Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (84)
Het deed goed om me terug onder de blakende hemel te bevinden, ook al was blakend misschien niet de juiste term gezien het dreigende wolkendek dat het gelaat van de bovenwereld dreigde te overschaduwen. Een griezelig en sinister sfeertje hing in de buitenlucht. Je kon het zowaar inademen, alsof er inderdaad iets verschrikkelijk zuur in zuurstof zat. Straten lagen in stilte en waren verzonken in de bittere nagalm van dagen die mekaar opvolgden als sneeuwvlokken, de ene al wat sneller terug in de vergetelheid smeltend als de andere. Het water van de dood vloeide erdoorheen als een rivier, met de golvingen van de Hades goed zichtbaar.Ik hoopte maar dat de duivel zelf niet door de aarde heen zou barsten, want de hele setting had er iets van weg. Er hing een onophoudelijk geruis in de lucht, waarschijnlijk verkeersgeluiden in de verte, en ze krabden me in de oren.
Aangekomen op John's adres belde ik onmiddellijk aan, en eens het elektrische deurslot ontgrendeld werd baande ik me een weg naar boven, naar de derde etage, waar hij al jaren zijn ding deed, wat dat ook wezen mocht. Hij stond me op te wachten aan de deur en droeg een brede glimlach op het gezicht, wat je niet vaak te zien kreeg, en het wekte de indruk dat hij oftewel de heilige maagd ontmaagd had oftewel een nog betere meevaller had gehad.
'Wat sta jij zo te glimlachen?' vroeg ik eens ik voor hem stond.
'Ik geniet van de dag,' zei hij, 'is dat zo erg?'
'Geniet maar wat minder,' antwoordde ik, 'je bent nog geen dertig en er kan dus nog heel wat gebeuren. Wie weet krijg je wel kanker, of aids, of verlies je een been of een arm. Misschien wordt je wel seksueel impotent of vermoord door een of andere gek die je lijk verkracht. Er is geen reden om al te gelukkig te zijn, John. Het kan allemaal nog goed fout aflopen.'
'Hoe ben je hier geraakt?'
'Op de rug van mijn Cambodjaanse seksslavin,' zei ik, 'doet het er wat toe?'
We betraden zijn flat, die er zoals gewoonlijk als een slagveld bij lag. Het soort onderkomen waar zorgzame huisvrouwen gek van werden. Een muffe geur bereikte mijn neusgaten, en er bleek nog iemand anders aanwezig te zijn. Het was een donkerharige, niet zo aantrekkelijke meid die er heel erg bleekjes uitzag. Er was geen sneeuwvlok in Groenland die witter was dan haar huid. Ze zat in kleermakerszit, met een twintigtal armbandjes aan elke arm. Haar lippen waren roder dan communistisch Rusland en haar ogen staarden strak voor zich uit, in een pathosrijke blik waarin al het leed van de wereld scheen samen te klonteren.
Ik schonk haar een hoofdknikje, waar ze eigenlijk tevreden mee had moeten zijn want meestal negeerde ik mensen die ik niet kende, maar ze negeerde op haar beurt mijn gebaar en bleef maar voor zich uitstaren alsof ze haar eigen dood aan het plannen was. Geen al te goed begin, en ik kreeg er al helemaal geen goed gevoel meer bij toen John eventjes naar de keuken verdween om wat te drinken te halen, waardoor ik alleen met haar achter bleef. Ze had donkere, katachtige ogen. De soort dat klauwde op onverwachte momenten. Ze keek waarschijnlijk dwars door je geraamte heen, zonder dat ze het zelf besefte. Haar huid was witter dan sneeuw, maar haar blik was zwart als modder waar honderden voetstappen hun waanzin in hadden gedreven.
'Van waar ken je John?' vroeg ik haar.
Ze haalde haar schouders op.
'Hoe bedoel je?'
Opnieuw schouderophalen.
'Ben je het vergeten?'
'Dat het er wat toe?' zuchtte ze onvriendelijk.
'Neen,' zei ik, 'het doet er geen reet toe. Ik vroeg het maar uit verveling.'
John verscheen al snel terug uit die keuken. Hij wilde me waarschijnlijk niet te lang alleen laten met dat satanswijf, of wat ze in hemelsnaam ook was, en ik vond deze manier van handelen zeker niet storend.
'Dit is Priscilla,' zei John, me voorstellend aan het satanswijf, 'ze komt uit Oost-Europa.'
'Transylvanië?' vroeg ik.
Haar gelaat verkrampte even en ze wisselde een vluchtige blik met John, die naar haar keek alsof hij op instructies wachtte. Er gingen enkele seconden van stilte voorbij vooraleer hij zich met een ernstig, bedrukt gezicht tot mij richtte.
'Priscilla heeft het niet zo voor grapjes,' weerklonk zijn berispende stem, 'misschien moet je dat maar beter niet doen.'
'Transylvanië ligt in Oost-Europa,' reageerde ik, 'het was een erg logische vraag. Ik maakte helemaal geen grap. Je weet dat ik geen gevoel voor humor heb.'
Het satanswijf keek me nog enkele seconden aan en begon dan opnieuw voor zich uit te staren, opnieuw met die hopeloos verloren blik waar je de ondergang van het heelal in kon bespeuren als je er je aandacht op vestigde. Ze was de meest tragische figuur die ik in lange tijd gezien had. Theaterproducenten hadden haar waarschijnlijk graag op de planken gezet. Voer voor de Freudianen, en daarna voor de hel, want zelfs de heilige Sint-Pieter had haar probleemloos de toegang aan de hemelpoort geweigerd.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Gauw een bol look naar smijten, zou ik zeggen.
Weer heel graag gelezen natuurlijk!
Mephistopheles: Of ze in het zonlicht smijten, dat zou ook wel lukken - Mistaker
Oeiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!!!
O ja: TranSsylvanië.
Groet,
Greta
Mephistopheles: Zou daar dolgraag eens heengaan eigenlijk - jack
... worD je seksueel impotent ...
Geweldige eerste paragraaf.
De beschrijving van dat meisje vind ik een klein beetje minder omdat het me opvalt dat je in herhaling valt over sneeuw en haar ogen. Het is een mooie beschrijving, zeker wel, maar ik zou het wat anders ordenen. Maar das maar één mening he.
Verder weer heel graag gelezen.
Mephistopheles: Ja het is wat rommelig. Ben roestig, zo voel ik me althans, misschien door te lang niet te schrijven. Moet er nog wat in komen, mijn ritme is weg. Ik denk dat het ligt te zonnebaden ergens in Mexico met een fles Mezcal binnen handbereik.. - henny
Een nieuw personage komt om de hoek kijken. Dat belooft weer wat, jou te kennende. Wil je worD je nog even aanpassen?
Mephistopheles: Moet alles nog aanpassen, en dat nieuwe personage zal zichzelf wel uitwijzen denk ik. - manono
Ik vind heel Oost-Europa triestig.
Mephistopheles: ik zou wel eens naar Moskou willen
|
