|
< terug
De vreemdeling van heel ver.
Zijn bewustzijn had jarenlang langs de verste planeten en stelsels gereisd aan zo'n snelheid dat het vele levens leek. Zijn doel was vrede.
Al vele aardse jaren lang begreep hij niet waarom hij slechts door zo weinigen begrepen werd en door zo weinigen met het respect behandeld werd dat hem toe kwam, voorbedacht als het geboorterecht van de Koning die hij was.
Stil afgrijzen sijpelde doorheen de mist toen het tot hem door drong dat de enige die zijn taal een beetje begreep het meiske was dat met grote bewonderende ogen ooit zijn bed deelde en naar hem lachte terwijl ze samen speelden.
Ze had hem begrepen, gewassen, gelachen. Ze had zijn hoofd op haar schoot gehouden en haar gefluister 'Jij bent zo mooi' had zijn pijn gezalfd.
Hij voelde zich slap toen het tot hem door drong dat zij na al die jaren nog steeds de enige was die een beetje van hem begreep; dat haar begrip zich beperkte tot slechts vijf zinnen van zijn taal, gecombineerd met een basisbegrip van zijn behoeften als man. Behoeften die elke man heeft.
Hij slikte ontzet door het besef dat wat hij had geïnterpreteerd als 'haar wil op leggen', als arrogantie en vervelend gezeur... waarschuwingen waren, pogingen om hem te verwittigen dat hij in een gevangenis zat waar hij wel degelijk vriendelijk behandeld werd... als een intelligent dier in de zoo en waar datgene dat hij als reëel begrip interpreteerde niets anders was dan de bewegingen van dierentemmers die er prat op gingen de tijgers te kunnen benaderen en dresseren alsof ze hondjes zijn.
Gewond staart ze wiebelend op haar bruinleren sofa, wetend dat de vernederingen en het gevaar waar hij haar doorgejaagd had, behoren tot de regels van haar wereld. Hij beseft niet eens wat zij voor hem doorstond. Zijn cipiers hebben haar zwaar geraakt. Ze vraagt zich af of ze zal overleven, nog onbevangen blij zal lachen.
Ze weet dat hij hun taal niet begrijpt. Het is niet-begrijpend dat hij taal gebruikt die vernederend en zeer kwetsend was als antwoord op haar ingespannen waarschuwingen zich naar veiliger oorden te spoeden.
Zij begrijpt hem een beetje en hij begreep vierkant niets van hun taal.
De kleine zieneres denkt dat hij diegene is die van de sterren kwam, met een roeping om vrede te brengen.
feedback van andere lezers- ivo
lekker mystiek en toch ook heel veel verdriet .. en hoop ..
Magdalena: yes
juist
'k weet niet wat zeggen
xxxx - jack
Haar gefluister HAD zijn pijn gezalfd.
"het is niet-begrijpend dat ..." zou ik ook wat anders uitdrukken.
Maar het is wel heel mooi wa je vertelt, iets waar hopelijk vervolg op komt! Sci-fi met een politiek (en ook wel een romantisch) tintje, dat gaat nogal verkopen! :-)
Magdalena: dank je Jack! Evidente fout verbeterd. Voor de andere is mijn kop te waarig op dit moment.
heel goeie zondag! - Mephistopheles
Dit ruikt inderdaad naar een vervolg.
Heel sferisch geschreven, passende woordkeuze e.d.
Geen slechte manier om een zaterdag te beginnen :)
Magdalena: dank je op zondag :) - tessy
het raakt me
Magdalena: dank je Tessy!
XXXX - Mistaker
Intrigerend...
Liefs,
Greta
Magdalena: dat is een understatement.... smile, mysterieuze smile :):) - jan
gelezen en herlezen, knap!
xxxxx
Magdalena: Jan, dit doet plezier!
Zeer luide virtuele KNUFFEL - Ghislaine
Tussen de lijnen lees ik meer dan alleen maar kleine inktspatten.
Magdalena: :-)... - Jelsi
Kort maar krachtig...
Magdalena: dank je!
|
