Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (63)
Tegen dat Harry teruggekeerd was uit de toiletten was de joint goed en wel opgerookt, en dus doofde ik hem maar in de aspot, tot groot jolijt van die David die eruit zag alsof iemand hem zonet een stukje marsepein had toegeworpen. Daarna besloten we om ervandoor te gaan, voornamelijk door een blijvend aandringen van Harry, dat na een poosje zo vervelend werd dat ik eraan ingaf om van zijn gekerm af te zijn. Ik groette Clara vluchtig, kreeg een milde respons, en begaf me vervolgens samen met Harry naar de uitgang, achtervolgd door die opgeblazen smurf die zich er waarschijnlijk van wilde vergewissen dat we er daadwerkelijk vandoor gingen.
Vervolgens begonnen we aan onze tocht naar God weet waar, zwalkend doorheen de straten als zwerfhonden op zoek naar een bevredigende maaltijd. We gingen meer onze neus achterna dan een werkelijk vooropgesteld doel, en elk waargenomen beeld scheen slechts een herhaling van een voorgaand, alsof de tijd cirkelvormig was, steeds terugkerend naar dat ene punt waar alles begon en eindigde. De avond was ondertussen gevallen buiten, de zon nog steeds zichtbaar, maar met een groeiend lichtverlies dat geleidelijk aan geabsorbeerd werd door de vezels van het uitgestrekte hemellandschap. Een oranje gloed lag als een olievlek op de blauwe zee in de lucht geplant, met een lusteloze vrede knetterend in haar middelpunt, en de uitwasemingen van de stad waren bijna hoorbaar, met tintelende impulsen die het doorheen je ruggengraat zond. Pas toen we drukkere contreien bereikten begon Harry meer op te leven. Hij had zich voor een groot deel van de wandeling in stilte gehuld en enkele meters voor me gelopen, zijn pas steeds versnellend wanneer ik een poging ondernam om hem in te halen. Geen enkele maal had hij het hoofd gedraaid om te kijken of ik hem nog aan het volgen was of niet, maar iets in mijn binnenste vertelde me dat hij wist dat ik er nog was. Als een geest waadde hij al die tijd verder, zijn lichaam glijdend doorheen de sluier van de nacht, zijn voetstappen goed hoorbaar op de trottoirs. Toen hij dan eindelijk sprak kwam hij met het voorstel op de proppen om een kennis van hem te bezoeken die ietsje verderop woonde. Toen ik hem vroeg wat hij met ietsje verderop bedoelde haalde hij zijn schouders op, wat me deed vermoeden dat hij er zelf amper een idee van had en dat het bijgevolg wel eens een heel lange nacht zou kunnen worden. Eventjes schoot me het idee door het hoofd om me van hem te ontdoen, om hem te proberen kwijt te spelen en er alleen op uit te trekken, maar het bleef slechts bij een idee.
Een kwartier later hielden we halt aan een appartementscomplex dat met weinig elegantie de hoogte inschoot. Harry deelde me mee dat er een kennis van hem was die er woonde, en dat hij hem een bezoekje wilde brengen.
'Hij is gekker dan je moeder, je grootmoeder en je overgrootmoeder tezamen,' liet hij me weten, 'maar hij heeft vast wel wat te zuipen in huis. Bovendien verkoopt-ie hier en daar wel eens waardevol rookmateriaal, snap je?'
Ik zei dat ik het snapte en volgde hem naar de ingang van het gelijkvloers. Er zat een oude vent met een blikje bier op de trappen en hij zag eruit alsof hij de geboorte van Leopold I nog meegemaakt had. Een groot aantal rimpels kronkelden als adders over zijn gelaat en plooiden zijn expressie alsof het van karton was. Vadertje tijd had zijn werk gedaan. En daarna moet hij erop geplast hebben ook want hij stonk naar urine.
'Heb je een sigaret?' vroeg hij me terwijl Harry ondertussen de juiste bel zocht.
'Als je het antwoord weet op de volgende vraag: wat is de wetenschappelijke naam van de meeltor?'
'Hoe moet ik dat nu weten?' klaagde hij, 'ik wil gewoon een sigaret, dat is alles.'
'Geen wetenschappelijke naam, geen sigaret.'
'Als je me er eentje geeft dan mag je van mijn blikje bier drinken,' probeerde hij verder.
'Ik drink niet,' antwoordde ik.
'Laat me niet lachen,' wierp hij tegen met een handgebaar , 'ik ruik je whiskyadem tot hier, jongen.'
'Ik heb een wonde in mijn mond,' legde ik uit, 'die whisky was om ze te ontsmetten.'
'Een wonde in je mond?' vroeg hij ongelovig, 'hoe kom je daar aan?'
'Per ongeluk in mijn gehemelte gebeten.'
'Maak dat de kat wijs,' zei hij, 'het is fysiek onmogelijk om in je eigen gehemelte te bijten.'
'Het is fysiek onmogelijk om op water te wandelen, maar Jezus deed het toch maar, hé?'
'Jezus was de zoon van God,' reageerde hij, 'het is logisch dat hij over die gave beschikte. Geef me een sigaret.'
'Alleen als je de wetenschappelijke naam van de meeltor weet.'
'Wat is dat voor onzin? Je weet het waarschijnlijk zelf niet eens.'
Ik voegde me terug bij Harry terwijl die oude vent verder klaagde maar feit was dat ik hem sowieso niet kunnen helpen had want ik had toch geen sigaretten bij me. Na een halve minuut werd het elektrische deurslot ontgrendeld en nog een halve minuut later stonden we in de lift. Het was een oud en versleten ding en het was erg stoffig, met een vuile versleten spiegel in wiens reflectie zelfs de mooiste dromen verwerden tot de meest afschuwelijke nachtmerries.
'Wat was dat gedoe met die vent van daarnet?' vroeg Harry terwijl de lift ons naar onze bestemming bracht.
'Hij wou een sigaret.'
'Kan je me er ook eentje geven?' weerklonk zijn vragende stem, 'ik heb er wel zin in.'
'Ik heb die vent geen sigaret gegeven.'
'Je kan er mij toch eentje geven?'
'Alleen als je me kan zeggen wat de wetenschappelijke naam van de meeltor is.'
'De wat?'
'De meeltor, een kever.'
'Wie maalt er nu om zoiets? Kan je me niet gewoon een sigaret geven zonder al dat gedoe erbij?'
'Neen,' zei ik.
'Fraai is dat. Ik geef jou een hoop te roken maar je kan me niet één sigaret teruggeven.'
'Ik heb geen sigaretten, Harry.'
De lift arriveerde op de zesde verdieping, waar we moesten zijn veronderstelde ik. Het toestel kwam abrupt en schokkerig tot stilstand, en in de verte hoorde je roest op de scharnieren knarsen. Op een dag ging dat ellendige ding nog eens de dieperik in storten, het zat eraan te komen. Met de rest van het gebouw was het eigenlijk al net hetzelfde gesteld. De gang die we nu betraden was oud en stoffig, met versleten behangpapier. Er heerste een ijzige sfeer in het gebouw, alsof er een gevaar lurkte achter elke onverkende hoek, met muren die rechtstonden als sarcofagen. Eens we voor een groene, versplinterende deur met het nummer tweeëndertig stonden klopte Harry aan. Twee rustige bonzen. Twee luide bonzen. Korte pauze. Nogmaals twee rustige bonzen. Nogmaals twee luide bonzen. Pas toen hield hij op.
feedback van andere lezers- jack
Gevaar kan alleen in het engels lurken ;-)
En wat is nu de wetenschappelijke benaming van een meeltor?
Mephistopheles: Ja ik heb altijd problemen met dat klotewoord lurken. Het valt te pas en te onpas, het is verleidelijk om het te gebruiken, ook al is het een erg dom woord.
Als je wat meer naar de Discovery Channel gekeken had dan had je die wetenschappelijke naam misschien wel geweten hé? - Mistaker
Intrigerend woord, lurken...
Groet,
Greta
Mephistopheles: Het komt geregeld in me op dat woord.
Een soort koorts zeg maar... - tessy
Jij komt toch veel raar volk tegen hoor ;-))
Graag gelezen weer.
Mephistopheles: Ik zal dat aantrekken, zekers?
Wat zegt dat dan over mij vraag ik me wel eens af... - jan
spannend, lekker leesvoer!
grtzz
Mephistopheles: Niet te zout van smaak? - koyaanisqatsi
Had jij geluk dat dat opaatje nog nooit van de Tenebrio Molitor had gehoord, (toch wel handig: GOOGLE) anders had je nog op zoek kunnen gaan naar sigaretten.
Mephistopheles: Ik lees geregeld boeken over dieren, ben al jaren een trouwe national geographic lezer en kijker van discovery channel, etc. Interessante dingen,en je steekt er wel eens wat van op. De wetenschappelijke naam van de meeltor bijvoorbeeld.. - henny
Dat over die meeltor... Schitterend! Hahaha.
Denk je nog aan de komma voor het woord want.
Las weer heerlijk weg, dit deeltje.
Mephistopheles: Komma vergeten? Zal het eens bekijken.
De meeltor, tja, ben me al een tijdje aan het oefenen in het onthouden van de wetenschappelijke namen van alle diersoorten, wat niet makkelijk is want er zijn verdomd veel dieren. Maar als dierenliefhebber zet ik door.. - killea
fabulous!
xx
j
Mephistopheles: hopefully not a fabulous disaster - arwenn
discovery chanel geeft idd wel mijn voorkeur,
maar wetenschappelijk enamen...
dat onthoud ik nooit.
zijn er ietwat teveel;)
XX' arwenn
Mephistopheles: Is een hobby van mij, om wetenschappelijke namen van dieren te onthouden, wel verwarrend soms.
Ik ben gek op die natuurdocumentaires - manono
Heel goede beschrijving van het gebouw en de lift.
Stoute vraag over de meeltor. Ik onthoud ook geen Latijnse namen maar enkele meelwormen die overgebleven zijn van de zomer (voedsel voor exotische vogels met jongen) zijn veranderd in meeltorren. Ze zitten in een doosje in de living. Nu zullen ze al eitjes gelegd hebben... mijn eerste meelwormenkweekpoging...
De Latijnse namen van mijn wevers ken ik wel. Prachtige namen zoals Ploceus melanocephalus of Euplectes hordeaceus craspodeptera of Queleya queleya of Euplectes afer ladoensis... om van te snoepen...
Mephistopheles: ja, en als je dat allemaal drie keer snel na mekaar kunt uitspreken heb je een vaardige tong
|
