naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

animation

door eisenik

Na een oprotrondje donkere Havana en veel te veel sympathiek geijl over hoe leuk je wel niet bent en dat je het zeker zal gaan maken in de erkende culturele sector, beslis je zonder slaap je trekrugzak en je biezen te pakken richting Gent St. Pieters. De stad is te braaf en te proper, je hoort er niet thuis en dat besef je maar al te goed. Bij aankomst lees je in dansende gele letters dat je een half uur te vroeg bent voor de trein naar Antwerpen, je nirwana. Even vervloek je jezelf dat je nog de moeite had genomen om in sneltempo op je logeerkamer te ontbijten en de nodige koffie binnen te spelen; wat nu gedaan. Lam loop je met een enorm tijdsoverschot het station binnen. In je ooghoeken merk je meer vreemde klederdracht en haarkleur dan je gewend bent bij de huidige hypes en je hersenen maken een klein rekensprongetje: eind oktober... Halloween? Na het aanschaffen van het nodige en veel te dure vervoersbewijs in de dichtst bijgelegen kaartautomaat, strompel je met je twee weken zware bagage richting een handjevol carnavalfreaks en vraagt in droog en allesbehalve enthousiast Antwerps: "Ist Halloween fzo? " Je vraagt wordt duidelijk als een indirecte belediging opgenomen, zo dom zijn ze nog niet die regenboognerds. Een meisje met lichtgroen geverfd haar, een bleek gezicht en een zwarte jas die ietsje te strak zit rond haar tienerlijf dat een groentedieet kan gebruiken, antwoord: "Nee, anime happening, das iets helemaal anders. Halloween is 31 oktober, da weet iedereen." "Ja, ik dacht al zoiets, maar ik wist niet welke dag we waren." De 17e das half oktober, niet eind oktober." Haar rekenkundig inzicht is blijkbaar haar troef om oninteressante mensen mee af te schepen. Dat ze zichzelf volledig belachelijk maakt met haar gebrek aan sociale voeling dat zal ze pas jaren later beseffen, wanneer ze alle foto's in haar fiere outfit verbrand of verstopt heeft. De overgepronunceerde onwetendheid in haar arrogantie maakt je lichtjes misselijk, of misschien waren het de twee eieren op de onbeslapen maag. Toch met een zeker plezier in je eigen geprovoceerde onrust vraag je nog even verder: 'En dat begint zo vroeg dan?" "Ja" zegt het zelfde meisje met de ongezonde haarkleur, alsof je de laatste industriële revolutie had gemist omdat je het komen en gaan van puberale animefreaks niet kende...
Verstandig genoeg om geen totale agressie los te weken bij de massa verkleedde mongolen, verwijder je jezelf uit haar richting en zet je twintig minuten voor het arriveren van het ic rijtuig in een onverwarmde maar afgesloten wachtcabine op het perron. Dit strookt niet met je gewoontes maar je kan niet langer vertoeven in de zelfde ruimte als dat zootje ongeregeld met hun absurd opgemaakte uiterlijk en bizarre hobby's. Net als je denkt dat je de dag wel in vrede en kalmte zal kunnen doorbrengen op deze manier, prikt de ochtendzon door het najaarswolkendek en belast je met onnodige vermoeidheidssymptomen en ondraaglijke hoofdpijn. Je hebt nog het geluk dat je bij je vertrek je reservezonnebril in handbereik in een buitenzak van je overvest had gestoken. Zo kan je je niet alleen beschermen tegen overbodige oog- en hersenkwalen, maar bespaar je je bovendien de emotionele oogcontacten en zelfreflectie die nuit-blanche ochtenden meestal in petto hebben...

feedback van andere lezers

• GoNo2
  Subliem geschreven, proficiat!
  eisenik: dank je
• Magdalena
  o zalige zwartgalligheid
  de ongeremde echtheid en doorsijpelende verlegen overgevoeligheid geeft een synthesegevoel: weemoedig menselijke tederheid en: nog veel van die nachten... als ze maar leiden tot analoge schrijfsels!
  eisenik: =)
• ivo
  de kunst van het woord is zeker, de zwartgalligheid ook en ook de neerbuigendheid op zij die niet zijn dan de geest van die de notie heeft in zijn geest ...
  het kleingeestige van het stadsgebonden denken doet meer vermoeden op een plattelandsvisie van een stad die niet bestaat, want wie goed kijkt is een stad eigenlijk niet meer dan straten en huizen en mensen die er wonen en wie er wil wonen maakt er een stad van, al de anderen verwensen en vervloeken de stenen die hen beschermen tegen de regen en de wind en de blikken die hen niet wensen ...
• manono
  De wereld wordt te druk in teveel facetten. Wie dat allemaal absorbeert, is vaak de klos.