naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Dimanche

door valerie

Blijft telkens weer bevreemdend : de zondagmorgen joggen langs de "Dimanche" , een afterclub in Lokeren.
Terwijl ik daar in vol sportief ornaat passeer zie ik soms mensen naar buiten komen- knipperend met de ogen voor het verblindend ochtendlicht-mogelijks nog in een roes van uppers-waarschijnlijk met een bonzend hart volgens het ritme van de beats.
Tot nu nam in deze bevreemding een gevoel van misprijzen de bovenhand. Ge zoudt ook beter wat sport doen ipv straks uw dag te verslapen : dergelijke pedante uitspraken kwamen in mij op...

Tot vandaag.
Vandaag realiseerde ik me dat deze laatdunkend impressie een cover-up was voor een andere onderliggende emotie : jaloezie.

Jaloers op hun jeugd. Hun minachtende houding tov de pistolets-halende medemens. Hun roes.
Hun overgave aan de dreunende muziek. Hun verbondenheid. Hun verliefdheid...

Maar misschien ben ik gewoon romantisch en betreffen het vooral coiffeurs die de maandag in hun nest blijven liggen en marina's die zitten te suffen op de schoolbanken morgen...

feedback van andere lezers

• yellow
  ik hoef er zelfs niet meer naar toe te gaan, in dat wereldje heb ik genoeg gezien en vooral veel fake-gedoe gezien, wees dus maar niet jaloers,
  M.
• GoNo2
  En in de ochtendkrant de zoveelste verkeersdode die zot van de drugs tegen een boom knalt?
• koyaanisqatsi
  Verspilling van energie, jaloezie...
  
  
• Mistaker
  Met dat soort lui loopt het meestal fout af...
  
  Groet,
  Greta
• manono
  Ik vind dit stukje interessant omdat ik de omgekeerde reactie niet onwaarschijnlijk vind : mensen die hun auto op de parking zoeken en de jogger zien lopen en misschien de reflectie maken : ik moet mijn leven beteren en jaloers zijn.
• ivo
  hoe een beeld voor ieder ander een verschillend beeld kan geven