Volg ons op facebook
|
< terug
Dolle gekruisigden (99)
We zaten daar maar wat te zitten en werden niet veel later vergezeld door Frank, die blijkbaar een ommetje gaan maken was. Hij zag er uitgeput uit, alsof hij zonet de Kilimanjaro beklommen had, en hij had een plastieken zakje in zijn hand waarvan de inhoud voorlopig onbekend bleef. Hij groette me vriendelijk met een opvallende dosis basgehalte in zijn stem en schonk de Tsjech slechts een kort, doch overduidelijk ongeïnteresseerd hoofdknikje, wat natuurlijk het gevolg was van dat kleine akkefietje dat zich eerder op de avond tussen hen afgespeeld had, al had ik slechts het laatste ontknopende moment meegemaakt toen Frank nogal overstuur weggelopen was. Intussen had hij plaatsgenomen op een beschikbare stoel. Er hing een beetje vogelpoep aan de leuning maar daar scheen hij zich niet om te bekommeren. Sinds hij besloten had om zichzelf letterlijk het graf in te drinken bekommerde hij zich eigenlijk nergens meer om. Hij zat daar maar. Zijn hart tikkend en zijn ziel dichtgevroren, moederziel alleen in een wereld die de zijne niet meer was.
'Ik dacht dat je kwaad was,' zei de Tsjech toen Frank zich goed en wel in die stoel geplaatst had, 'je weet wel, over dat dispuut dat we eerder gehad hebben.'
'Ik was ook kwaad,' antwoordde Frank, nog eventjes met zijn achterwerk schuifelend om zich comfortabeler te maken, 'je hebt je als een etter gedragen daarstraks, daarom dat ik eventjes een wandeling ben gaan maken, omdat je mijn rust aan het verstoren was.'
Hij haalde een aantal blikjes bier tevoorschijn uit die plastieken zak van hem en bood iedereen eentje aan, waarmee de inhoud van dat zakje meteen ook uit het land der mysteriën gedreven werd. Het verbaasde me eerlijk gezegd niet dat het drank was, het paste bij zijn persoonlijkheid zeg maar. Toen we die blikjes opengetrokken hadden duurde het niet lang vooraleer barman Fred naar buiten gestormd kwam want hij had het natuurlijk gezien. Elders gekochte drank nuttigen op het terras of in het café was ten strengste verboden, en toen ik hem met zijn ogen gloeiend als steenkolen op ons af zag stormen wist ik dat we op het punt stonden om weer op een van zijn uitbarstingen getrakteerd te worden. Met donderende voetstappen legde hij de laatste meters af, en toen hij aan ons tafeltje stond kon ik hem horen hijgen, met al zijn woede en ergernis samengeklonterd in een enkele huidplooi die als een schaduw over zijn gezicht trok.
'Wat heeft dit te betekenen?' weerklonk zijn snerpende stem, 'waar zijn jullie mee bezig? Jullie weten toch dat dit niet kan?'
'Rustig maar,' zei ik, 'ze zijn dadelijk leeg, het zal niet lang duren.'
'Ik wil dat jullie die blikjes wegdoen!' declameerde hij als een bezetene, 'dit is een kroeg, als je hier met je krent in een stoel wil zitten dan koop je op zijn minst wat te drinken. Doe je dat niet, dan trap je op mijn pik en dat vat ik altijd heel persoonlijk op.'
'Wees dan blij dat we slechts op je pik trappen en je niet recht in je kloten schoppen', zei ik.
'Jullie doen die blikjes weg of je gaat zelf weg!' ging hij maniakaal verder, 'het moet eens gedaan zijn met al dat gedoe. Je houdt je aan de regels, of je rot maar meteen op, heb je het begrepen?'
'Eigenlijk niet,' antwoordde ik, 'kan je het nog een keertje herhalen?'
'Je hebt het goed genoeg gehoord!' brulde hij, 'jullie allemaal!'
'We hebben het gehoord maar we hebben het niet begrepen. Je moest maar eens op een normaal volume leren spreken in plaats van altijd zo te brullen.'
'Ik brul wanneer ik daar zin in heb!' brulde hij verder, 'je hebt me de les niet te spellen, snotjoch!'
'Ik spel nooit anderen de les,' zei ik, 'ik heb het al moeilijk genoeg met het gewone spellen.'
Niet lang daarna keerde Fred terug naar binnen. Hij had het nagelaten onze blikjes in beslag te nemen en dus zaten we daar nog steeds als drie kiekens van die blikjes te slurpen alsof het het enige was wat te doen hadden, een vaststelling waar eerlijk gezegd pijnlijk veel waarheid in zat. Er was ondertussen wat bloed uit Frank's neus beginnen sijpelen. Ik begreep niet goed waar het vandaan kwam maar er hing al wat van aan zijn lippen en ik begreep nog minder goed waarom hij dat op zijn minst niet proefde. Al bij al waren het dus weer een aantal dingetjes die ik niet zo goed begreep als ik erover nadacht, maar als ik er nog een beetje meer over nadacht kon ik alleen maar tot de conclusie komen dat het misschien beter was dat ik er een beetje minder over nadacht, om de verwarringbeestjes uit mijn hoofd te houden vooraleer ze eitjes in mijn hersenen legden en de verwarring zich kwadrateerde op het tempo van kwekende konijntjes tijdens de parentijd. Het leven was tenslotte al moeilijk genoeg.
'Er hangt bloed aan je lippen,' zei ik na een poosje tegen Frank, 'en ik denk dat het uit je neus komt.'
Frank bewoog zijn wijsvinger naar zijn lippen en wreef er vervolgens eventjes over, daarna hield hij de tip voor zijn ogen om het beetje bloed dat het opgepikt had te inspecteren. Na enkele seconden stilte haalde hij een zakdoek uit zijn broek, om zijn mond schoon te vegen. Hij veegde dat bloed echter uit waardoor er nu geen druppel bloed meer aan zijn mond hing maar een gigantische veeg die van de ene kant van zijn mond helemaal naar de andere liep
'Is het weg?' vroeg hij me terwijl hij zijn gezicht recht op het mijne zette zodat ik hem loodrecht aankeek.
'Ja,' loog ik, 'je hebt het er allemaal afgekuist.'
Ondertussen begon er een tweede bloeddruppeltje uit zijn neusgat te rollen en ook deze keer scheen hij er niet op te reageren. Het was een tafereel dat zich in het verleden al menig maal herhaald had. Het jarenlange drinken had zijn tol geëist en de neusbloedingen die hij kreeg waren hier het bewijs van.
'Je bent weer aan het bloeden' zei ik dan maar tegen hem.
Hij herhaalde hetzelfde patroon van eerder en creëerde ook deze keer een veeg bloed die van de ene kant van zijn gezicht naar de andere liep. Het begon een beetje droef te worden en dus vertelde ik hem dat het misschien beter was dat hij zijn gezicht eens ging wassen en wat watjes in zijn neus stak. Frank was een veel te goede vent en eigenlijk dreef ik niet graag de spot met hem, hij was één van de weinigen die dat voorrecht genoot, al heb ik natuurlijk een aantal gegronde twijfels of het woord voorrecht in deze context op een rechtvaardige manier gebruikt is of niet.
feedback van andere lezers- miepe
"plaatsnemen op een beschikbare stoel" klinkt misschien oridinair maar voor mij eigenlijk grappig
"de vaststelling waar eerlijk gezegd pijnlijk veel waarheid in zat," was ook mijn bedenking van zoëven ervoor. leuk ook.
zo-ook en -zelfs de bloedscène
lekker vies
was weer leuk, mepisto
Mephistopheles: die vaststelling is evident, vandaar dat ik het zelf vermeld heb. Ach, ik weet het tenminste van mezelf wanneer ik mijn tijd aan het verdoen ben. Dat zal me wel door het jaar 2010 helpen.
Pff, weer een jaartje onder God's toornige hemel. Ik wou dat ik een beer was, dan kon ik tenminste nog een winterslaapje houden - Mistaker
Weer zeeeeeeeeeeeeeeeeeer graag gelezen, gers!
Groet,
Greta
Mephistopheles: Dankjewel, zal de laatste van dit jaar zijn denk ik, tenzij het me nog lukt om op de weinig tijd die me nog rest wat klaar te spelen,
Gr. - jack
Geweldige zin, met de verwarringsbeestjes en een gedachtengang die me zeer goed bekend is.
Weer goed gelachen. Wat een geluk dat uwlichtende schrijfsels er nog zijn in deze moelijke tijden ;-)
Mephistopheles: beestjes zijn je zeer goed bekend zeg je?
Nu ja, ondanks je beestjes ben ik blij dat mijn schrijven als lichtend in deze moeilijke tijd kan zijn voor iemand. Misschien dat ik toch geen handgranaat zal nodig hebben om een uitgever te vinden dan..
enne, dat van die vorige feedback bedoelde ik natuurlijk als je werk af was en niet nog tijdens het schrijfproces hé slimmerik. Weet ook wel dat dat dan nog niet gaat.
Succes met je beestjes hé? - jan
bloederig goed verhaal!
al het beste voor 2010!
grtzz
Mephistopheles: Jij ook Jan, de eerste kater van het nieuwe jaar is al vast achter de rug. Het kan alleen bergop vanaf hier - koyaanisqatsi
En ze zopen duchtig verder...
Mephistopheles: wat zouden ze anders moeten doen? - henny
neusbloedingen door drank heb ik nooit geweten. Wel door snuiven, zo leer ik weer eens wat.
Mephistopheles: o ja, kan gebeuren, dat betekent dat het einde aan het naderen is - manono
Ik ga nu door tot het einde... ik les dat einde ook al een beetje...
Mephistopheles: ben aan de herschrijf fase bezig nu, gekkenwerk van de hoogste plank maar het moet
|
