Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (86)
John, die al een tijdje aan het zappen was, hield uiteindelijk halt bij een Engelstalige post, en eens ik de beelden te zien kreeg drong het onmiddellijk tot me door wat het was wat hij me wenste te tonen. Het was een soort nieuwsbericht, een doodsmelding wel te verstaan. Steve Irwin was gestorven. Hij stond bekend als de 'crocodile man' en wist verdraaid goed hoe je een reptiel moest aanpakken. Omdat hij een beetje gek was hadden ze hem een televisieprogramma gegeven en sindsdien was die mafkees al filmend de wereld rondgetrokken, met allerlei geweldige dieren werkend terwijl je hier en daar eens een interessant weetje te weten kwam, want dat was tenslotte de bedoeling van een weetje, dat je het te weten kwam hé? John toonde me de melding omdat hij wist dat ik fan was van Steve Irwin. Ik mocht die vent wel, hij had me al heel wat aangename daagjes op de sofa helpen doorbrengen en dat waardeerde ik enorm. Nu bleek dat hij tijdens een duiktochtje door een pijlstaartrog gestoken was en het voorvalletje niet overleefd had. Hij was een rasechte natuurliefhebber geweest en nu werd hij gedood door net datgene waar hij zo veel van hield. De tragiek in het verhaal was grenzeloos. Het waren dit soort gebeurtenissen die me ervan overtuigden dat er geen goden bestonden, dat ze niet de wacht hielden op hun veronderstelde uitkijkposten hoog in de wolken, en dat we moederziel alleen waren, allemaal.
'Kan je het geloven?' bracht John uit, 'dat verrekte rotbeest heeft die arme gek recht in z'n hart gestoken. Tegen dat ze hem aan land hadden was het al afgelopen.'
'Het is ook altijd wat met die ellendige beesten,' zei ik.
'Je mocht dieren toch?'
'Op voorwaarde dat het niet in de zee zit, hoewel ik moet toegeven dat ik enige sympathie kan opbrengen voor de mensenhaai.'
'Jij zou hem vast ook bevallen,' zei John, 'maar dat zou hem er allicht niet van verhinderen om een stuk uit je vel te bijten.'
'Ik zou het begrijpen,' reageerde ik, 'en hij op zijn beurt ook wanneer ik een stuk uit hem bijt.'
We dronken nog wat en we rookten nog wat. Het satanswijf zat er ondertussen bij met een droefenis die je met geen duizend lieren kunnen naspelen had. Ze was hopeloos verloren, in de ban van allerlei gedachten die haar teisterden terwijl dat misschien niet het geval geweest zou zijn als ze gewoon braafjes naar de dokter geluisterd had en tijdig haar medicatie had ingenomen. Na verloop van tijd haalde ze een boekje tevoorschijn. Het was klein en oud, dat kon ik zien aan de bruingekleurde bladeren die in een lang vervlogen leven eens wit waren geweest. Ongelooflijk wat een boek door de jaren heen te verduren kreeg. Ik kon de titel niet lezen en al eveneens de naam van de auteur niet ontwarren, maar het was haar ding wel denk ik want haar lippen prevelden zachtjes terwijl ze het las.
'Wat ben je aan het lezen?' vroeg ik haar. Ik vermoedde dat het troep was maar ik wist graag wie wat las en dus had ik het haar toch maar gevraagd.
Ze nam er haar tijd voor om te antwoorden. Ze scheen na te denken, het was misschien allemaal een beetje te moeilijk voor haar, ze kon met moeite haar eigen veters binden als ik het zo allemaal aanzag.
'Het is een dichtbundel,' zei ze uiteindelijk. Ze liet echter na te melden van wiens schrijvende hand het afkomstig was.
'Weet je ook van wie?'
'Aleksandr Poesjkin,' zei ze, 'de trots van Rusland.'
'Laat me niet lachen. Poesjkin had z'n schaamluizen nog niet trots kunnen maken.'
Haar ogen schrokken lichtjes maar ze was vastberaden om zich te beheersen en dus zuchtte ze het grootste deel van mijn opmerking met een nonchalant gebaar weg.
'Poesjkin is een fantastische dichter,' zei ze, 'jammer dat jij dat niet kan inzien.'
'Ik heb het niet over zijn gedichten, ik heb het over dat duel dat hem fataal geworden is.'
'Wat is er mis met een duel aangaan?' vroeg ze me.
'Het verliezen,' zei ik, 'dat is er mis mee. Poesjkin had beter wat meer met zijn zwaard dan met zijn pen geoefend, dan had hij misschien wat langer geleefd.'
'Zijn pen was zijn zwaard,' sprak Priscilla tegen, 'en daardoor zal hij eeuwig leven.'
'Het eeuwige leven is alleen goed als je nog leeft,' zei ik, 'een dode heeft er niets meer aan.'
'Ik vind het mooi dat hij dat duel uitvocht vanwege zijn vrouw.'
'Het heeft hem wel zijn leven gekost en denk je dat z'n vrouw nooit meer een andere man heeft gehad?'
Het moet zijn dat mijn opmerking haar niet beviel want ze veranderde van onderwerp, grotendeels ten nadele van John want het ging over het geld dat hij haar verschuldigd was. Hij knikte, maakte beloftes die hij negen kansen op tien toch niet zou nakomen en was in zijn geheel overgeleverd aan haar eis.
'Probeer het maar te regelen,' benadrukte ze met een barre staar die enkele stoffige ogenblikken aanhield.
'Ik doe wat ik kan, Priscilla,' zei John, meer om zichzelf daarvan te overtuigen dan haar had ik zo de indruk. Politiciens maakten misschien de meeste loze beloftes maar op de tweede plaats kon het makkelijk John geweest zijn.
'Dat zeg je te vaak,' reageerde ze met haar heksenstem, 'je zou het beter wat meer proberen doen.'
'Hij probeert het eigenlijk altijd te doen,' zei ik tegen haar, 'maar niet het soort het en het soort doen waar jij op doelt.'
'Ik heb zo dadelijk ergens een afspraak,' vertelde ze John terwijl ze me openlijk negeerde, 'maar over twee dagen zal ik terugkomen. Hopelijk kan je het me tegen dan terugbetalen?'
'Ik weet niet of ik het zo snel kan regelen,' pruttelde hij.
'Je kan toch een inspanning doen?'
'Je verwacht toch niet dat ik de straat opga en alles bij mekaar schooi?' vroeg hij met een gepikeerd glimlachje.
'Het is niets wat je nog niet eerder gedaan hebt,' zei ik tegen hem, waarna hij me een bijzonder giftige blik toewierp.
'Je vind er vast wel wat op,' zei Priscilla nog. Daarna ging ze de deur uit, naar die afspraak van haar, met wie dat ook wezen mocht. John zat er geënerveerd bij, met zijn rechterknie die zenuwachtig op en neer ging.
feedback van andere lezers- Magdalena
O, jij bent terug!!!
er lijkt iets heel zachts over jouw schrijfsel gekomen???
(TWEE curryworsten verdiend!)
Mephistopheles: Ja ben terug, springlevend en schrijfklaar. Had een break nodig, en heb ook eventjes zonder computer gezeten, vandaar.
Wat bedoel je met zacht?
en ik had maar één curryworst beloofd denk ik - GoNo2
En een curryworst special
Mephistopheles: Met tomatenketchup? - jack
Dat zachte gaat over die krokodillenvent, denk ik. Ik vond t nochtans een geweldige mop, dat ie op die manier om het leven kwam. Ironie.
Mephistopheles: oké op die manier wil ik wel eventjes zacht zijn. Ge moogt daar niet mee lachen trouwens, het is een erg lullige manier om aan je einde te komen - Mistaker
Gers!!!!
Groet,
Greta
Mephistopheles: Blij dat deze eruit is - koyaanisqatsi
Het zal je inderdaad maar overkomen... Krokodillen tarten en dan om zeep geholpen worden door zo'n stuk platvis!
Mephistopheles: En dan nog recht in het hart. De natuurlijk kent geen medelijden - jan
een waanzinnig sterke dolle gekruisigden!
grtzz
Mephistopheles: beter dan een stel dolle koeien in elk geval - henny
Hij stierf in het harnas, zullen we mar zeggen.
Bijna onderaan: 'Je vindT
Mephistopheles: foutjes moeten nog aangepast worden, is voor tijdens het herschrijven, en ik denk dat het beter is om in het harnas te sterven in plaats van in zijn geheel zelfs de strijd niet aan te gaan. - manono
Ik ben vlug afgehaakt van die Steve Irwin omdat ik vond dat hij de beesten ambeteerde.
Een sfeer van uitzichtloosheid lees ik hier.
Mephistopheles: hij was wat over the top, maar zou toch nooit een dier kwaad gedaan hebben denk ik. En de manier waarop hij aan zijn einde gekomen is is ronduit deprimerend
|
