Volg ons op facebook
|
< terug
tussen schoorsteenreinigers en ander ongedierte (1)
Het was op een woensdagnamiddag toen ik dat sollicitatiegesprek had. Ik zat al een tijdje lang te niksen thuis en meer uit verveling dan uit ambitie had ik me ingeschreven in een uitzendkantoor, voornamelijk om wat om handen te hebben. Een totaal gebrek aan fysieke activiteit en sociaal contact bracht me te veel aan het denken en aangezien het net het denken was dat ik probeerde te ontlopen had het me het beste geleken om een voorlopige bezigheid te hebben. Ter vermijding van het risico opgevreten te worden door de smarten van mijn eigen vlees was het een stap die ik nodig achtte. Uiteindelijk was het maar om er eventjes tussenuit te zijn, niets meer dan een middel om wat innerlijke opstand de kop in de drukken, eens die missie volbracht was zou ik de ketenen van me afwerpen en terug vrij worden.
De job waar het om ging was natuurlijk niet veel soeps. Het betrof een weinig aan de verbeelding overlatende functie als verkoper in een nietszeggend bedrijf dat gespecialiseerd was in schoorsteenreinigingen, wat me even plezant in de oren klonk als Ulysses van James Joyce woord voor woord van begin tot einde van buiten leren, maar het alternatief van verveling en vier naderende muren die niet bepaald vriendschappelijk waren sterkte me in mijn voornemen om het er toch maar op te wagen. Ik moest op de tweede verdieping zijn van een gebouw dat zich in een relatief drukke baan bevond. Daar had ik een rendez-vous met een zekere meneer Borrovski die een interview met me ging doen om te bepalen of ik al dan niet geschikt was voor de openstaande vacature. Borrovski was een lelijke oude zeikerd van ik schat een jaar of zestig. Had gewerkt, zijn moeder en vader trots gemaakt, en waarschijnlijk hoge verwachtingen gehad van zijn nakomelingen. Hij was van mijn lengte maar een stuk breder, en hij was goed gekleed, deed me wat denken aan een bronstige walrus in maatpak. Eens ik plaatsgenomen had in een mij aangewezen stoel begon het gesprek. Wie was ik? Waar kwam ik vandaan? Waarom was ik geïnteresseerd in de functie? Geloofde ik in Jezus, Vishnu, de Boeddha, de heilige maagd, Leviathan de vernietiger en of ik tevens geen andere meer specifieke dingen had die ik hem nog wilde vertellen. Ik moest me zeker geen zorgen maken stelde hij me gerust, het was een discreet gesprek. Respect en geheimhouding voor alles. Toen het dan eindelijk achter de rug was scheen hij tevreden. Hij deelde me mee dat het uitzendkantoor me spoedig op de hoogte zou brengen van zijn beslissingen en liet me de deur uit. Er waren nog een aantal andere kandidaten en hij ging ze hun recht op een eerlijke kans zeker niet misgunnen.
Een paar dagen later kreeg ik dan dat telefoontje. Het was zo ver. De ouwe sufferd had me aangenomen. De eerstvolgende maandagochtend kon ik beginnen. Ik kon het nauwelijks geloven want ik had niet eens mijn best gedaan en gezien de aanwezigheid van andere kandidaten die vast een stuk enthousiaster overgekomen waren dan mezelf begreep ik er geen snars van. Die ouwe moest wel gek zijn. Had ze misschien niet meer allemaal op een rijtje, tenzij hij me gewoon een loer wilde draaien.
Toen die maandagochtend aanbrak arriveerde ik tien minuten op voorhand op locatie. Het gebouw was stoffig en droog, en hier en daar zag ik al wat gedreven werknemertjes vroegtijdig naar hun respectievelijke zitplaatsen hollen. De harde kern. Steeds op tijd, steeds paraat, evenzo waakzaam als de pik van de heilige geest. Tien minuten later, om acht uur stipt, verscheen de rest van het personeel, een stuk minder enthousiast dan hun voorgangers, zuchtend en klagend en in alle stilte hopend dat de wereld aan zijn einde kwam nog voor de dag om was. Het was hen moeilijk kwalijk te nemen. De werkomgeving had een melancholische uitstraling. De muren waren oud, kaal en verdorven, en als ze traanklieren hadden gehad hadden ze het op een huilen gezet. Er stonden een heleboel bureautafeltjes heel dicht bij mekaar geschoven en het maakte al bij al een erg krappe indruk. Bewegingsruimte was eerder uitzondering dan regel in een dergelijk interieur. Op elk tafeltje stond overigens een computer met klavier en muis. Het was oud materiaal, witkleurig, en het was hier en daar bedekt met vlekken, een indicatie dat niet iedereen de gewoonte had om de handen te wassen na het nuttigen van het ontbijt. Naast elke computer stond tevens een telefoontoestel, met daarnaast een lijst met allerlei informatie op. Dat was het. In deze omgeving werd vijf dagen per week een stukje van de wereld verkocht
feedback van andere lezers- manono
Een hoop ingrediënten om nadien mee uit te pakken.
Ben heel erg benieuwd.
Heb je dit verhaal al klaar of schrijf je dat nu?
mephistopheles: Een deel heb ik er al van klaar. Ben er enkele weken geleden aan begonnen, maar is nog veel werk aan. Ik vermoed dat dit misschien wel eens het meest idiote verhaal zal worden dat ik ooit bij mekaar geluld ga krijgen.. - koyaanisqatsi
Erg hoopvol. (het verhaal, bedoel ik natuurlijk, want voor het hoofdpersonage ziet het er maar belabberd uit)
mephistopheles: Altijd eigenlijk. Het hoofdpersonage zal helaas geen prinsessen uit de slaap wakker kussen in zijn belevenissen - MarieChristine
Prima gestart. Ik kijk al blij uit naar de rest van je "idiote" verhaal.
mephistopheles: ik ook. Hopelijk zal het niet te 'idioot' worden - hettie35
Vlot geschreven en ook boeiend ben benieuwd hoe het verder
gaat,
groetjes Hettie
mephistopheles: Dankje. Weet zelf nog niet goed waar het allemaal naartoe zal gaan. Ik plan niks op voorhand. Spontaan schrijven doe ik liever dan geordend, veel te dwangmatig, boet aan vlotheid in. - jack
In de laatste regel van de eerste par zou ik tussen drukken en eens eerder een punt dan een komma zetten.
En in de laatste par lees ik ergens "hier en daar bedekt met vlekken" dat spreekt zichzelf een beetje tegen.
Interessant thema, interims zijn mensenkloters die gebakken lucht verkopen op erg opdringerige wijze. Uw hoofdpersonage doet me denken aan t hoofdpersonage uit Dolle Gekruisigden ;-)
mephistopheles: Ja dat hoofdpersonage is zo'n beetje een alter ego geworden waar ik misschien nog zo snel niet van af zal geraken..
Waarom kan iets niet hier en daar met vlekken bedekt zijn? Je kan toch bijvoorbeeld een desktop hebben die aan de randen wat vegen heeft maar meer centraal op het vlak niet? - Mistaker
Dit belooft! Gerse titel ook.
G
mephistopheles: ja die titel bevalt me ook wel, hoop alleen dat het verhaal ook wat zal worden, een deel is voorbereid de rest is improvisatie - jan
don't call us, we'll call you!
grtzz
mephistopheles: da's goedkoper! - GoNo2
Doet me denken aan de tijd toen ik nog als verkoper van medische tijdschriften mijne kost verdiende...
mephistopheles: was mijn allereerste werk, te dom voor woorden en toch schrijf ik erover. Je ziet dat het me verpest heeft..
|
