|
< terug
Johan (deel twee)
Ze ademde langzaam in en uit, in en uit, in en uit, zoals ze op therapie geleerd had. Na enkele minuten kalmeerde ze weer en vertelde zachtjes dat haar man ook Johan heette, dat ze sinds een jaar weduwe was en dat ze in een depressie was geraakt.
Johan slikte en begon te vertellen : "Ach meisje, over depressies hoef je mij niets te leren. Ik heb de hel gezien, maar ook de hemel. Ik ben vijftien jaar lang boer geweest : mooi bedrijf met zeventig koeien. Drie jaar geleden werd ik werkonbekwaam door een stom ongeval waarbij mijn rechterarm verbrijzeld was. Eerst lag ik maanden apatisch in bed, en daarna begon ik op café te gaan. Ik gaf rondjes voor heel de zaak en maakte absurde plannen. Het leek of mijn gedachten in een roetsjbaan zaten. Beschaamd voor mijn gedrag lag ik dan weer moedeloos in bed. En toen kwam ik in de psychiatrie terecht."
Hij keek door het vliegtuigraampje maar merkte niet hoe mooi de besneeuwde Alpen onder hen lagen te blinken. Hij zuchtte en vertelde verder. Lisa vernam dat zijn vrouw van miserie vertrokken was omdat ze zijn gedoe niet meer kon verdragen en dat een faillissement dreigde.
"Sinds kort gaat het weer wat beter met mij" zei hij. "Ik heb mijn bedrijf omgevormd. Enkele koeien heb ik behouden en in de stallen zijn gastenverblijven gemaakt. Zo kan ik regelmatig groepen mensen met moeilijkheden opvangen om in natuur tot rust te komen."
Lisa sloot haar ogen om zijn aangrijpende verhaal te overdenken.
Mede onder invloed van de wijn gleed ze weg in een droom : ze bevond zich in een hotelkamer met uitzicht op het oude Rome. Ze was naakt, op haar elegante schoenen met hoge hakken na. En ze had een zweepje vast waarmee ze een eigenaardige cowboy in bedwang probeerde te houden.
Wordt vervolgd.
feedback van andere lezers- Mistaker
Hahaha ik denk dat die droom wel waarheid wordt!
Groet,
Greta
MarieChristine: Ik zal er vannacht zelf nog eens over dromen (haha). - manono
Ik kan effe niet meer volgen : de twee protagonisten zaten toch wijn te drinken in de luchthaven?
Nu kijkt Johan uit een vliegtuigraampje en er wordt nog steeds wijn gedronken...
Johan beantwoordt niet aan het cliché 'stugge, gesloten landbouwer', zelfs dan nog is hij uitermate openhartig.
'zweepje' en 'eigenaardige cow-boy', bij deze neem ik dus een abonnement!
MarieChristine: Beste Manono, op het einde van deel 1 drinken Johan en Lisa vlug een wijntje en stappen in het vliegtuig. Inderdaad is Johan geen stugge landbouwer, maar een manisch-depressieve man.
Ze zullen spoedig in Rome landen.
Groetjes, M-Ch. - Magdalena
ronduit: uitstekend, boeiend en nieuwsgierig-makend naar het vervolg!
veel groetjes!
MarieChristine: Dank je wel, Magdalena. - Ghislaine
Ik miste een brugje tussen het wijntje en de vlucht.
MarieChristine: Ik zal er in het vervolg beter opletten. Hartelijk dank voor je fb. - mephistopheles
een depressie is woede zonder enthousiasme, wat haalt het uit? Beter levendig pissed dan levenloos apathisch.
Lisa met haar naakte lichaam en alleen maar hoge hakken aan bevalt me wel op deze gezelschapsloze vrijdagnamiddag..
MarieChristine: Ik wist niet dat jij zo filosofisch kon zijn...
Wat Lisa betreft : zij is al veertig jaar, hé. - jan
intrigerend...
grtzz
MarieChristine: Bedankt voor het lezen, Jan;
Groetjes, M-Ch. - hettie35
Boeiend geschreven
groetjes Hettie
MarieChristine: Hartelijk dank, Hettie.
Groetjes, M-Ch.
|
