Volg ons op facebook
|
< terug
Sorane 1 Een nieuw begin - hoofdstuk 16/17
Alleen en verlaten
Sorane is intussen met de twee agenten gematerialiseerd buiten de stad. Geen van beiden snapt wat er gebeurd is. Hoe komen ze hier ?
'Wat was dat?', vraagt Malon.
'Teleportatie, partner,' zegt Erine, die naderbij komt.
Malon kijkt om en glimlacht.
'Jij hier. Ik dacht dat jullie allen…'
'Ja, ik weet het. Dat was een idee van Sorane. Zij schiep klonen en bracht ons naar hier.'
'Ze schiep klonen. Wat bedoel je?'
'Dat kan ik niet uitleggen, Malon. Ik snap ook niet hoe ze het doet, maar haar plannetje heeft gewerkt.'
Raya heeft intussen een telefoontje gehad van een onbekende. Zij moet zich over dertig minuten in een garage op de 12de straat zijn. Indien ze niet komt worden haar ouders op de hoogte gebracht van haar verraad. Raya maakt zich, zonder dat iemand het merkt, uit de voeten. Ze rent naar de hoofdstraat en houdt een wagen tegen, met haar politiekenteken. Dan rijdt ze in volle vaart de stad in. Ongeveer twintig minuten later drukt ze op de rem en springt uit de wagen. Als ze de garage met getrokken wapen in rent, schrikt ze plots en blijft staan.
Voor haar staat Aqunok. Hij is alleen.
'Ik heb een opdracht voor u, Agente Raya Verodin en deze maal wordt je er niet in cash voor betaald.'
'Wat bedoel je?'
'Ik wil dat jij Sorane Cobanon doodt, of je ouders komen, voor ik hen in stukken laat snijden, alles over u te weten.'
'Ik moet… nee, dat kan ik niet.'
'Dat is uw beslissing, Raya. Maar als je niet wil dat je ouders je vervloeken, dan moet je de opdracht uitvoeren. Dood Sorane en je geheim is voor altijd veilig en je ouders ook.'
'Ik kan je ook neerschieten, als ik wil,' zegt Raya.
'Denk je dat ik hier alleen zou zijn, als ik voor mijn leven vreesde. Jij doet wat ik zeg, agente. Je kunt niet anders, dat weet je. Ik heb twee van mijn vrouwen, die mij nauw aan het hart liggen, gezonden. Denk maar niet dat zij hun opdracht niet zullen uitvoeren.'
Raya laat haar wapen zakken en staart naar de vloer.
'Okee, jij wint.'
'Ga, je hebt zes uur. Dan is ze dood of…'
'Ja, ik weet het. Maar als ze het ooit te weten komen, dan kom achter jou aan.'
'Doe wat ik vraag en je bent vrij om te gaan waarheen je wilt,' zegt Aqunok en loopt dan naar een geparkeerde wagen toe.
Maar innerlijk twijfelt hij, dat Raya haar opdracht tot een goed einde zal kunnen brengen, zelfs als ze het uitvoert. Sorane is een telepate.
-Haha. misschien wordt die agente wel door Sorane gedood, dan ben ik van haar verlost. Iemand die niet betrouwbaar is kan ik toch niet gebruiken,- denkt hij.
De agente staat hem intussen nadenkend na te kijken, terwijl hij instapt. Als hij wegrijdt, rent ze terug naar de wagen, hierdoor ziet ze niet dat Sorane juist materialiseert. De roodharige ziet haar wegrijden, maar blijft haar telepathisch volgen. Raya is echter iets anders van plan. Ze wil de twee vrouwen opsporen, die haar ouders op de hoogte moeten brengen.
Voor het politie bureau stopt ze en even later zit ze achter haar computer en typt enkele commando's in. Ze wil weten welke vrouwen het vertrouwen van Aqunok hebben om deze opdracht te krijgen. Ze vloekt als er een twintigtal op het scherm verschijnen. Het zijn er meer dan ze gedacht had. Uit de gegevens blijkt dat een zestal in de gevangenis zitten. Dus er blijven ze nog vijftien over.
'Raya, wat doe jij hier? Ik denk niet dat je Sorane hier gaat vinden,' fluistert een agent achter haar plots.
Verschrikt kijkt Raya om en ziet een jonge agent staan.
'Jij ook al, Fagon,' zegt ze verschrikt.
'Ja, ik ook. Geld is macht weet je. O, je bent slim. Die idioot van een Aqunok heeft teveel gepraat. Je bent zijn liefjes aan het doorzoeken. Het zal je echter niet veel helpen. Zelf als je weet wie ze zijn, dan moet je hen nog zien te vinden,' fluistert Fagon.
'Misschien, Fagon, maar ik weet waar ze heen gaan, dus…', glimlacht Raya.
Op hetzelfde moment verschijnt een 3D map van de omgeving voor het hoofd van Raya.
Fagon kijkt er verbaasd naar. Zoiets heeft hij nog nooit gezien.
'Wat is dat voor iets?', stamelt hij.
Maar Raya antwoordt echter niet, als ze zich naar buiten haast.
-Ik kan niet anders, ik moet Sorane doden. Maar een moord, kan ik dat?- denkt ze terwijl ze naar haar wagen toe rent.
Als ze instapt, denkt ze maar aan één gedachte, haar ouders wegbrengen. Met slippende banden schiet de wagen vooruit. De agente kan op het nippertje een voorbijrijdende wagen ontwijken en rijdt in de richting van het noorden weg. Hoe hard ze ook hoopt, het is nutteloos. Ze komt te laat. Erona en Drane, de twee vrouwen van Aqunok zijn al in het huis van haar ouders. Als Raya binnen komt. Ze zitten in de zetel met haar vader te praten, terwijl haar moeder koffie inschenkt.
'Ha, dochter. Ben je er. Je collega's hebben me veel ons jou verteld.'
'Ze zijn mijn.' zegt Raya, maar dan ziet ze de spottende blik van Drane.
Ze beseft dat ze het spel moet meespelen, wat ze echter niet weet is dat haar Hypsoon in contact staat met de Hypsoon van Sorane, waardoor deze van alles op de hoogte is. Sorane materialiseert in de tuin van het huis en loopt naar de achterdeur toe. De moeder van de agente staat intussen op en vergezelt wordt door haar dochter naar de keuken gevolgd. Raya schrikt even als ze Sorane opmerkt, die tegen de achterdeur leunt. Ze doet echter of ze het niet gezien heeft en gaat verder. Maar als ze voorbij de trap lopen, zegt ze:
'Mam, ik ga even naar boven.'
Haar moeder kijkt haar verrast aan, maar knikt dan.
Raya haast zich snel naar de trap toe, maar ze loopt er voorbij naar de voordeur toe. Als ze buiten is trekt ze haar wapen en loopt omheen het huis naar de achterdeur. Ze vergeet hierbij volledig dat Sorane een telepate is. Als Sorane de moeder van Raya de keuken ziet verlaten, opent ze geruisloos de deur en stapt naar binnen. Raya bevindt zich op dat moment achter haar en haast zich naar de achterdeur toe.
Even geruisloos als Sorane opent ze de deur en richt haar wapen op de rug van roodharige, maar die heeft haar gedachten al opgevangen.
'Raya Verodin. Ik geef je nog een kans, laat je wapen zakken.'
De agente twijfelt. Ze ziet geen uitweg. Als ze zich overgeeft, dan wacht haar de gevangenis. Maar dat wil ze niet. Want dan komen haar ouders te weten wat ze gedaan heeft. Haar vader, die vroeger een agent was, zal het haar nooit vergeven. Snel drukt ze het wapen, dat ze al had laten zakken, tegen haar hoofd. Maar als ze afdrukt, hoort ze alleen verschillende klikken. Verbaasd kijkt ze naar het wapen en dan valt haar blik op Sorane, die enkele kogels in de palm van haar hand heeft.
'Dat zou een te lichte straf zijn, Raya en daarbij kan ik je gebruiken.'
'Wat bedoel je?'
'Je kenteken van agente. Jij bent het niet waart om het te dragen,' zegt Sorane
'Wat??'
'Je hebt mij gehoord, Raya. Je hebt dat teken onteerd. Leg het op het bureau voor je.'
Aarzelend doet de agente wat Sorane vraagt.
'Je wapen ook,' zegt de roodharige.
Raya legt het wapen naast haar kenteken en kijkt Sorane aan.
Een beweging, Raya en ik lever je aan het gerecht uit.
'Zou je dat doen?'
'Ja, dat zou ik doen. Want als ik je niet kan vertrouwen dan geen enkele waarde voor mij.'
'I….ik.. weet het niet meer, Sorane. Als mijn ouders te weten komen wat ik gedaan heb, dan..'
'..dan zullen ze je vergeven, Raya. Maar alleen als ze zien, dat je het meent.
Sorane kijkt Raya geconcentreerd aan.
-Zou Sorane gelijk hebben. Misschien, ik weet het niet. Haar doden kan ik toch niet, tenzij ik mijn leven moet verdedigen,- denk ze.
Dan ziet ze Sorane glimlachen.
'Dat is iets beter, Raya. Misschien kan je een succesvol lid van mijn groepje worden.'
'Lid van jouw groep. Nee, Sorane. Dat kan ik niet. Zelfs als mijn familie mijn fouten vergeeft, ik zal het mezelf nooit vergeven.'
'Neem je wapen en richt het op mij, Raya. Ik wil dat je mij dood voor de ogen van die twee.'
'Wat… Nee, dat kan ik niet doen. Mijn ouders…'
'Toch wel, Raya. Je zult het doen. Ik wil het. Mijn Hypsoon beschermt me wel.'
'Nee, dat kan je niet menen. Je wil hen doen geloven, dat ik je gedood heb.'
Maar Sorane zegt niets, terwijl ze zich omdraait. Telepathisch weet ze dat Raya haar wapen opraapt en op haar richt. Dan loopt ze voor de vroegere agente uit naar de zitkamer. De twee vrouwen schrikken, als ze Sorane zien binnenkomen. Maar dan merken ze de 'agente' op die haar wapen op de rug van Sorane gericht houdt.
'Wie is dat?', vraagt de moeder van Raya.
'Wat doet Sorane, de huurmoordenares hier? Toch niet om Raya..'
'Nee, vader. Dat kans krijgt ze niet meer. Ik was haar te snel af,' merkt Raya op, maar schrikt als ze merkt dat Erona haar wapen onzichtbaar op haar moeder gericht houdt.
'Je weet wat je moet doen, collega,' zegt Drane spottend.
Sorane scant de gedachten van de twee en trekt ze bijna dadelijk terug. Zo hevig schrok ze van de hoeveelheid doden die ze op hun geweten hebben. Die twee en de andere vrouwen van Aqunok, die verdienen geen genade.
'Ik ben geen agente meer, Drane. Daar hebben jullie voor gezorgd,' zegt Raya hees en haalt de trekker over.
De kogel gaat doorheen Sorane en boort een gat in de muur. De roodharige blijft even met starre ogen voor zich uitstarend staan, om dan 'levenloos' in elkaar te zakken. Alle aanwezigen, ook Raya, kijken verschrikt naar de 'dode'.
'Raya, wat heb je gedaan? Ze was je gevangene.. Je hebt haar vermoord.'
Zelfs Raya schrok hevig, want ze beseft dat de Hypsoon Sorane niet beschermd heeft. Verstijfd van schrik kijkt ze naar de 'dode'. Door de woorden van haar vader schrikt ze op en kijkt hem ontsteld aan. Haar stem trilt als ze zegt:
'Dit was een bevel van Aqunok. Ik moest Sorane in zijn opdracht doden. Die twee daar zijn, zijn verachtelijke, maar gehoorzame dienaressen.'
Dan kijkt ze Erona en Drane aan.
'Maak nu dat jullie wegkomen en meldt Aqunok het goede nieuws, maar zeg hem, dat ik achter hem aankom, als hij mij niet met rust laat.'
De twee kijken de agente aan, toch begrijpen ze haar woede. Dan grijnst Erona, terwijl ze haar wapen wegsteekt.
'Je kunt beter deze stad verlaten, Raya. Of nog beter, verlaat de planeet ook maar, want ik vrees dat Aqunok uiteindelijk jou doodvonnis zal uitspreken.'
'Verdwijn, of jullie liggen hier beiden naast Sorane,' dreigt Raya en richt haar wapen op Drane.
Beide vrouwen glimlachen en lopen kalm naar buiten.
'Raya, ik herken je niet meer. Jij bent mijn dochter niet…'
Sorane, die beide vrouwen telepathisch volgde, richt zich plots op.
'Wees maar trots op jullie dochter, zij heeft zichzelf op eigen kracht weer op het rechte pad gebracht.' klinkt haar stem.
De ouders van Raya kijken de 'dode' met grote ogen aan.
'Wat?? Dat kan toch niet. Hoe??' stamelt de moeder van Raya.
'Dochter, wat is hier gaande?'
Maar Raya kijkt Sorane met een verwarde blik aan.
'Hoe?? Ik zag toch.' stamelt ze.
'Je dochter heeft fouten gemaakt, maar dat kan ze beter zelf opbiechten.' antwoordt Sorane in haar plaats.
-Vergeet niet, dat ik een esper ben. Ik kan mijn lichaam van materie veranderen en het moest echt lijken,- hoort Raya de spottende telepathische stem van de roodharige zeggen.
-Verdomme, Sorane. Had je dat niet eerder kunnen zeggen. Ik schrok met bijna dood, toen de kogel door je lichaam schoot.-
Raya kijkt Sorane met een kwade blik aan, terwijl de roodharige naar buiten stapt. Dan kijkt ze haar moeder en haar vader aan. Ze durft hen niet in de ogen kijken. Maar dat herpakt ze zich en kijkt haar vader aan.
'Paps, jullie kan beter gaan zitten,' zegt ze met trillende stem.
Als beiden ook in een zetel plaats genomen hebben, begint Raya te vertellen. Sorane leunt buiten in de gang tegen de muur en volgt het gesprek telepathisch. Al snel beseft ze dat Raya het meent en de volledige waarheid vertelt. Als ze de vader hoort vragen of ze nu voor een misdadige huurmoordenares werkt, stoot ze zich af van de muur en stapt terug naar binnen.
'Ik ben geen moordenares meer. Al verschillende maanden werk ik als infiltrante in de organisatie van Aqunok. Tijdens mijn proces zijn vele koppen gevallen. Maar de strijd is nog niet ten einde.'
'We hebben dat op teevee gezien, Sorane. Maar je werd niet onschuldig verklaard. Iemand had de ontvoerden bevrijd en dat was uw geluk, anders zou je misschien zelfs ter dood veroordeelt zijn.'
Sorane kijkt Sorane's vader recht in de ogen.
'Het doodvonnis stond allang vast, dat wisten mijn advocaten ook, toen ze bedreigd werden. Zij….'
Maar Raya's vader onderbreekt haar.
'Dat was misschien beter geweest, jij hebt te veel doden op je geweten. Ik vind dat je voor je daden gestraft moet worden, misschien niet de doodstraf, maar dan toch levenslang in de gevangenis. En dan Raya zou nu niet met jou optrekken.'
'Nee, dat klopt. Maar misschien zou ze dan nog dieper in de misdaad weggezakt zijn.'
'En nu, is ze nu beter af, moordenares..' roept de moeder uit.
'Ik heb mijn oude leven achter mij gelaten. Samen enkele vrienden bestrijd ik nu de misdaad. Raya heeft fouten gemaakt, maar toch vertrouw ik haar volledig. Als ze wil kan zij haar verdiende plaats innemen in onze groep,' probeert Sorane uit te leggen, maar de vader zegt woedend, terwijl hij naar de deur wijst.
'Verdwijn uit mijn huis, Sorane Cobanon en als mijn dochter meegaat, dan wil ik haar nooit meer zien.'
Sorane kijkt Raya even aan, dan draait ze zich om en stapt naar buiten. Raya blijft twijfelend achter.
'Vader, kan je mij vergeven.'
De man kijkt haar met vlammende ogen.
'Nu is het te vroeg voor vergiffenis, dochter. Als je bewezen hebt dat je het meent, misschien kan ik je dan vergeven. Maar je hebt carrière als agente heb je de grond ingeboord. Dat was iets om trots op te zijn, zoals ik op de mijne ben.'
Raya wil iets zeggen, maar kijkt haar beide ouders alleen maar aan. Plots draait ze zich met een ruk om en haast zich naar buiten, terwijl tranen over haar wangen lopen.
'Nog een stap, Raya en je komt hier nooit meer binnen.'
Even blijft ze staan, maar dan loopt ze verder naar buiten. Haar ouders kijken elkaar aan en beseffen, dat hun dochter haar eigen weg gekozen heeft. Hopelijk komt ze tot inkeer en verlaat ze de invloed van Sorane. Anders zal ze vroeg of laat als een misdadiger in de gevangenis belanden en dat zou de goede naam van de familie bekladen.
Sorane staat buiten op Raya te wachten en slaat een arm om de jonge vrouw.
'Het spijt me, Raya. Misschien komen ze later nog tot inkeer. Jij bent niet de enige die dit moet doormaken. De reden verschilt, maar jullie zijn beide het huis uitgezet.'
'Wat bedoel je?'
'Je kent haar nog niet, Raya. Maar Jouna wilde dokteres worden. Omdat ze vertelde de waarheid. Daardoor verspeelde ze haar kans om ooit dokteres te worden. Haar vader wees haar de deur, al heeft hij er nu spijt van. Maar het kwaad is geschied.'
'Dat is niet hetzelfde Sorane. Die Jouna verdiend het niet, ik wel.'
'Toch zullen ze je vergeven, Raya.'
'Ik hoop het, maar ik vrees dat hen voor de laatste maal gesproken heb.'
Sorane kijkt haar nieuwe vriendin even aan, terwijl ze de omgeving scant. Even glimlacht ze, want ze heeft de moeder van Raya in de deur van hun huis opgemerkt.
-Wat zal die even schrikken,- denk ze en op hetzelfde moment zijn ze verdwenen.
De moeder van Raya kijkt verschrikt naar de plaats waar ze stonden.
-Dat kan toch niet. Onze dochter is plots in het niets opgelost.-
'Voor mij bestaat die misdadiger niet meer,' zegt de vader achter haar.
'Ik heb mijn twijfels, man. Hou je woede in en open je ogen. Misschien is ze wel in goede handen, die haar terug op het rechte pad zullen brengen.'
'Het rechte pad, vrouw. Laat me niet lachen. Over een paar maanden is ze een moordenares en als ze haar grijpen zal je wel anders praten. Ik heb alleen spijt dat ik haar niet kon tegenhouden.'
Sorane en Raya materialiseren In de vertrekken van Anaya, waar de anderen wachten. Ze schrikken wel even als ze materialiseren.
'Kom we gaan. Maar voor wie meekomt, is er geen weg meer terug.'
'We hebben er goed over nagedacht, Sorane. We weten wat ons te wachten staat.'
-Daar ben ik nog niet zo zeker van, Anaya. Maar we zien wel wat de toekomst brengt,- denkt Sorane.
Dan opent ze een energieboog en het groepje stapt er door heen. Als Sorane de boog gesloten heeft, kijkt ze even om zich heen en dan teleporteert ze.
In haar basis materialiseert ze. Anaya omarmt juist haar zus Erine. Telepathisch activeert Sorane de volledige vermogens van Raya's Hypsoon. Dan kijkt ze haar nieuwe aanwinsten aan.
'Ga maar eens goed uitrusten, Erine zal jullie kamers wijzen. Maar morgen moeten jullie om 6 uur klaarstaan.
'Wat moet er dan gebeuren?'
'Ha, Sorane. Ik vrees dat deze nieuwelingen spijt gaan hebben, dat ze je gevolgd hebben,' zegt een stem van een jong meisje plots.
Sorane kijkt lachend om en glimlacht.
'Ga jij maar je oefeningen doen, Gayna. Straks kom ik wel eens kijken of je al vorderingen gemaakt hebt.'
Het meisje slikt even.
'Al goed, Commandante. Ik heb nog veel te doen. Zie maar dat jullie goed uitgerust zijn, want onze Commandante zal jullie doen afzien,' zegt ze nog een haast zich dan naar een van de schuifdeuren toe.
Sorane kijkt haar lachend na.
'Tja, Gayna heeft wel gelijk. Jullie zullen het niet gemakkelijk hebben. Kom, volg me maar,' merkt Erine, met lichte spot, op.
Terwijl het groepje, Anaya's zus volgt, kijkt Sorane, Deno aan.
'Heb je niets te doen, Deno. Of wil je een bijkomende training volgen,' zegt ze streng, maar met tintelende ogen.
De volgende twee maanden is het volgen ze allen een keiharde gevechtstraining en daarbij nog theoretische lessen over het gebruik van de nieuwe apparatuur en wapens van de basis. Voor het eerst leren ze met het energiezwaard omgaan. Sorane trekt er op vaste tijdstippen op uit om de toestand in de hoofdstad in het oog te houden, maar hier gaat het leven opnieuw zijn gewone gang. Aqunok heeft zijn plannen echter niet opgegeven, maar hij likt zijn wonden. Zijn macht groeit, met de hulp van kloon Jakira, met de dag. Hun mensen infiltreren in verschillende instanties, om op het juiste tijdstip te kunnen toeslaan. Sorane zou willen ingrijpen, maar weet dat haar mensen nog niet klaar zijn voor een openlijke strijd.
Even denkt aan het nieuwe leven dat in haar groeit.
-Wat moet ze doen? Beide embryo's in hun bijna bevroren toestand laten of hen verder laten ontwikkelen, tot hun geboor- te,- denkt ze, terwijl ze naar de vloer staart.
Dan richt ze haar hoofd op.
-Nee, voorlopig kan ik niet bevallen. Als Jakira en Aqunok hun plannen uitvoeren, moeten we allen klaar zijn om in te grijpen.-
Als ze terugkeert naar de basis heeft ze haar beslissing genomen, niemand van haar nieuwe medewerkers, weet dat ze in verwachting is. Ook Deno, die in feite de vader is, al heeft ze nooit met hem geslapen, weet het niet.
Wat ze echter niet weet is dat de Jakira kloon, wel actief is. Ze heeft al verschillende families van mensen die zich bij Sorane aangesloten hebben, zelf ontvoert uit hun huizen. Ook de ouders van Raya. Zij zitten allen gevangen in afzonderlijke cellen per familie ingedeeld. Wat ze hier meemaken, verandert hun kijk op het leven van alledag. Zij zijn nog relatief veilig, maar andere gevangen worden gemar- teld en doodziek in hun cel geworpen. Elke dag wordt hun ingeprent, wie de oorzaak is van hun leiden. Hun familieleden die zich bij Sorane aangesloten hebben. Zij zullen er ook de schuld aanhebben, dat zij allen op de dag van de triomf terecht- gesteld zullen worden.
Verschillende mannen en vrouwen zijn naar hun dochter, Raya op zoek. Ze hebben de opdracht om haar naar Aqunok te brengen. De ouders van Raya zijn wel verbaasd, dat de mensen van Aqunok niet blijken te weten dat Sorane nog leeft.
Op een dag zien ze voor het eerst de kloon van Jakira. De jonge blonde vrouw wandelt tussen de cellen door alsof al dat leiden haar niet kan schelen. Plots valt haar blik op de ouders van Raya en loopt op de cel toe.
'Ik wil weten waar jullie dochter is,' zegt ze met koele stem.
'Dat weet niemand van ons.'
'Nee, daar ben ik nog niet zo zeker van.'
'Waarom zoeken jullie haar?', vraagt de moeder van Raya met trillende stem.
Jakira kijkt haar aan en glimlacht.
'Zij moet het lijk van Sorane ergens verborgen hebben, al vermoed ik dat er geen lijk is. Zo gemakkelijk, denk ik niet dat Sorane te doden is.'
'sorane hoorde toch tot jullie gebroed, vrouw. Je baas Aqunok weet dat toch ook.'
Jakira kijkt de vader van Raya verbaasd aan en barst dan in een luidde huiveringwekkende lach uit. Als ze eindelijk plots ophoudt, lijken haar ogen te bliksemen. Raya's vader wijkt verschrikt ach- teruit.
'Ik zie dat je niet weet ik ben, man. Aqunok is mijn dienaar, een van de vele duizenden, al denk hij dat hij de belangrijkste is.'
Dan kijkt ze even naar de moeder van Raya die haar met angstige ogen aankijkt. Jakira concentreert zich en ziet de vrouw in elkaar krimpen van de pijn. Haar man loopt snel op haar toe, maar dan richt Jakira haar krachten op hem. Nog een stap doet hij, maar dan zakt hij kreunend in elkaar.
'Raya heeft haar taak gedaan en toch straf jij haar familie, Jakira,' zegt een vreemde stem plots.
Jakira lost de greep op Raya's vader en kijkt verschrikt om zich heen. Dan ziet ze een half doorschijnende Sorane staan.
'Je had moeten voorkomen, dat die idioot van een Aqunok, mij liet doden, Jakira. Dood ben ik nog veel gevaarlijker dan levend. Nu kan ik je eender waar aanvallen, zelfs in je dromen.' klinkt de stem van Sorane.
Jakira raakt in paniek en kijkt met grote ogen om zich hen. Plots teleporteert ze snel, zonder na te denken. De gedaante van Sorane glimlacht even en lost dan langzaam in het niets op. De ouders van Raya kijken verschrikt naar de verdwijnende gedaante, terwijl ze de pijn voelen wegtrekken.
'Hoe deed die vrouw dat? Ik kon de pijn nauwelijks verdragen,' fluistert de moeder van Raya.
'Ik heb ooit rapporten gelezen van mensen en vrouwen die in een ver verleden soortgelijke krachten zouden bezeten hebben. Sommigen dachten dat ze goden waren, die zich soms onder de mensen begaven, anderen zagen ze als redders, die de normale mensen hielpen in geval van nood.
'Goden, je gaat me toch niet vertellen dat die vrouw een soort godheid is. Nee, dat kan ik niet geloven. Eerder een duivelin.'
|
