|
< terug
De aankoop
Twee weken geleden hebben we ons een flatscreen aangeschaft. Ik schrijf 'we', in het volle besef dat ik mijn vrouw op een dubieuze manier heb ingepakt met mijn trucjes. Na meer dan vijftien jaar peddelen in het huwelijksbootje weet ik intussen wel hoe ik 1. het terrein moet verkennen, 2. lokaas moet aanbrengen en 3. het juiste tijdstip moet kiezen om de val te laten dichtklappen. Mijn vrouw had dus geen schijn van kans.
Het terrein verkennen was het gemakkelijkste deel van de opdracht. Ik navigeerde op het internet, bekeek wat modellen, begaf mij ter plaatse en liet mijn zintuigen genieten van enkele prachtmodellen in de ruime verkoopzaal. De verkoper kende zijn job en liet de flikkerende schermen het voorbereidende werk doen. Toen ik enkele keren rond hetzelfde model draaide als een verlekkerde aasgier, wist hij hoe laat het was. Hij kwam discreet vanachter zijn desk, kuchte om mij voor te bereiden op zijn aanwezigheid en keek vervolgens verbluft toen ik hem zei dat ik genoeg gezien had.
'Ik kom binnenkort terug!'
De verkopersblikken in mijn rug toverden een zelfverzekerde glimlach op mijn gezicht. Ook al omdat ik wist wat er zou volgen.
Diezelfde dag foeterde ik over de slechte beeldkwaliteit van onze oude tv en moesten mijn vrouw en twee kinderen toegeven dat ik een punt had. Er liep een smalle witte lijn over de beeldbuis en af en toe schokten de beelden. Wisten zij veel dat ik net daarvoor had zitten prutsen aan de kabeldraad.
'Wanneer hebben wij onze tv gekocht?' vroeg ik quasi argeloos. Mijn vrouw schokschouderde en liep naar de keuken om het avondeten verder voor te bereiden.
Ik prutste een tweede keer aan de kabeldraad, kreeg het beeld opnieuw helder en keek vervolgens naar de voetbalmatch Bilbao -Anderlecht.
De avond daarop lag er niet toevallig een folder over flatscreens tussen de kranten en magazines. Toen mijn kinderen zich na het eten in de divan nestelden, klaar voor een aflevering van Spongebob Squarepants, haalde ik de folder boven en legde ik die open op tafel. De binnenbladzijden hadden het over een speciale actie waarbij de koper niet alleen een prachtige hd-tv in huis haalde, maar er enkele recente animatiefilms bovenop kreeg. Mijn zoon was de eerste die de aanlokkelijke reclame in de mot kreeg en ik kon hem wel zoenen toen hij met een verrukt 'aahhhh' zijn genoegen uitdrukte bij het lezen van de reclameboodschap.
'Wat is er Robin?' hoorde ik mijn vrouw vragen. Ik repte mij de woonkamer uit en liet mijn zoon het verhaal doen. Toen ik een minuut later, achteloos fluitend, opnieuw binnen kwam, zag ik vrouw en kinderen gebogen over de folder in kwestie.
'Geen kwestie van' zei mijn eega beslist. Ik mengde mij in het debat, keek naar de prijs en zei: 'nee joh! Dat is te duur. En onze tv gaat toch nog goed? Nee, dat kan wachten.'
Ik sloot de folder en deponeerde het lokaas vervolgens goed zichtbaar in het dagbladenrek.
Twee avonden later viel het beeld van onze oude tv helemaal weg en moest mijn vrouw haar lievelingssoap missen. Dat losten we op met een avondje lezen waarbij ik niet naliet om een paar keer uitdrukkelijk zuchtend naar de tv te staren. Toch zonde van de verloren zendtijd! Tsss…
Natuurlijk kreeg ik de dag nadien het beeld opnieuw in orde. Waarbij ik niet naliet om de oude tv een paar keer op de grijze behuizing te kloppen ter illustratie van de moeite die het wel niet kostte om het afgetakelde beestje aan de praat te krijgen.
Nog een dag later stonden we in de electrozaak waar ik de week voordien de verkoper verbluft had achtergelaten. De mp3-speler van Robin deed het niet meer en dus drong de aankoop van een nieuwe zich op. Zoals ik verwacht had liet mijn vrouw zich verleiden tot een bezoek aan alle afdelingen waardoor ik ruim de tijd kreeg om de flatscreens opnieuw te gaan bewonderen. Toen mijn gezin eindelijk mijn richting uitkwam, keek ik quasi gebiologeerd naar een model.
'Kijk eens wat een prachtige beeldkwaliteit. En die korting!'
Mijn vrouw stopte. Ook al omdat de kinderen hun ogen uitkeken op de ontelbare schermen die allemaal dezelfde natuurbeelden toonden.
'En hij zou perfect passen in onze wandkast' fluisterde ik samenzweerderig, terwijl mijn kinderen intussen haast kwijlden van kijkgenot.
'Hij lijkt mij toch te groot' riposteerde mijn vrouw flauwtjes. Ik antwoordde niet en keek naar de verkoper die met verende pas op ons afkwam.
'We komen terug' zei ik, waarna ik hem de rug toekeerde en hem opnieuw verbluft achterliet.
Diezelfde avond nam ik met een meetlint ostentatief de maat van de opening in onze wandkast waarbij ik bewust naliet om een woord te zeggen. Soms kan een stilte wonderen doen. Ik zei niets, mijn vrouw zei niets en ik glimlachte omdat de val zonet was dichtgeklapt.
Een dag later was de aankoop een feit. We zeilden met zijn allen de winkel binnen, gleden tot bij de flatscreens en kozen na enig nadenken voor het model dat ik al van bij aanvang in gedachten had gehad. Dit keer bleef de verkoper achter zijn desk zitten. Ik liep resoluut op hem toe met mijn vrouw en kinderen in mijn kielzog.
'Dat model daar!' wees ik. De verkoper grijnsde en ik reserveerde mijn triomfalistisch lachje voor de terugreis. Een half uur later genoten we van onze eerste beelden in 'high definition'.
'Prachtig' zuchtten mijn kinderen verzaligd. Ik knikte en keek naar mijn vrouw.
'Mama heeft een goeie keuze gemaakt!'
feedback van andere lezers- hettie35
Oeps zijn dan toch de meeste mannen zo doordacht
in het voorbereiden van hun echtgenoot voor een dure aankoop.
Wij vrouwen hebben dat wel door maar gunnen de mannen de
overwinningsroes.
Maar prachtig geschreven zonder meer.
groetjes Hettie
leesmicrobe: Dankjewel Hettie! Wij mannen weten wel dat we soms - euh...vaak! - zo doorzichtig zijn als de pest, maar we gunnen ons af en toe de illusie dat we de touwtjes zelf in handen hebben ...:) - manono
Geweldig! Ik schoot al in mijn lach tijdens het lezen van de eerste paragraaf!
Ook een zeer consequente opbouw : uieindelijk klapt de val.
Heel graag gelezen.
leesmicrobe: :-) Jij moet wel een man zijn, dat je zo hebt meegenoten! ;-) - MarieChristine
Heel goed geschreven. Misschien vertelt uw vrouw morgen dat al haar schoenen gestolen zijn.....
leesmicrobe: :-) Breng haar niet op ideeën!!! - tessy
haha heel herkenbaar, maar...
leesmicrobe: maar...? :-)
In elk geval dank voor je bezoek! - badstop
Wat moet je nu met twee van die dingen, sukkel.
leesmicrobe: Dat zou ik me ook afvragen mocht het verhaal geen fictie zijn! :-) - jack
:-)
vlotjes, grappig, mooi opgebouwd.
leesmicrobe: Dankjewel, Jack! - jan
HD is toch een verbetering van je beeldkwaliteit...
grtzz
leesmicrobe: Yep yep! Dankjewel voor je bezoek! - GoNo2
Meer dan uitstekend! Heb genoten van 't begin tot 't einde...
leesmicrobe: Idem dito voor wat jouw reactie betreft! :-)
|
