Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (78)
Het moet zijn dat de goden me goedgezind waren die nacht want het duurde gelukkig niet lang vooraleer Ned, wiens klaagzang als een serenade van pijnlijke en glasscherpe klanken aan elkaar leek te hangen, er de brui aan gaf. Hij stond recht in een plotse, opwellende beweging en eens hij goed en wel op zijn benen steunde viel er een donkere schaduw over hem heen. Er brandde maar één lamp in het vertrek en het was oud, met een zwak schijnsel dat doorheen de ruimte zwalkte. Met zijn ogen tot spleetjes geknepen als gevolg van intoxicatie wierp hij me een vage blik toe, die donkerder was dan een diepe grotspelonk. Daarna stak hij zijn hand uit.
'Ik ga ervandoor,' zei hij met zijn schorre, hese stem.
'Je stapt wel erg snel op.'
'Ik heb nog wat dingen te doen,' legde hij uit, 'en die absint van je is aan m'n lijf aan het vreten.'
'Dat is de groene fee,' vertelde ik hem, 'ze knaagt graag aan je ingewanden.'
Ik begeleidde hem tot aan de deur, zoals het een goede gastheer beaamde.
'Hou je haaks,' zei Ned terwijl ik hem uitliet,' of wat het ook is wat jij doet.'
'Bedankt dat je meer dan de helft van mijn fles absint bent komen leegdrinken,' vertelde ik hem cynisch, 'die moeite had je echt niet hoeven te doen.'
'Daar zijn vrienden toch voor?' vroeg hij, 'tot kijk dan maar.'
Hij vertrok en ik nam terug plaats in de zetel, na het slot op de deur gestoken te hebben weliswaar want ik was niet van plan om er nog iemand in te laten. Ned's geur hing echter nog in het vertrek en was dominant aanwezig. Het was de geur van oud zweet, in combinatie met een vleugje goedkope eau de cologne die hij altijd op zijn lichaam spoot, maar een geluk dat absint wonderen kon doen betreffende het wegwerken van irritante waarnemingen uit de werkelijkheid, die onder de betovering van de groene fee slechts kleine briesjes waren op een soezerige en windstille zee. Het moet al bij al nog geen uur geduurd hebben vooraleer ik het bewustzijn verloor want de eerstvolgende bewuste waarneming speelde zich pas de volgende ochtend af, toen ik wakker werd in de zetel, met een luidruchtig gebons dat onophoudelijk op de ruggengraat van mijn deur tekeer ging. Ik stond recht en stapte op het bonzende geluid af, enigszins wankel gezien de ongezonde stoffen die zich op dat ogenblik in mijn lichaam gehuisvest hadden. Eens ik de deur geopend had bleek het wederom mijn benedenbuur Ronald te zijn, en hij zag eruit alsof hij de brutale manier waarop ik hem de vorige avond afgescheept had nog lang niet vergeten was; dat vermoeden kreeg ik althans toen ik zijn smoel tot halverwege zijn kruis zag hangen terwijl hij me wrokkig aankeek.
'Ik koop niet aan de deur,' zei ik kortaf, waarna ik ze terug dicht probeerde te doen, alleen was hij erop voorbereid en stak hij er zijn voet tijdig tussen, waardoor ik ze jammer genoeg niet volledig kon sluiten.
'Meneer Steiner heeft me verteld dat ik je moest komen verwittigen,' weerklonk zijn zeurderige en zoals altijd erg zakelijke stem.
'Verwittigen?' herhaalde ik, 'hoezo?'
'Je huur,' antwoordde hij 'vandaag moet je al je achterstalligheden afbetaald hebben.'
'En wat heb jij daar mee te maken?'
'Kan je de deur alsjeblieft wat meer open doen zodat we als twee beschaafde mensen kunnen praten?'
'Ik praat nooit als een beschaafd mens,' zei ik, 'dus je legt het me maar uit vanwaar je nu staat.'
'Meneer Steiner heeft slecht nieuws gekregen,' vertelde Ronald ,' zijn moeder is ernstig ziek geworden en de dokters geven haar niet lang meer. Hij is ernaar toe getrokken en heeft laten weten dat hij misschien wel de hele week zal weg zijn. Daarom dat hij mij de verantwoordelijkheid gegeven heeft om ervoor te zorgen dat jij alles betaalt wat je hem nog verschuldigd bent.'
'Je bent vast trots op jezelf nu je al die verantwoordelijkheid gekregen hebt,' zei ik, 'laten we een glas melk drinken en wat chocoladekoekjes eten om het te vieren. Je hebt het tenslotte ver geschopt.'
Ergens was het een meevaller. Dat Steiner de betaaldag niet vergeten was had me niet in het minst geshockeerd, maar nu hij terug naar zijn geliefde Beieren vertrokken was om daar de hand van zijn moeder vast te houden terwijl het arme rund geleidelijk aan haar laatste adem uitblies kon ik op mijn beurt toch ietsje makkelijker ademhalen. Het voordeel dat het me opleverde was dat ik, nu Steiner tijdelijk buiten spel stond, het via dat stukje handlanger van hem zou moeten doen, en Ronald de huilebak kon ik nog wel een poosje aan het lijntje houden; laten spartelen als een vis die in een hengel gebeten had en dacht dat het een maaltijd ging verslinden zonder te beseffen dat het zelf de maaltijd was. Als ik erover nadacht had het lot me een broodkruimeltje toegeworpen, en het was nu slechts een kwestie van het op het juiste moment op te peuzelen.
'Ik zal zien wat ik kan doen, Ronald,' vertelde ik hem nadat we mekaar enkele seconden in een doodse stilte aangestaard hadden, 'en dan laat ik het je wel weten.'
'Je moet vandaag alles betaald hebben,' insisteerde hij, 'aan het einde van de dag kom ik terug, en dan maak je maar beter dat je het hebt want anders zal ik meneer Steiner moeten verwittigen.'
Daar twijfelde ik niet over. Hij zou me met plezier aan de leeuwen gevoederd hebben moest hij er de bevoegdheid alsook de mogelijkheid toe gehad hebben. Hij waarschuwde me en dreigde nog enkele malen en hield het dan voor bekeken, terugkerend naar zijn eigen onderkomen waar hij zich ongetwijfeld verder zou kwijten van de taken die Steiner hem opgelegd had.
feedback van andere lezers- jack
Mmmmm, je houdt de spanning er nog wat in!
Het woord grotspelonk, dat is een beetje als zeggen pullovertrui he... allee van mij mag het ;-)
Verder niets op aan te merken.
Mephistopheles: verder niets op aan te merken?
Tja, spreken is zilver en zwijgen is goud zeggen ze. Zelf vind ik zilver mooier dan goud - Mistaker
Ik ga eens in mijn pollovertrui naar de grotspelonk ;-)
Groet,
Greta
Mephistopheles: hopelijk verdwaal je niet - jan
het komt er op een keer toch van of...
ik ben heel benieuwd (ik denk dat je niet betaald, nooit never!)
grtzzz
Mephistopheles: Betaal moet je hé. Daar kan je zelden onderuit - Magdalena
grinnik. Meneer Steiner en zijn huur vormen wel een rode draad :)
vraag: kun jij je verhalen vanaf nu stipt om 6 uur op WH zetten, anders maakt een braaf werkend mensje geen enkele kans op een curryworst!
Mephistopheles: Die rode draad is bewust, is min of meer de bedoeling.
Om 6 stipt? Ach ja, het schooljaar is terug begonnen - koyaanisqatsi
Een overdosis absint voor dat knechtje is geen optie zeker?
Mephistopheles: het proberen waard - wel zonde van de absint die je er aan verspilt - henny
Ik vraag me af hoe hij aan het geld gaat komen. Knechtjes zijn soms nog erger dan de baas.
(whisper) Denk nog even aan de komma voor want
Mephistopheles: Ja dat zijn ze inderdaad. Kijk maar naar Heinrich Himmler, daar zaten vijf Hitlers in. - manono
Ik geniet van de sarcastische uitspraken.
Mephistopheles: ik ook
|
