|
< terug
Ge kunt allemaal...
Tien hoog op de reling van het balkon, blik op oneindig, Bach, Kantate BWV 140 "Wachtet auf, ruft uns die Stimme": IV. Choral op de achtergrond, volume knop op 10, het schuifraam breed open. Met brede armbewegingen slaat ze de maat.
De wereld ligt aan haar voeten , de ochtendspits raast voorbij en niemand merkt haar op. Behalve 1 man. Hij glimlacht en hoopt dat ze dadelijk, in haar hoofd, een daverend applaus zal krijgen.
De zeedijk, hoogdag, krioelend van het volk, lichamen raken elkaar onwillekeurig aan terwijl ze worden voortgestuwd in de richting van de massa, zonder individueel doel. Plots ontstaat er een bocht in de stroming. Een vrouw danst op het muziekloos gezoem van de massa.
Mensen kijken gegeneerd weg. Plaatsvervangende schaamte is niets anders dan schaamte voor zichzelf.
Iemand stapt uit de mensenzee en slaat zijn rechterarm om haar middel terwijl zijn linkerhand haar rechter vastgrijpt. Hij legt zijn wang tegen de hare. Ze opent zelfs de ogen niet. Ze dansen samen ingetogen verder.
Een man verft zijn gevel, hij woont in een nette buurt. Hij staat met naakt bovenlijf op de gammele ladder. Buren spieden tussen de struiken, fezelende geruchten verspreiden zich in de buurt. De kleur: smaragd groen.
Een patiënt komt binnen bij de dokter die hem vraagt: "hoe gaat het met u?"
Hij antwoordt naar waarheid: "niet zo goed dokter, maar hoe gaat het eigenlijk met ú?".
220 km per uur op de autostrade, 3 uur 's nachts, geen kat op de baan. Plots een lichtflits in de achteruitkijkspiegel die het interieur van zijn wagen akelig verlicht. Hij remt bedaard. Parkeert zijn wagen op de pechstrook en wandelt een paar 100 meter terug en steekt de snelweg over. Een politieagent zit slaperig in zijn wagen. Hij stapt in aan de passagierskant terwijl de agent twijfelt. Deze CD is voor u, heel mooie muziek fluistert hij bijna. Het maakt de nacht minder eenzaam.
"Ge kunt allemaal mijn kloten kussen" roept ze luid op de directievergadering die reeds 3 uur uit de hand loopt en waar naast wat vooroordelen en platitudes geen zinnig woord werd gezegd.
Ze had tot dan toe gezwegen en enkel met toenemende verbazing gekeken en geluisterd naar de leden van het directiecomité waar ze zelf deel van uitmaakte. Er was geen enkele constructieve gedachte, alleen persoonlijk belang en glorificerende ego's. De leden keken haar verbaasd en geschokt aan. Ja , inderdaad zei ze weer. Je hebt het goed gehoord: "ge kunt allemaal mijn kloten kussen" en ze trok de deur met een klap achter zich dicht.
"Het wordt veel te weinig gezegd" bedacht ze nog terwijl ze wegwandelde
feedback van andere lezers- Magdalena
prachtige intense sfeer
knap kortverhaal!
boniface: Hartelijk dank, Magdalena - GoNo2
Haar kloten hangen wel hoog hé?
boniface: Bedankt Ivo. Ik kijk met interesse naar jullie bijdrages. - ivo
wel boniface je weet te verwonderen en ik moet Gono volgen ze hangen idd wel erg hoog .. maar voor het overige is het meeslepend en telkens weer verrassend ..
boniface: Bedankt Ivo. - Victoria
Hij antwoordT
en waar naast, wat vooroordelen en platitudes, geen zinnig woord wordt gezegd: komma's en de tijd (begin van de zin staat in TT).
maar goed, dat is wat muggenzifterij.
'k vond het verhaal een heel goeie moraal hebben.
|
