Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (87)
Eens Priscilla dan eindelijk goed en wel de deur uit was liet John me zijn ongenoegen weten.
'Bedankt dat je me geholpen hebt,' zei hij cynisch, 'aan jou heb ik dus ook niks.'
'Je hebt aan de meeste mensen niks. Wanneer is de laatste tijd dat jij mij nog eens geholpen hebt met iets?'
Hij reageerde niet op mijn woorden en bleef een poosje voor zich uitstaren. Pas na een halve minuut waarin je hem kon horen denken begon hij terug te spreken.
'Laten we ergens heen gaan,' stelde hij voor, 'ik heb niet veel zin om nu aan Priscilla te denken. We gaan wat drinken. Ik heb nog een aantal briefjes van tien liggen.'
'Daarnet zei je nochtans tegen dat gedrocht dat je geen geld had, althans zo deed je het toch overkomen.'
'Als ik dat aan haar gegeven had was ik nu blut,' legde hij uit, 'en ik heb ook nog wel wat nodig. Waarom? Ga je het haar vertellen?'
'Ik zou dat mens nog niet vertellen dat ze in brand staat,' zei ik, 'maar op één voorwaarde.'
'Ik luister.'
'Gezien mijn huishuurdilemma kan ik geen cent missen, dus als je hier en daar wat kan trakteren met dat verduisterde geldbedrag van je kan ik je garanderen dat mijn geheimhouding waterdicht zal zijn. Whiskydicht, als je me snapt?'
'Goed goed,' gaf hij zich gewonnen, 'jij je zin. Laten we dan maar ergens een glaasje gaan drinken.'
We wachtten een twintigtal minuten vooraleer we eropuit trokken. Priscilla was nog maar net vertrokken en John was bang dat we haar misschien op het straat tegen het lijf zouden lopen omdat ze nog in de buurt kon zijn. Het was alsof hij de builenpest probeerde te ontlopen. Pas na een ijzige wachtperiode waarin er nauwelijks een woord gezegd werd kwam het zaakje in beweging. We stonden recht, doken als gieren van die trappen af, en niet veel later bevonden we ons buiten, onder de eeuwigheid van de hemel, die ons allen zou overleven. De lucht golfde ondertussen over ons heen en bracht tintelingen teweeg in mijn ruggengraat. Het ritme van de opkomende avond vloeide erdoorheen, en het prikte me in de borst. We hielden even halt bij een nachtwinkel waar John wat sigaretten wenste te kopen. Toen hij terug buiten kwam had hij wat blikjes bier meegebracht en terwijl we onze tocht verder zetten kwamen we in een mum van tijd in het centrum terecht. Het was er druk, iedereen scheen op weg te zijn naar ergens, dromen achterna of weg van de verveling, en het speelde zich af onder een grinnikende hemel die het allemaal al zoveel malen eerder gezien had. Ietsje verderop zat een man op het trottoir met een mandje voor hem. Hier en daar smeet de occasionele barmhartige Samaritaan er wel eens een muntstukje in maar het zag ernaar uit dat die schooier voor zijn avondeten niet op een gebraden everzwijn hoefde te hopen. Ik ook niet nu ik erover nadacht.
We draaiden de hoek om en trokken verder door alweer de volgende straat. Ik vroeg me af waar ik heengeleid werd, en John bleef maar voor zich uit draven, zich als een kanonskogel een weg doorheen de drukte banend. Enkele malen botste hij behoorlijk hard tegen iemand op en dit soort ongelukjes werden hem niet altijd in dank afgenomen. Een of andere vent brulde hem zelfs iets toe maar hij negeerde de uitbarsting en bleef voor zich uitstaren en zijn pas aanhouden. Tegen dat we tot stilstand kwamen bevonden we ons aan de Korenmarkt, met die grote afschuwelijke gele M van het McDonald's restaurant dat de hele omgeving dreigde te verzwelgen. 'We zijn er bijna,' hoorde ik John zeggen. Het klonk wat misvormd in de strakke bries die opgedoken was maar het was verstaanbaar.
Hij stak de straat over, moest eventjes wachten omdat een tram net voorbijkwam, en vervolgde zijn zombiedool opnieuw zonder om te kijken, zonder zich te bekommeren om het feit of ik er nog was of niet. Het idee drong zich aan me op dat hij me probeerde kwijt te spelen in de drukte, wat me meer dan voldoende motiveerde om mijn pas te versnellen zodat ik hem niet uit het oog verloor. Toen hij halt hield aan een bekende kroeg was ik opgelucht. De mars was voorbij. Nu de rest nog.
feedback van andere lezers- jan
heerlijk dat stappen en je maakt nog eens wat mee!
grtzz
Mephistopheles: je kan altijd wat meemaken als je daar zin in hebt, op voorwaarde dat je er voor open staat tenminste. Proost! - koyaanisqatsi
Waard, doe ze maar al vol!
Mephistopheles: Halve liter of liever een 33cl? - Mistaker
Die McD verpest inderdaad de hele omgeving daar, walg!
Groet,
Greta
Mephistopheles: Ellendig voedsel is het daar bij McDonalds, en dan die prijzen! Nochtans dat je in de states een hamburger kan kopen in de McDonalds voor 70 cent, ik snap niet waarom dat hier in Europa zo duur moet zijn, zo geweldig is dat eten niet - henny
Mooi deeltje en zijn drankje loopt hij nu niet mis.
Mephistopheles: dat is het voornaamste! - jack
Vlakbij die voze mcdonalds, ook ergens op die korenmarkt, is een fijne kroeg, Dambert of damhert of zoiets, ik weet het niet precies. Maar het feit dat ik de naam niet precies weet zegt wel wat over mijn graad van alcoholintoxicatie als ik me daar bevind en in een slechte kroeg bezuip ik me liever niet, dus...
Mephistopheles: Grappig dat je dat zegt want dat café waar ik het over heb is gebaseerd op de Damberd, al vind ik dat niet zo'n geweldige stek. De beste bar is mijn ijskast en mijn sofa... - manono
on the road again...
Mephistopheles: reizen is belangrijker dan aankomen..
|
