Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (57)
Als de bliksem repte ik me naar die bar. Clara volgde me wel veronderstelde ik. Zo niet, sprak ik haar later wel.
'Geef me maar een whisky lieverd,' zei ik tegen die meid en ze knikte en ze glimlachte en ze schudde met die kont van haar en ze bracht me die whisky.
'Ben je naar hier gekomen om schilderijen te verkopen?' vroeg ze me lief. Het was een erg zacht stemmetje dat haar breekbaarheid verraadde.
'Ik ben hier omdat ik niets beters te doen heb,' zei ik.
Ze bleek erg spraakzaam te zijn, die meid achter de bar. In een mum van tijd kreeg ik het allemaal te horen. Wie ze was, wie ze wilde zijn, en hoe ze van plan was om het allemaal voor mekaar te spelen. Haar manier van spreken had iets kinderlijks, met een speels enthousiasme dat je maar zelden te horen kreeg, alsof je haar stem over je nekharen voelde bewegen. Ze had groene, katachtige ogen met kleine lichtjes in het centrum van haar pupillen, en haar kapsel was kastanjebruin, met haar lange haren golvend tot ver beneden haar schouders, die zo tenger leken dat je ze misschien wel tussen duim en wijsvinger had kunnen pletten. Ze was klein van gestalte, niet zo zielig klein als die worm van daarnet, maar toch een opvallend stukje onder het gemiddelde, wat haar kwetsbaarheid goed in de verf zette. Haar achterwerk, wat me meteen opgevallen was overigens, was een optelsom van twee bijna perfecte rondingen, die in combinatie met mekaar een landschap creëerden dat destijds in Sodom en Gomorra meer dan voldoende aandacht gekregen zou hebben.
Clara verscheen niet lang daarna, samen met een van die kunstenaarstypetjes met een kunstenaarsdrankje in de hand. Hij droeg veel te veel kleuren in zijn kledij en zag er nogal vuil uit, met zwarte nagelranden en gele nicotinetanden waarvan er enkelen naar voren staken. Met een beetje inbeelding had het een konijn kunnen zijn, althans een konijn op mescaline of iets dergelijks.
'Hier ben je dan,' weerklonk Clara's stem, 'ik was je plots kwijt.'
'Ik zei je toch dat ik wat wilde drinken?'
'Dit is Johan,' zei ze, 'een erg getalenteerde schilder trouwens.'
Ik schudde die Johan de hand, ook al was het een beetje tegen mijn zin omdat het vuil en plakkerig van het zweet was.
'Met wat schilder je vooral?' vroeg ik hem.
'Voornamelijk olieverf,' antwoordde hij, 'daar weet ik wel wat van af.'
'Net zoals Van Eyck, hé? Wist je trouwens dat bij de aanmaak van olieverf een laag bestanddeel aan triglyceriden dient toegevoegd te worden opdat de oxidatie van de olie naar behoren verloopt?'
'Dat wist ik, ja,' zei hij met een vriendelijke, en innemende stem.
'Het is nochtans zo dat er een fout zit in die bewering, want het is niet een laag bestanddeel aan triglyceriden maar een hoog.'
'Het kan zijn dat ik het ook eventjes bij het verkeerde eind had,' antwoordde hij stamelend.
'Maar je weet vast wel dat je geen lijnolie mag gebruiken om de verf te verdunnen, omdat anders de verft te vet wordt?'
'Dat is basis, natuurlijk weet ik dat.'
'Het is nochtans zo dat je net wel lijnolie moet gebruiken omdat het de bedoeling is dat de verf vet wordt.'
'Het kan zijn dat ik ook hier eventjes te kort schiet,' antwoordde hij nerveus.
'Daarnet zei je nochtans dat je er behoorlijk wat van af wist.'
Clara gaf me een elleboogstoot. Een niet mis te verstaan gebaar. Ondertussen wreef die Johan met bevende hand een aantal zweetdruppeltjes van het voorhoofd. Geweldig vond ik het allemaal. Ik had het best naar mijn zin.
Terwijl die Johan een drankje bestelde nam Clara me eventjes apart.
'Hoor eens,' zei ze gejaagd, 'ik waardeer het niet dat je daarstraks zo bot gedaan hebt tegen David.'
'Die David is een idioot,' antwoordde ik, 'en het werd tijd dat iemand het hem duidelijk maakte.'
'Hoe kan je dat nu zeggen?' klaagde ze, 'je kent hem niet eens. Je hebt er nauwelijks een minuut mee gesproken.'
'Sommige mensen zijn geneigd om meer over zichzelf prijs te geven op één minuut tijd dan anderen in een heel leven.'
'Waar heb je dat vandaan?'
'Gehoord van een dronkelap in een stripclub in Bangkok.'
'En dat is waar jij je wijsheden vandaan haalt?'
'Heb je een beter idee?'
'Luister, ik wil niet dat je bot doet tegen Johan, oké? Hij is aardig.'
Die Johan keerde terug met een glas rode wijn. Hij hield het glas vast alsof hij bang was om het te laten vallen, met een krampachtige, geconcentreerde blik in zijn ogen alsof hij erg zijn best moest doen om de inhoud van zijn plassertje niet in zijn ondergoed te laten lopen. De arme stakkerd, die was vast opgevoed door de broeksriem van zijn vader.
feedback van andere lezers- jack
Waar blijft u die spitsvondigheden vandaan halen he ;-)
Leuk stuk.
Mephistopheles: Spitsvondig?
De meeste mensen zeggen dat ik een grote bek heb. Jij plakt er tenminste nog een woord als 'spitvondig', op.
Dankjewel Jackie - GoNo2
Welkom in de club van de grote bekken.
Mephistopheles: Ge zijt toch geen erelid? - Peerke
Jij blijft briljant jonge vriend!
Mephistopheles: Dankjewel Peer.
Gr. - henny
Heerlijk deel weer en ik blijf genieten van je beschrijvingen. Tot het volgende deel!
Mephistopheles: Onder constructie! - jan
en zo werd het toch nog gezellig!
Mephistopheles: Een geluk maar
Gr. - koyaanisqatsi
Dat geloof ik meteen: in een stripkeet in Bangkok doe je probleemloos meer wijsheid op dan op eender welke vernissage!
Al kan je daar natuurlijk ook probleemloos andere dingen opdoen...
Mephistopheles: Ja da's waar, je kan er ook beestjes oplopen en die zijn nooit aangenaam. Gelukkig maar dat we het slechts bij kijken hielden. (Mijn vader was er ook bij hé, 'k moest mij gedragen :) ) - killea
Super Bert, I have a lot of catching up to do
xx
j
Mephistopheles: Thanks, I know. It's easy to fall behind on this site. People publish everyday. It's almost impossible to keep up with everybody - arwenn
c'est tres bien!
XX
Mephistopheles: merci! - manono
Dit boek moet uitgegeven worden. Ik dacht te schrijven : ik snap niet waarom het nog niet uitgegeven is'...kan eigenlijk moeilijk wanneer het nog niet af is.
Ik heb genoeg gezegd.
Mephistopheles: Afwerking voor alles en dan zien wat er uit de grabbelton tevoorschijn zal komen
|
