naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

alsof het een brief was

door eisenik

Beste X,

Je was dat meisje dat ik niet kende, maar je had gerust mijn buurmeisje kunnen zijn. Je hield zoveel van woorden dat ik het niet laten kon te spreken. In de schreeuw om aandacht die als letters gezet werd in je ogen, zag ik mij schrijven, tot blaren op de vingers toe, van gepen of getokkel. Ik beeldde me in dat je onophoudelijk bomen tekende, om mij te voorzien van voldoende papier van de juiste soort: dat vel dat het hardste brand in de opwinding van creatie. In mijn onkunde dacht ik je te kunnen beschrijven; een frêle wezen met zin in zinnen, dat 's nachts onder de dons oplost met terechte angst voor wat komen zal maar met hoop op meer mooie verhalen. Je speelde in fantasie met de schaduw op de muren, tot alles weer in letters veranderde. Alsof het behang je netvlies was waarop je de wereld kon beschrijven en waarbinnen je brein kon functioneren. Steen per steen zou je boek per boek verteren tot ook jouw takken als voelsprieten tot aan mijn deur kwamen gekropen, door de straten, de mensen begroeid. Tastend in het duister vond ik inkt die nog net donker genoeg was en voldoende als een slang krioelen kon, de beentjes gekapt, zo krijgt elk verhaal tenminste een staartje. Nog minder besefte ik dat wat ik ook zei, je me helemaal niet kon horen. Als twee bladzijden herbergden we een heel andere tekst en we wisten niet eens of ze ergens in het zelfde verhaal voor kwamen. Toch zette ik door en sleepte mijn handen over het klavier als voeten door natte klei, de vingers aarzelend als magneten, de ogen te dicht bij het scherm en jou foto. Wat zegt iets dat nog nooit gesproken heeft? Kan ik van stilte een boodschap maken? Ik heb het alleszins geprobeerd. Vergeef mijn mond de letters zoals ik je ogen het luisteren. Het heeft iets pervers, de aanraking van taal die dieper gaat dan wij begrijpen. Mijn gedachten zijn proper en raken dit wit enkel om het te eren. Ik hoop dat ik je laat leesgenieten of alleszins iets achter laat, want zonder woorden in de ether is er enkel angst die praat.

Christoffel

feedback van andere lezers

• ivo
  een liefdesbrief voor 1001 liefdes ...
  met een poëtische inslag die veel meer zegt dan wat de schrijver ooit had gedurfd ooit uit te spreken ...
  eisenik: dank je!