Ik was tenminste een plezante zatlap toen ik nog zoop... :-)
Mephistopheles: Ik ben over het algemeen ook een plezante zatlap. Althans als ik in goed gezelschap zit.. - arwenn
hihi, ik ben echt fan van je schrijven.
je bent al bijna even koppig als die clara.
ik kan me trouwens wel vinden in dat geklets van haar,
ik doe dat zelf ook. Tot ongenoegen van flink wat
vrienden van mij(A)
XX' arwenn
Mephistopheles: ook een kletskous?
Heb dat soms ook wel eens van die praatrijke dagen, maar er zijn van die dagen dat ik liever de stilte heb - manono
Nu moet ik weten wat er op de tentoonstelling gebeurt.
Mephistopheles: Veel en niet veel, zoals in het hele verhaal vrees ik
|
