|
< terug
47 Tussen prikkeldraad en rozen
Harry liet zich alles uitleggen door de ingenieurs, stelde vragen en verbeterde hen, onder het goedkeurende gemompel van Himmler. Maar men was niet alleen het kamp in Dachau aan het uitbreiden, enkele kilometers hier vandaan was men met man en macht bezig ondergrondse vliegtuigfabrieken te bouwen. Dit kamp was één van de vele nevenkampen die de SS uit de grond stampte. In recordtempo. Hitler was niet klaar om nu al een oorlog te beginnen, maar op vijf jaar tijd zou hij een heel nieuw leger te voorschijn toveren, met de modernste bewapening.
Het was nog kwestie van een paar weken en de fabriek zou in gebruik genomen worden. Toen Himmler aan Harry vroeg of hij nog wensen had, antwoordde hij:"Ja, Herr Himmler."
Op de vraag wat zijn wens dan was, zei hij: " Ik wil rozen tussen de prikkeldraad..."
" Rozen ?"vroeg Himmler.
" Jawohl, Heinrich, rozen, heel de prikkeldraad tussen de fabriek en het kamp moet er uitzien als een rozentuin. Ik wil niet dat de bezoekers uitzien op een prikkeldraad, dat roept negatieve gedachten op en is niet goed voor de investeerders, het personeel en mezelf."
" Verdomme Harry, wat een idee. Dat noem ik nu eens creatief zijn. Ik geef onmiddelijk het bevel en binnen een week lijkt het hier op een zomerkamp." Himmler moest lachen bij de gedachte alleen al. Een zomerkamp voor politieke gevangen en Joden. Die moest hij aan de Fuhrer vertellen.
Na de rondleiding begaven ze zich naar de Administratieblock. Daar had Eicke ( Lagerkommandant ) voor een drink gezorgd, met de nodige versnaperingen. Iedereen was goedgezind, niet in het minst Himmler en z'n staff. De obers waren in smetteloos wit gekleed en bedienden schuchter de hoge heren. Het waren gevangenen.
" Mijne Heren, mag ik uw aandacht?"vroeg Eicke" de Reichsfuhrer Heinrich Himmler wil tot u een laatste woordje richten alvorens de terugreis aan te vatten !"
Het rumoer bedaarde en Himmler staande onder een grote foto van Adolf Hitler nam het woord.
" Mijne Heren, zoals u gezien hebt, is het kwestie van een paar weken en Dachau is bedrijfsklaar. Het kamp is zo goed als klaar en valt onder de bevoegdheid van Theodor Eicke. Ik wil hem danken voor z'n toewijding en vastberadenheid. Dankzij hem groeit dit kamp uit tot een modelkamp (lacht). Ik wil ook Harry B.Down bedanken om zijn toezegging de fabriek te leiden. De fabriek valt onder de bevoegdheid van Harry en niemand anders. Beslissingen genomen door Harry worden zonder meer uitgevoerd. Harry is alleen verantwoording verschuldigd aan de Fuhrer en aan mij. Het kamp en de fabriek zijn gescheiden eenheden. En zullen, zoals Harry voorgesteld heeft, gescheiden worden door rozenstruiken. Zodat niemand zich vragen kan stellen wat er zich in het kamp afspeelt.
Mijne Heren, Heil Hitler !"
Uit volle borst klonk het " Heil Hitler". En het geklak van de hielen tegen elkaar gaf een oorverdovend lawaai. Een Joodse gevangene liet een glas bier uit zijn handen vallen, zo geschrokken was hij. Hij keek angstvallig rond en raapte de stukken glas op. Een SS-officier zette zijn voet op de rug van de arme ober en duwde hem met alle kracht naar beneden. De Jood probeerde verder de stukken op te rapen, maar kon niet anders dan languit in het bier en het glas te gaan liggen.
" Kijk nu, een dreckjude die in het bier zwemt..."sprak de officier. Z'n maats lachten zich te pletter. De Jood wist niet wat hij moest doen en wachtte bang zijn lot af.
" Du, verrekte sweinhund, lik het bier op, beveel ik je, je mag meefeesten, wij zijn sympathieke mensen, is het niet, Judenkopf?"
Copyright GoNo
feedback van andere lezers- Magdalena
Noël, ik heb hier moeite mee: moeite met het inlevingsvermogen in sadisten zonder het tegengewicht dat bvb wel aanwezig was in de film 'Schindler's List'.
Ik geef toe, het is goed geschreven, maar ik heb bijna even veel moeite bijna als toen ik ooit 'Justine' las van de Sade. Machteloosheid tegen wreedheid en angst voor wreedheid.
GoNo2: Ik geef je de goede raad, om je zielerust te vrijwaren, het niet te lezen. Het is nu éénmaal niet voor gevoelige lezers, maar het is allemaal gebeurd en 't gebeurt nog.... - jan
heel moeilijk om zoiets op papier te zetten...
|
