|
< terug
Ságe van de Witte wieven
In de diepe kuil van de stille heide ver in de Gelderse Achterhoek verbleven de drie witte
wieven. Ze konden heel zachtaardig zijn doch ook krijsend en als nevelen omhoog schieten,
als hen iets niet beviel. Het liefste kwamen zij tevoorschijn als het schemerig of duister was.
Nu wil het verhaal dat op een avond de boerenzoon Johan op
zijn witte geschuurde boerenklompen het smalle pad door de heide nam. Hij kende de vreemde verhalen die over de verderverlijke
drie witte wieven de ronde gingen maar onverschrokken dat hij was had hij toch het kortste pad
dwars door het heideveld genomen.
Fluitend en met zijn handen in zijn zakken zette hij de pas er goed in want hij wilde voor het donker op de stee zijn. De sluimerde witte wieven werden gewekt door zijn gefluit en geírriteerd slingerden zij zich uit de kuil
krijzend omhoog en verspreidden zich als nevelen over het heideveld.
Johan keek eens verstoord om zich heen en vervloekte de dichte nevelslierten die
zich dicht om hem heen lieten vallen als ware het een zachte verstikkende natte deken. Doch hij had zijn vervloeking stevig
hardop uitgesproken en dat ontging een van de witte wieven niet en die vertelde het aan de andere twee.
Zij besloten de vervloeking te wreken en lieten al krijsend hun nevel witter en ondoorzichtig grijzer dan ooit dicht om hem heen vallen.
De schrik sloeg de boerenzoon diep in de benen want hij kon zijn pad niet meer volgen
dat hij moest nemen en door de stilte van de nevel klonk het gekrijs van de drie witte wieven onophoudelijk en schel, dwars door hem heen. Het drong tot hem door dat de verhalen in het dorp niet alleen verzinsels waren
en dat hij die veel te licht had opgevat.
Toch wilde hij de moed nog niet opgeven en toen kwelgeesten dit opmerkten,
werd het gekrijs steeds harder en scheller aan zijn oren. Het doordrong zijn ziel en verstand volkomen. Met zijn handen aan zijn oren liep hij al struikelend rond daar hij zijn pad niet meer kon zien. Zo werd hij al wanhopiger en begreep
dat hij de weg naar zijn boerderij nooit zo zou bereiken. Doch zijn kwelgeesten wisten niet van ophouden en jaagden hem rond de heide zonder zijn bestemming te vinden.
Tegen het krieken van de ochtend hadden zijn belaagsters het doel bereikt en langzaam trokken de nevelen op, en toen langzaam de zon aan de horizon verscheen trokken zij zich tevreden en nog nagniffelend in hun diepe kuil terug.
Hun wraak was volkomen en voor eeuwig zo wisten zij.
Johan de boerenzoon vond nooit meer rust en zijn geest was voor eeuwig gedoemd
te blijven dolen op de heide. Als men daar nu loopt te fluiten tegen het schemeruur dan
is de kans groot dat de geest van de boerenzoon om stilte maant.
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Omdat je ook een voorliefde voor sagen hebt, heb ik dit hier uitgekozen om te lezen, het ocolte heeft me altijd al geboeid maar wel omdat het niet meteen aan iets duisters wil gekoppeld zien
Willy
hettie35: Fijn Willy dat je in mijn lijstje bent gedoken,
soms dacht ik dat het niet de moeite waard was.
Jij geeft weer een frisse kijk op mijn werk.
Groetjes Hettie - tristan (mentor)
tekst:
algemeen: dubbele spatie na een punt
r3: als hun iets niet bevoel moet zijn: als iets hen niet beviel (hun is bezittelijk, hen is aanwijzend)
r5: wit geschuurde moet zijn: witte geschuurde, de klompen zijn toch wit, of zijn ze geschuurd tot ze wit waren?
r12: verspreiden moet zijn verspreidden: verleden tijd
r14: komma na Johan moet weg
r18: vreken moet zijn wreken
r20, de 'daarop' hoort er niet echt bij
r23: verzindsels moet verzinsels zijn
r25: de zin klopt niet: beter is: Toch wilde hij de moed nog niet opgeven en toen kwelgeesten dit opmerkten, werd(geen dt) het gekrijs steeds ....
r29: werd zonder t
r36: gedoemd (en geen komma)
Het werhaal zelf roept een speef op, de verouderde taal van de sagen schijnt goed door, maar laat ook weten wat wieven zijn, niet iedereen weet dat
hettie35: Dankjewel Tristan hier kan ik echts iets mee en zal er zeker mee aan de slag gaan,
groetjes Hettie - manono
Ik weet niet wat witte wieven zijn maar ik dacht meteen aan de drie heksen uit Hamlet.
Ik hou van die sfeer, van die oude dingen die je nooit meer ter sprake hoort komen...
Je kan je tekst hier herbewerken door op je 'verhalen te drukken.
'krijsend'
'geïrriteerd'
hettie35: Dankjewel Manono,ik sta overal voor open en ik moet eerlijk zeggen dat ik al jaren voor mijzelf schreef maar het nooit openbaar durfde te maken. Noem het maar faalangst het zij zo. Nu de Witte wieven dat is van oudsher de ságe dat als je op de heide of akkers kwam en er waren flarden van grote mist en nevel koppen of slierten dan was het verhaal dat zij kwade geesten waren.Iedereen was daar bang voor en kwam in het schemer of donker niet buiten.Het speelde vooral in de Gelderse Achterhoek en in het Twentseland dat in de provinsie Overijsel ligt.De ságe is al ruim 600 jaren oud.
Groetjes en leuk dat je er zoveel interesse in hebt,ikzelf ben namelijk een Twentenaar en daar worden de Mytes en ságe's
nog steeds doorverteld aan de jeugd,
Hettie - pieter
Hettie,
Je verhaal is in de basis heel goed. Mijn advies is om het een paar maanden te laten liggen en het dan nog eens voor jezelf hardop te lezen. Dan kom je er bijna als vanzelf achter wat wèl en wat niet soepel loopt. 'Zo besloten de wieven de vervloeking te wreken' is eigenlijk te informatief geschreven. Wellicht kun je iets schrijven als 'beledigd als zij waren lieten zij....' Dan heb je eigenlijk twee vliegen in een klap. Je geeft aan wat er vervolgens gebeurt en je geeft die wieven karakter.
En durf vanaf nu maar gewoon je schrijfwerk openbaar te maken. Ga er maar lekker voor zitten en schrijf maar verder. Faalangst is heel vervelend. Ik weet dat wij lezers faalangst niet kunnen wegnemen. Maar ga alsjeblieft door met schrijven.
Groet,
Pieter.
hettie35: Pieter je bent een echte steunpilaar,weet je ik zit al zo lang te twijfelen of ik nu zal doorschrijven of niet.Je woorden geven mij echt steun je weet niet hoe half hoe blij dat ik hiermee ben,
Heel erg bedankt groetjes Hettie - Magdalena
big smile!
heel graag gelezen!!
hettie35: Dankje Magdalena heel fijn om te horen,geeft de burger moed
groetjes Hettie
|
