|
< terug
Heimwee maar waartoe, ( Hoofdstuk 3)
Ja ondanks dat haar dochter niet meer werkte kwam ze toch soms handen te kort na de geboorte
van haar tweede kindje. Ze zag het met lede ogen aan en haar hart deed pijn als ze zag hoe moeilijk het huishouden draaide en maar niet op orde kwam. De oudste ging nu met zijn drie jaren
twee keer in de week een morgen naar de kinderspeelzaal. Ze had het samen met haar man besproken,omdat ze wel zagen dat het zo niet goed liep. Haar dochter was geen typé om de hele week thuis te zijn en daar plukte ze nu de zure vruchten van. Afgesproken werd dat ze weer twee dagen in de week zou gaan werken en dat zij de kinderen zou opvangen.In het begin was het best een beetje zwaar want ze was al zo lang uit de kleine kinderen,en vooral zo'n kleintje van een half jaar was wel wennen. Moest ook wel gezegd worden haar schoonzoon was een harde werker maar in huis plofte hij op de bank neer en dat was het dan.Hij was stratenmaker van beroep en als het in de winter vorstverlet was dan deed hij ook niets de hele dag. Het liefste lag hij op bed te slapen of zat hij voor de televisie. Dat was iets wat ze eigenlijk nooit had geweten,haar dochter klaagde niet zo snel.
Nu kon ze haar dochter ook beter begrijpen dat in het huishouden alles allemaal niet zo op rolletjes liep. Vooral de oudste kreeg voordurend te horen dat hij niet zoveel lawaai moest maken want dan kon papa de televisie niet goed verstaan. Het deed haar zeer als ze het bedroefde gezichtje van de kleine jongen zag en probeerde hem dan op te vrolijken met een spelletje of ze gingen samen de eendjes voeren iets wat hij ook graag deed.
Maanden verstreken en het vorstverlet was over. De lente was in aantocht en ze wandelde veel met haar kleinkinderen. Op een dag kwam haar dochter in huis met een naar bericht, ze was ontslagen
er was geen werk meer. Ze zag er vreselijk tegenop om weer hele dagen in huis te moeten zijn.
Ander werk was bijna geen optie want bijna overal kreeg ze te horen dat ze te oud was en dus te duur. Ja,nu had ze wel bitter spijt dat ze haar diploma's van de Land en Tuinbouw school niet wilde halen. Haar dochter huilde bittere tranen iets wat zij niet zo van haar gewend was en ze schrok er dan ook wel even van. Nu was wijsheid geboden en sloeg zij liefdevol een arm om haar heen.
Voorzichtig vroeg ze dan ook of ze alleen huilde omdat ze geen werk meer had en of het misschien zo was dat ze het geld zo hard nodig hadden.Heftig schudde de dochter van nee, het ging niet om het geld of werk maar zij en haar man hadden al enige tijd huwelijksproblemen.
Hier schrok ze toch wel even van want zij had eigenlijk nooit iets gemerkt in die richting.Maar misschien had ze daar ook niet goed genoeg op gelet om het te kunnen weten. Wel vond ze de kinderen de laatste tijd erg ongedurig en soms ook wel met veel negatieve aandachttrekkerij.
Nu ze daar zo achteraf over nadacht was er wel meer dat eigenlijk niet helemaal klopte in het gezin.
Haar schoonzoon die steeds zo vreemd stil was en de kinderen afsnauwde daar klopte eigenlijk ook niet zoveel van. Toen haar dochter weer enigzins tot zichzelf was gekomen hadden ze
een goed gesprek samen gehad. Haar man was de laatste tijd een tiran geworden zowel tegen haar als tegen de kinderen, alles moest gebeuren zoals hij het wilde.
Daar kwam nog bij dat hij zijn zoontje helemaal van zich afstootte omdat het kind nogal last had van een licht spraakgebrek. Als er geen andere mensen erbij waren dan deed hij minachtende uitspraken
tegen het kind , het kreeg dan vaak te horen dat hij te stom was om normaal te kunnen praten.
Nu begreep ze veel meer van het feit dat haar dochter steeds wilde werken om maar van huis weg te zijn. Toch kon ze dat niet goedkeuren, en ze voelde veel verdriet over haar twee kleinkinderen
die zo jong al zoveel ruzie's mee moesten maken. Ze vertelde dat ook tegen haar dochter,
dat ze het wel kon begrijpen dat zij uit het huis steeds wilde wegvluchten als het haar weer eens te veel werd. Maar ook dat ze het tegenover haar kinderen niet kon maken om zo te reageren. De kinderen konden zichzelf niet verdedigen dus moest zij als moeder dat toch op de eerste plaats zetten. Het werd een moeizaam gesprek die niet geheel naar de wens van haar dochter verliep,
maar zij kon niet anders dan haar kleinkinderen verdedigen tegen al die onrust. Ze gaf haar dochter het advies om eens rustig op een avond als de kinderen er niet waren, eens samen ernstig met haar man te spreken. De kinderen konden wel bij hun terecht en zo hadden zij dan het weekeind voor zich alleen. Haar dochter zou erover nadenken en zo ging zij met een hart vol van verdriet naar huis,om haar man het slechte nieuws te vertellen.
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Het is toch erg als een kind bemerkt dat het eigenlijk teveel is
Willy
hettie35: Wel een beetje erg laat van mij om te reageren maar niet minder gemeend,
dankjewel Willy.
Groetjes Hettie - fredvanderwal
goed verhaal, loopt lekker, leesbaar en het gaat ergens over
hettie35: Dankjewel Fred heel fijn om te horen,
groetjes Hettie - Magdalena
amaai hoe pijnlijk: het is zo duidelijk hoe hier iets ellendigs binnensluipt in een gezinnetje dat oorspronkelijk zo gelukkig was en dat iedereen door dat ellendige meegesleurd wordt. Ook de kindjes, aan wie iedereen - op het moment dat ze geboren worden - een onbezorgde jeugd toe wenst.
hettie35: Je hebt het goed gelezen merk ik dat waardeer ik zeer,
groetjes Hettie - julien_maleur
triestig, maar wel dagelijkse werkelijkheid. Leest vlot.
vg JM
hettie35: Dankjewel Julien, erg fijn om te horen dat je het gemakkelijk
vind om te lezen geeft mij een steun in de rug,
groetjes Hettie - silvia
treurig, maar heel herkenbaar !
de frustratie van de moeder om het verdriet van de dochter...
benieuwd hoe dit verder gaat !
groetjes
hettie35: Dankjewel Silvia het doet goed om te horen dat je er verder benieuwd naar bent,vierde hoodstuk is in aantocht
groetjes Hettie - manono
Ik vind dit het beste stuk tot nu toe.
Hier word je traag maar zeker ingezogen.
Het probleem element is ook al een heel stuk zwaarder : de man die zijn zoontje met spraakgebrek afbreekt.
Heel graag gelezen, Hettie, en ik lees verder. Ik wil weten wat er nu gaat gebeuren.
hettie35: Manono is stimuleerd mij geweldig fijn om je zo te horen,
groetjes Hettie
|
