naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Dolle gekruisigden (64)

door Mephistopheles

Omdat ik verbaasd was door de nogal vreemde manier waarop Harry aangeklopt had vroeg ik het hem.
'Wat is dat voor een manier om aan te kloppen?'
'Dat is code,' zei Harry, 'anders opent-ie z'n deur niet.'
Na enkele ogenblikken wachten hoorden we een teken van leven aan de andere kant van de deur. Er was geritsel, het geluid van een voetstap, nogmaals geritsel, en pas toen ging de deur open, doch slechts op een kier, alsof er nog een slot van binnenuit was dat de toegang grotendeels blokkeerde. We konden slechts een oog, een stukje neus en een voorhoofd zien dat ons van tussen de kier aanstaarde.
'Wat is het paswoord?' vroeg het gezicht. Het klonk erg geheimzinnig, alsof we ons plots in een spionagefilm bevonden.
'Christus nog aan toe,' vloekte Harry, 'ik ben het. Hou eens op met die onzin. Je hebt toch zonet het elektrische slot beneden voor ons ontgrendeld, of niet?'
'Wat is het paswoord?' weerklonk het slechts.
'Je hebt me dat vervloekte paswoord al honderden malen eerder gevraagd!' brulde Harry.
'Regels zijn regels, Harry,' zei de stem rustig en ingetogen.
'Ik stamp je al je regels door je reet als je die deur niet open doet, jij gek!'

Hij knipoogde eventjes naar me als om aan te geven dat hij de situatie onder controle had maar ik had er eerlijk gezegd mijn twijfels over. Ik hoopte maar dat hij geen pacemaker had want het ding ging ontploffen als hij op deze manier bleef tekeer gaan.
'Als je me het paswoord niet geeft, dan kan ik je er niet in laten,' zei de stem zonder enig teken van emotie terug, 'regels zijn regels, Harry.'
'Als je die zin nog één keer zegt dan ga ik je hem letter per letter doen opvreten, heb je 't gehoord? Doe die verrekte deur open of ik doe je wat!'
'Rustig Harry,' zei ik terwijl ik hem probeerde te kalmeren. Hij hyperventileerde welhaast. Aan de andere kant van de deur was het ondertussen terug stil geworden. Het gezicht was verdwenen uit de kier, hoewel de deur niet opnieuw gesloten werd.
'Waar is-ie nu weer naartoe?' gromde Harry.
Hij haalde een klein flesje whisky uit de binnenzak van zijn jas en kieperde de inhoud op de mat, vlak voor de deur, met een deel van de whisky stromend over de rand terwijl het uitgegoten werd. Daarna nam hij een stevige slok.
'Goed spul,' zei hij terwijl hij me de fles aanreikte, 'dat houdt je pik overeind wanneer het nodig is. Wil je ook wat?'

Ik nam de fles aan en dronk. Het was ellendig warm, waarschijnlijk van zo lang in zijn jas te zitten, maar het ging naar beneden zoals het hoorde en de rest gebeurde vanzelf wel.
Vervolgens haalde hij een doosje lucifers boven. Hij nam er eentje uit en stak het aan. Het vlammetje huppelde enthousiast in het rond terwijl Harry het alsmaar dichter bij de uitgegoten whisky bracht. Eventjes dacht ik dat het een dreigend gebaar was, slechts bedoeld als intimidatie, maar de blik in zijn ogen vertelde een ander verhaal. Dit was hem volle ernst. Hij ging de zooi in de fik steken als zijn eisen niet ingewilligd werden.
'Laten we het doen,' hoorde ik hem sissen, 'we barbecuen die lul en branden het hele teringgebouw af als hij ons er niet in laat. Z'n tanden zullen ze misschien nog wel vinden maar die lossen we wel op in een zuurbadje,' daarna richtte hij zich tot de deur, 'heb je 't gehoord met dat belachelijke paswoord van je? Als je deur niet opendoet dan komt je gebraden pik vannacht nog in iemands hotdog terecht!'
Ik probeerde hem op andere gedachten te brengen maar hij was erg vastberaden om de boel in brand te steken als de deur niet geopend werd. Ik betwijfelde het dat hij het hele gebouw met de grond gelijk had kunnen maken met dat halfvolle flesje whisky dat hij op een beperkt stukje oppervlakte had uitgegoten, maar de rand van die deur ging wel aardig verbrand worden als hij het gewaagd zou hebben om het in lichterlaaie te zetten. Gelukkig kwam het zo ver niet want daar verscheen het gezicht in de kier alweer.
'Zeg gewoon het paswoord, Harry. Dan mag je binnen.'
'Goed,' zuchtte Harry, uitgeput van zijn eigen woede, 'jij wint. Ik zal je dat verrekte paswoord geven.'
'Hij mag het paswoord wel niet weten,' benadrukte het gezicht in de kier terwijl het naar mij knikte, 'hij moet zijn oren dichthouden, pas dan mag je het paswoord zeggen.'
'Doe maar wat hij vraagt,' zei Harry, 'anders staan we hier volgende week nog.'

Ik hield mijn oren dicht en Harry zei dat paswoord. Het gezicht verdween uit de kier en opende de deur. De gestalte van een nogal bizarre figuur stond nu voor ons. Hij zag eruit als een personage dat niet misstaan zou hebben in Ken Kesey's roman One flew over the cuckoo's nest, en het zou me niet verbaasd hebben dat er ergens op de wereld een instelling was die op zoek naar hem was. Hij had een afwezige gelaatsuitdrukking en lelijke padachtige ogen die levenloos voor zich uitstaarden. Als je tegen hem gezegd had dat de nazi's van plan waren om hem vol morfine te spuiten en naar Sachenhausen te voeren had hij het waarschijnlijk nog geloofd ook. Zo zag hij er in elk geval uit. Weg van de wereld. Onderweg naar Pluto en in afwachting zwemmend ergens op Neptunus. Verteerd door een surreëel landschap dat haar tentakels al om hem heen had gewonden. Hij nam ons enkele seconden minutieus in zich op, en schonk ons dan een hoofdknikje, als om aan te geven dat we zijn nederige stulp mochten betreden.

feedback van andere lezers

• jack
  Erg grimmig stuk, dit.
  Maar grimmig in de goede zin he.
  Zit goed in elkaar, zoals gewoonlijk.
  
  Word jij ooit met mij vergeleken? (Laat me raden: neen!!!)
  Want ik word vaker en vaker met jou vergeleken hier op wh, en ik weet niet of ik dat als compliment dan wel als belediging moet opvatten ;-) Misschien stopt het als ik het woord whisky uit mn teksten schrap :-D
  Mephistopheles: Nog niemand die me met jou vergeleken heeft, hoewel ze voor een deel misschien wel een punt hebben. Ik heb wat misantropische trekjes en die zijn in jouw werk ook te vinden. En die whisky natuurlijk. Maar jouw manier van schrijven is toch iets beschaafder denk ik. Ik denk dat de lezers je ik personage toch iets sympathieker vinden dan mijn boers hoofdpersonage :)
• jan
  schrijven is een zwaar beroep bert, wat een leven!
  
  
  Mephistopheles: Inderdaad een zwaar beroep. Zeker als niemand je naam kent en het je nog geen rotte cent opgeleverd heeft. Ja schrijven is gekkenwerk, dat moet wel
• Mistaker
  Toch maar eens de pc aangezet en dit was weer genieten!
  
  Groet,
  Greta
  Mephistopheles: Heeft je pc verlof misschien? Of eventjes technologie uit je bestaan verbannen? Is af en toe eens gezond :)
• koyaanisqatsi
  Dat paswoord klonk waarschijnlijk als volgt: Wat is de wetenschappelijke naam van de... :)
  Mephistopheles: Dat zou wel een vermakelijk stukje ironie geweest zijn
• henny
  Hahaha, wat een gedoe, met dat paswoord. Je hebt die personage uitstekend beschreven.
  Mephistopheles: ja het was weer een kleurrijk typetje :)
• killea
  super
  xx
  j
  Mephistopheles: Thanks
  xxx
• arwenn
  ouderwetse paswoorden!
  wat een mafkees, hihi.
  lekker gelezen^^
  
  XX' arwenn
  Mephistopheles: Dat paswoord stuk is fictie. Vond het grappig
• manono
  Eigenlijk is het een roadmovie-verhaal in loopafstand. Nu valt mijn frank.
  Mephistopheles: samengebundelde nietszeggende chaos..