Volg ons op facebook
|
< terug
Vakantieverslag 2009 deel 3
Zaterdag 27-06
De telefoon haalde ons rammelend en bellend uit onze coma.
"Gelukkig dat ik hem gezet heb, anders hadden we ons vreselijk verslapen," kreunde ik nog half slapend. De kleinkinderen waren al liedjes aan het zingen, een heerlijk geluid om bij wakker te worden. We douchten ons en gingen aan de ontbijttafel. Het ontbijt was erg karig. Ieder één croissant en één plakje witbrood. Het beleg was alleen wat jam. Gelukkig hadden we in de auto nog wat broodjes kaas en ham van de vorige dag.
De opa en oma zaten ook aan tafel. We raakten met ze in gesprek. Dat ze in België woonden wisten we al, nu hoorden we dat ze uit Mons kwamen. Wij in ons beste Frans en zij in hun beste Nederlands, bespraken we de reis en onze bestemmingen. Zij gingen naar Bergerac. In Parijs hadden ze, in de file staand, een lekke band gehad vertelde hij.
Samen met mensen van het leger des heils, waar ze tegenover gestrand waren, hadden ze hun lekke band gewisseld.
"Ze kwamen met een enorme krik tevoorschijn waardoor het een klusje van niks werd," vertelde de sympathieke man enthousiast. Met een bon voyage namen we afscheid van deze, ongetwijfeld geweldige oma en opa. Even verderop was een tankstation bij een supermarkt waar ik alleen kon tanken met mijn bankpas. Dat was wel wat gedoe, want het was de eerste keer dat ik dit deed, maar het scheelde twintig cent per liter met de snelweg prijzen, dus dat had ik er wel voorover. In dit soort situaties komt het Hollandse in mij naar boven.
Na een erg saaie rit over de snelweg begonnen we aan het laatste stuk van de reis. Door prachtige bossen en over smalle weggetjes, vol met haarspeldbochten, bereikte we om twee uur onze bestemming. We werden ontvangen door de eigenaren van het kasteel. Ze nodigden ons uit om iets te drinken op hun terras. Daar was het, ondanks de heerlijke zon en dertig graden, lekker koel vanwege een permanent opgestelde partytent. Na een geanimeerd gesprek over onder andere de reis, liet de eigenaresse ons de gite zien, waar ze vertelde hoe alles werkte.
We losten de auto, waarna we op zoek gingen naar een supermarkt om eten en drinken te halen. De autoramen en achterklep had ik open laten staan om de temperatuur in de auto niet te hoog te laten oplopen. De airco heeft het dan wat sneller koel. We namen de koelbox mee in de auto om koude producten uit de supermarkt koel te houden onderweg.
Tijdens het wegbrengen hiervan zag ik een grote groene sprinkhaan aan de binnenkant op de achteruit zitten. Snel haalde ik mijn fototoestel en waarschuwde Ellie. Bij het terugkomen bij de auto zag ik de sprinkhaan niet meer. Ellie dacht dat ik last had van de warmte. Bij het sluiten van de klep zag ik hem vallen op de achterbank. Na enige tijd zoeken gaven we hem op als vermist. Ik verdacht Ellie ervan dat ze mij niet geloofde. Ze pakte wat van de bodem van de auto en gaf een gil. Tijdens de gil probeerde ze zo snel mogelijk uit de auto te komen waarbij ze diverse lichaamsdelen min of meer blesseerde. Het groene monster was van de bodem opgevlogen en zat op de zijruit van de auto.
"Wat is hij groot," zei Ellie verbaasd.
"Dat had ik toch gezegd schat," hoorde ik mijzelf nogal hatelijk zeggen, wat niet in mijn voordeel was, moet ik eerlijk toegeven.
"Maar niet zó groot, eikel."
Dat laatste was vanwege de hatelijkheid.
Het grote groen monster heb ik toch nog op het portier kunnen fotograferen.
Door onze rijke ervaring met Frankrijk en zijn supermarkten wisten we dat dit een moeilijke expeditie zou worden. Langs de weg staan borden als, Super U 3 minuten, Intermarche route Argentan of Carrefour Rue de Gare. De drie minuten is een rekbaar begrip in Frankrijk, maar na tien minuten rijden wisten we dat de Super U vergeten was om een afslag op het bord te vermelden. Die gaven we op. We reden door via route Argentan. We waren de stad, waar de supermarkt zou zijn, al lang weer uit en wisten dat we ook deze niet zouden vinden. In onze routeplanner ging ik op zoek naar de Rue de Gare, mar die bestond niet. Dan het laatste redmiddel, vragen aan een bewoner.
"Tweede straat links daar zijn twee supermarkten," zei de man. Inderdaad was dat ook zo en beiden lagen op een totaal andere plaats dan de borden ons probeerden wijs te maken. We haalden alles wat nodig was en gingen naar ons huisje. Daar stak ik de barbecue aan. Zodra hij brandde deed ik vier aardappelen, verpakt in aluminiumfolie, aan de zijkant op het vuur. Na een kwartier gooide ik twee schouderkarbonades erop. Stokbroodje erbij om het een Frans tintje te geven en omdat we dat ook erg lekker vinden. Om half tien lagen we uitgeteld in bed.
Zondag 28-06
In het huisje is een bad geïnstalleerd waar je ook, staande, in douchen kan. Aan het voeteneinde van het bad zat een plastic scherm. De hele zijkant was dus open. Vreselijk voorzichtig probeerde ik mij te douchen zonder een zwembad te creëren naast de badkuip. Uiteraard lukte dit maar gedeeltelijk. Naast mij zag ik het water snel de badkamer inlopen, want de vloer liep af de kamer in. Zo rap mogelijk maakte ik de douchebeurt af. Na mij razendsnel afgedroogd te hebben, begon ik het stromende water met de handdoek in te dammen. Dit had ik afgekeken van de diverse barrages in de rivieren die we onderweg waren tegengekomen. Ellie kwam de badkamer in voor haar douchebeurt en ik waarschuwde haar voor het overstromingsgevaar.
"Ze moeten een spatscherm aan de voorkant van het bad plaatsen dan wordt de boel niet zo nat," mopperde ik, met in mijn achterhoofd al het idee om dat aan de kasteeleigenaren voor te stellen.
"Dat zit er ook," zei Ellie, mij spottend aankijkend.
Bij nadere bestudering zag ik dat het scherm scharnieren had.
"Verdomd, je hebt gelijk."
Met enige moeite klapte ik het spatscherm uit, wat nu een mooie cabine vormde om in te douchen. Ellie haar gemene lachje, negeerde ik zorgvuldig. Even later lachten we er uiteraard samen om.
De rest van de dag hebben we geluierd op het terras onder de parasol. We aten, diverse soorten worstjes op de barbecue met aardappelen in aluminium folie en een kropje sla wat we van de huisbaas hadden gekregen uit hun moestuin.
feedback van andere lezers- ivo
vakantiegenoegens in een zin ...
badstop: Een luchtig verhaaltje over een zware opgave...vakantie. - Mistaker
Graag gelezen.
Groet,
Greta
badstop: Volgende keer meegaan?
|
