Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (77)
Ned, die gulzig van het glas absint gedronken had, scheen tevreden.
'Niet slecht,' zei hij goedkeurend, 'zo hoort het te smaken.'
'Waaraan heb ik je bezoek te danken?'
'Ik was in de buurt,' antwoordde Ned, 'en aangezien ik licht zag branden dacht ik, waarom niet, ik spring eens binnen bij die gifslang.'
'Ik ben gek op gifslangen,' zei ik, 'bedankt voor het compliment. Aan welke gifslang had je gedacht?'
Ned murmelde iets binnensmonds maar ik verstond er eerlijk gezegd geen woord van. Zijn opmerking had hij natuurlijk pesterig bedoeld, alleen was ik gek op slangen en had ik er heus geen probleem mee als iemand me zo noemde want de slang was de parel van de schepping. Diegene die aan het prille begin van het bestaan in de tuin van Eden de mens verleidde tot ongehoorzaamheid, tot het opstandig zijn en het volgen van de eigen wil zonder het geklaag en het gezaag van die oude gek in zijn hemelpaleis in acht te nemen. De slang stond aan de basis van de zondeval, en had de mens daardoor zijn menselijkheid geschonken, en als je dit eventjes dreigde te vergeten dan hadden ze er geen enkel probleem mee om je vol gif te spuiten of verrot te wurgen. Ik mocht die beestjes wel. Een deel van me vreesde hen, maar die vrees zorgde ervoor dat ik ze oprecht respecteerde, van de eerste tot de laatste, en het kon me geen moer verdommen dat er jaarlijks heel wat mensen stierven aan slangenbeten. De voornaamste oorzaak daarvan waren immers de vele schandalige ontbossingen die gaande waren, waardoor het leefgebied van slangen ingeperkt werd met als gevolg dat er ongelukken gebeurde omdat de kans om met een slang in aanraking te komen alsmaar groter werd. Dat was overigens enkel en alleen maar de schuld van de mens: hij respecteerde de natuur niet, en af en toe schopte de natuur hem eens goed onder de kont, wat ik alleen maar rechtvaardig kon noemen. Natuurrampen en dergelijke waren inderdaad verschrikkelijke gebeurtenissen voor de betrokken slachtoffers, maar het stond in verhouding met al de misdaden die de mens haar thuisplaneet al aangedaan had. Bovendien was het belangrijk dat we eraan herinnerd werden dat de schepping de baas was, en niet het alles vernietigende mensdom, dat als een sprinkhanenplaag alles opvrat wat het maar tegenkwam. In elk geval hield ik als natuurliefhebber het meest van slangen, wat ze waren, wat ze deden, waar ze voor stonden en hun belang voor de instandhouding van het ecosysteem, om nog maar te zwijgen van dat prachtige uiterlijk en hun unieke manier om zich te verplaatsen. Geen schepsel op God's verraderlijke aarde bewoog zich sierlijker en eleganter dan de slang, wiens perfect gespierde lichaam in eender welke houding kon kronkelen en vanuit eender welke positie een plotse aanval kon lanceren, en hoezeer je het ook probeerde te temmen, er bestond altijd die mogelijkheid tot het toch nog zou toeslaan, als een duidelijk teken van haar meedogenloze eigenzinnigheid, wat haar onvoorspelbaar maakte.
'Wat dacht je van een Taipan?' vroeg ik aan Ned, 'daar zou ik wel mee vergeleken willen worden. Of een bosmeester.'
'Je pikt er maar eentje uit,' weerklonk Ned's geagiteerde stem, 'ik bedoelde het eerlijk gezegd niet complimenteus.'
'Dus je komt me opzoeken daarvoor?' vroeg ik hem, 'alleen maar om me te beledigen?'
'Jij moet spreken,' gniffelde hij, 'jij beledigt mensen van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat.'
'Dat wil daarvoor nog niet zeggen dat ik beledigd wil worden.'
'Maak je maar geen zorgen,' liet hij me weten, 'ik bedoelde het als losse opmerking. Gewoon in algemene zin zeg maar.'
'Alle algemeenheden zijn vals,' antwoordde ik.
'In welke zin?'
'In algemene zin.'
Plots werd er op de deur geklopt. Ik vermoedde dat het een van mijn buren was want anders had er aangebeld moeten worden. Toen ik de deur geopend had bleek hoe juist mijn vermoeden was. Het was Ronald, de snobistische worm die op het gelijkvloers woonde, waar ook het vertrek van Steiner gevestigd was, en hij zag er gedeprimeerd uit, alsof een happy meal voor hem drie doosjes valium en een fles tequila inhield.
'Wat moet je?' vroeg ik hem kortaf. Dit was al de tweede idioot die me kwam lastig vallen. De omhelzing van mijn geliefde, de groene fee, begon af te zwakken, en daar hield ik niet van.
'Jullie maken erg veel lawaai,' klaagde hij 'en dat moet stoppen.'
'We zijn maar aan het praten,' antwoordde ik, 'het is heus niet alsof ik met snoeiharde luidsprekers naar een album van laat ons zeggen Cannibal Corpse of White Zombie aan het luisteren ben.'
'Dat kan me niet schelen. Dan praten jullie maar een beetje stiller.'
'Vanwaar zo opgefokt?' vroeg ik hem, 'het is amper middernacht.'
'Ik moet vroeg opstaan,' zei hij, 'morgen is het een Maandag en jij weet dat misschien niet maar sommige mensen moeten werken, een werkwoord dat jij waarschijnlijk niet kent.'
'Het zou je verbazen welke werkwoorden ik ken,' vertelde ik hem, 'neem nu het werkwoord doppen eens. Of uitslapen. Daar kan ik je wel eens wat over vertellen. En je hoeft trouwens niet te wachten tot Maandag om te gaan werken want je bent nu al aan het werken, namelijk op de zenuwen. Dus weet je wat? Ga terug naar je hol, steek je kop in de vriezer en tel pinguïns of ijsberen terwijl je in slaap probeert te vallen. Tegen dat je aan duizend pinguïns zit beloof ik je dat je van ons gesprek geen last meer zult hebben.'
Ik gooide de deur dicht in zijn gezicht en besteedde er verder geen aandacht meer aan. Hij riep me nog iets na maar het ontging mijn gehoor, wat misschien maar best was, en dus voegde ik me terug bij Ned, wiens liefde voor absint ook niet bepaald een goed bewaard geheim was want hij was weer aan het bijvullen.
'Verdomd goed spul,' zei hij nogmaals, 'ik kan het trouwens goed gebruiken, gezien die echtscheiding.'
'Echtscheiding?' vroeg ik, de opmerking niet goed begrijpend.
'M'n vrouw laat me zitten,' ging hij verder, 'omdat ze te weten gekomen is dat ik al heel wat geflikflooid heb achter haar rug. Ze zegt dat ze een goede advocaat zal nemen en van plan is om het me moeilijk te maken. Weet je trouwens wat het verschil is tussen een advocaat en een hoer? De hoer houdt op met je te naaien nadat je dood bent.'
Hij klaagde nog een tijdje door en vertelde me het hele verhaal, hoe zijn arme eega te weten was gekomen dat hij geregeld een bezoekje bracht aan het glazen straatje, en dat hij dat niet bepaald in functie als ramenwasser deed. Zoals gewoonlijk schoof hij elke vorm van verantwoordelijkheid van zich af en stak hij de schuld op haar, want neuken met haar was als neuken met een lijk want ze bewoog zich nauwelijks en liet hem maar begaan alsof ze een voddenpop was, daarom dat hij vreemd was gegaan beweerde hij dan, omdat hij niet anders kon. Het was haar schuld zei hij. Zij had gefaald, niet hij, en terwijl ik erover nadacht dat ik, als ik de deur niet geopend had en hem er niet had ingelaten, op mijn zalige, eenzame gemak had kunnen zitten met de groene fee, wiens aanwezigheid minder voelbaar was als iemand je aandacht probeerde op te eisen.
feedback van andere lezers- jan
met plezier gelezen,
grtzz
Mephistopheles: dan is mijn opzet geslaagd
Gr. - Magdalena
verdomme, Jan heeft me weeral de loef afgestoken. De winnaar mag kiezen tussen een curryworst en een hambureger volgens mij.
Schitterend geschreven verdikke. En dat 'detail' dat de groene fee minder duidelijk aanwezig is als iemand je aandacht probeert op te eisen. Verdikke, ik heb zitten gniffelen. Dat was de hoofdreden van mijn echtscheiding. Niet de groene fee, maar mijn eigen persoonlijke dierbare aandacht die ik kwijt was voor.... ik zwijg ik zwijg
gnifje
Mephistopheles: Een hamburger? Dat was de afspraak niet hé. Het zal eten zijn wat de pot schaft. Een curryworst of niks!! Als je heel lief bent mag je er misschien een supplement mayonaise bij hebben..
Tja echtscheidingen. Ik ben benieuwd hoe de mijne zal verlopen. Ik ben er zeker van dat me dat wel zal overkomen. Tenzij het een vrouw zou zijn die tegen een stootje kan, want ik laat mij niet commanderen!!! - tessy
knap inderdaad
Mephistopheles: DANK! - Mistaker
leve de gifslang!
groet,
greta - jack
de kans dat er ongelukken gebeurdeN :-)
lang geleden dat ik u op een foutje heb mogen betrappen!
En Gods is zonder afkappingsteken!
Over die natuurrampen ben ik het helemaal met je eens.
Mwoehahaha, die happy meal zie ik wel zitten!
White zombie daarentegen niet zo, maar cannibal corpse daarentegen dan weer wel.
Inderdaad vervelend als je wordt gestoord in je roes.
Fijn stukje weer... !
Mephistopheles: hahaha Cannibal Corpse, heb ze al een stuk of zeven keer gezien. Ik mag die tekstjes wel, en dan die hoesjes. White Zombie ben ik ook gek van, jij niet blijkbaar. Schaam u!
Denk dat het niet goed komt, een fles tequila en al die valiums. Hou het maar bij de groene fee, ze is veel liever.
enfin, kga nog een beetje van mijn roes genieten in de hoop dat er geen roest op komt... - henny
Weer helemaal bijgelezen. Het was me weer een genoegen.
Tip: na tien uur, in de avond je deur niet meer opendoen;)
Mephistopheles: Ik doe geregeld de deur niet open, maar soms wel. Ik moet iets hebben om over te schrijven hé - koyaanisqatsi
Slangen... Schitterende beesten. Geef mij maar een zwarte mamba. In Bangkok ooit in een slangencentrum (waar ze serum aanmaken) een demonstratie gezien van de kunsten van de koningscobra. Onwaarschijnlijk. (En de helft van het publiek maar gillen als halvegaren telkens dat beest nog maar bewoog)
Mephistopheles: Geweldig schepsel de zwarte mamba, haalt snelheden tot 23 kilometer per uur. Die wil je niet achter je aan krijgen - manono
Het valt me nu op dat het verhaal van de Hof van Eden, de boom, de slang... zo uiteenlopend kan geïnterpreteerd worden. Jij plaatst God als baas van Eden. Ik zie hem als een spreekbuis van de denkende mens. De slang als verleider moet het ontgelden, ook weer zoiets.
Ik hou ook van slangen, maar eigenllijk van alle dieren tot pissebedden en spinnen toe.
Slangen verdienen respect : op afstand blijven en ze niet opkooien in terraria.
Over 'rust' : net als je even bewust wordt dat je alleen bent, gaat de bel. Brrr.
Mephistopheles: Ik heb een zwakte voor slangen, prachtige schepsels en sommigen zo dodelijk
|
