Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (75)
Een andere klant kwam binnen. Het was een vrouw die bijna een kop groter was dan mij. Ze had een ruw postuur en zag eruit alsof ze probleemloos een gemiddelde man over haar schouder kon zwieren als ze daar zin in had. Ze moet wel twee meter geweest zijn en deed me denken aan een boomstam met borsten. Ze had hoge hakken aan en stapte er nogal onhandig op, alsof ze op stelten liep. Het moest zijn dat er ergens in de buurt een feestje was want ze vroeg om vijf flessen champagne en het waren niet meteen de goedkoopste. Terwijl de citroen zich van zijn taak kweet waagde ik mijn kans.
'Als je dan toch zo veel geld hebt,' zei ik haar, 'kan je dan geen twee euro missen?'
'Is dat hoe jij geld vraagt aan een vreemde?' vroeg ze, lichtjes ontstemd.
'Ik wil er gerust wel een dansje bij doen als je dat liever hebt.'
'Waarom heb je twee euro nodig?'
Ik vertelde het haar.
'Maar waarom koop je dan niet gewoon één fles in plaats van twee flessen als je er maar eentje kunt betalen?'
'Omdat ik er twee wil.'
Ze keek me eventjes aan en glimlachte, wat ze maar beter niet gedaan had want haar nicotinetanden sierden haar niet meteen. Vervolgens scharrelde ze in haar broekzak en haalde ze een muntstukje van twee euro tevoorschijn. Ik bedankte haar en vertelde haar dat ze te goed voor de wereld was, wat ze weglachte, opnieuw met die tanden van haar die eruit zagen alsof ze geelzucht hadden.
De citroen keerde ondertussen terug met enkele flessen champagne die mijn redster besteld had. Ze betaalde haar rekening en ging ervandoor.
'Hoe zit het?' vroeg de citroen, opnieuw boers en weinig enthousiast, 'neem je die ene fles nu of niet?'
'Ik neem ze allebei,' zei ik.
'Maar je had toch niet genoeg om alles te kunnen betalen?'
'Ik heb wat geleend van die dame die hier zonet was. Dus wees nu eens braaf, steek die flessen in een plastieken zakje en neem die tweeënvijftig aan.'
Hij deed wat ik vroeg.
'Geen bedankt en tot de volgende keer?' vroeg ik hem nog.
'Ga nu maar,' zei hij slechts.
Het was lichtjes beginnen regenen buiten, en aan het wolkendek te zien zou de bui zich nog wel eens kunnen verergeren. Enkele sukkels in de verte trokken hun paraplu open om zich tegen de waterdruppels te beschermen, en nog anderen begonnen te schuilen, wat ik ronduit belachelijk vond want het was een zacht, klein zielig motregentje waar je een uur had moeten instaan als je kletsnat wilde worden. In gehaast tempo stapte ik huiswaarts, wat al bij al een wandeling van een twintigtal minuten was, en terwijl ik verder trok voelde ik mijn gemoed opkikkeren, aangezien de realiteit zich vanaf nu voltrok vanuit de volle wetenschap dat mijn hunkerende lippen zich weldra op die van de groene fee zouden kunnen drukken.
Tegen dat ik thuisgekomen was waren er ongeveer twintig minuten verstreken. Ik was eventjes nerveus geweest tijdens het beklimmen van de trap uit vrees Steiner tegen het lijf te lopen voor de gebruikelijke redenen maar had hem gelukkig niet te zien gekregen. Dat zou binnen een goede vierentwintig uur ongetwijfeld wel zo zijn, want dan was het betaaldag en hij had er geen geheim van gemaakt dat zijn spaarvarkentje honger had.
Nadat ik de deur achter me gesloten had nam ik plaats in de zetel met de benodigdheden binnen handbereik: de fles absint, een passend glas, een lepeltje, een suikerklontje, en uiteraard een aansteker, zoals het hoorde. Je had lui die er water bij voegden ook, maar daar deed ik niet aan mee want dan kon je er in mijn ogen evengoed op pissen. Zonder water daarentegen ging het naar beneden als een droom, als een heerlijke brandende lont die zich een weg doorheen de slokdarm baande en vervolgens de ingewanden in vuur en vlam zette terwijl allerlei prikkelende sensaties op de tong en lippen bleven branden. Van Gogh, Baudelaire, Oscar Wilde, Aleister Crowley, velen waren bezweken voor de warmte van de groene fee, en voor de roes die haar prachtige, helgroene ogen konden ontketenen wanneer je het waagde om erin te kijken. Het was een weefsel van almacht, ontreddering en verdoving tegelijkertijd, met de smaak van anijs en de waanzin van ethanol kronkelend in het lichaam. De wereld vertroebelde en vervaagde, en trok vervolgens weg als een golf die naar de onmetelijke vertes van een smaragdgroene zee gezogen werd. Zwemmen was uitgesloten, vergaan en naar de bodem zinken daarentegen was bijna een wetmatigheid, een nefaste wetmatigheid dat een dromerig spinnenweb om je heen weefde terwijl waarnemingen en overpeinzingen als bakstenen naar de diepte van elk uitgeschonken glas verdwenen.
Ik nam een klontje suiker, legde het op het lepeltje en kapte er vervolgens wat absint over. Daarna nam ik mijn aansteker om de zooi in de fik te steken, geduldig wachtend terwijl het blauwe vlammetje naar behoren zijn werk deed. Vervolgens kieperde ik de gesmolten suiker in het glas, waar ik het vermengde met de vloeistof tot ik een zo goed als homogeen ogend resultaat kreeg. Het smaakte zoals het altijd smaakte: heerlijk, doeltreffend, en zonder scrupules, met elke vorm van twijfel of wroeging geleidelijk aan wegebbend, en mijn lichaam voelde aan alsof het in vuur en vlam stond, in vuur en vlam voor de nadering van de groen fee, wiens zachte hand zich weldra in de mijne zou leggen om me doorheen de vele paden en beslommeringen die zich tussen de dimensies bevonden te leiden. Elke slok was een voetstap verder in de nietigheid, met in het middelpunt een donkere, lonkende vergeetput die je heerlijk toelachte met een huichelachtige bodem die licht beloofde maar slechts meer duisternis herbergde.
feedback van andere lezers- jan
en als je wakker wordt is de fee gevlogen,
weer een sterk stuk!
grtzz
Mephistopheles: Toch niet, ik leg haar aan de ketting. De groene fee is van mij!!! - tessy
Knap, graag gelezen
Mephistopheles: hopelijk zet het je niet aan tot het (te veel) drinken van absint - Mistaker
Proost!
O ja: bijna een kop groter was dan ik.
Was het geen travestiet?
Groet,
Greta
Mephistopheles: Denk niet dat het een travestiet was. Ik heb toch geen adamsappel gezien - Magdalena
Amaai dit is STERK!
Die beschrijving van het effect van absinth is fenomenaal!
Mephistopheles: Moest ik moeten kiezen tussen een vrouw en een flesje absint, ik zou niet lang twijfelen :p
oké, tenzij het Michelle Pfeiffer zou zijn in haar catwoman pakje. Dan laat ik dat flesje misschien wel staan denk ik - jack
Een alcoholvrij weekend? Herejezus!
Ben je zo stout geweest, dat je jezelf zo moet straffen?
Helahola, mijn chartreuse niet beledigen he. Hoewel absint uiteraard kenmerken bezit waar de paters van chrtareuse alleen maar van kunnen dromen, dat geef ik grif toe.
En ben je daar weer met je dansje voor geld?
Is het dan echte absint die ze daar nog brouwen? Want dat spul is tegenwoordig illegaal, ik haal het in een obscure zaak in engeland.
Mephistopheles: Neen, het is geen echte absint, hij is maar zestig procent. Maar wel lekker, zeker genen brol, en de enige deftige die je volgens mij in ons apenlandje kan vinden.
Ik drink niet dit weekend omdat een vriend van me gisteren in ons stamcafé gezegd heeft dat ik niet in staat ben om het van vandaag tot en met zondag zonder alcohol uit te houden. Ik ben zinnens om het tegendeel te bewijzen! Het heeft zeker niets met stout zijn te maken want ik ben een brave jongen (als je in staat bent om een aantal eigenschappen door de vingers te zien).
En ja, voor de juiste prijs doe ik een dansje. Maar geen striptease hé - henny
Ik heb absint nog nooit gedronken. Intresant hoe je beschreef hoe je dat, in je glas, moet bewerken. Weer wat geleerd!
Mephistopheles: Absint is erg lekker., maar heel straf van zijn smaak. Niet makkelijk om te vinden, althans goede absint. Er is veel namaak rotzooi op de markt die niet te drinken is, kwaliteit is moeilijk om aan te vinden - koyaanisqatsi
Pure poëzie... ;-)
Mephistopheles: Die absint smaakte er in elk geval naar - manono
De laatste zin is bijzonder, bijzonder goed en veelzeggend.
Mephistopheles: veelzeggend veel dank
|
