Volg ons op facebook
|
< terug
tussen schoorsteenreinigers en ander ongedierte (2)
Ik meldde me aan bij het secretariaat en kreeg te horen dat ik op de vierde verdieping moest zijn, het hoogste punt van dat vervloekte gebouw. Daar aangekomen werd ik aangesproken door een Zuiders type, waarschijnlijk een Spanjaard. Hij was aan het kauwen op iets en stelde zich voor als Juanito. Het was de bedoeling dat hij me nog een korte uitleg ging geven over hoe het nu precies allemaal gedaan moest worden.
'De bedoeling is dus dat je lijsten afwerkt,' vertelde hij, 'zoveel mogelijk. Je belt naar het telefoonnummer dat erop staat en wanneer de potentiële klant opneemt leg je hem uit wat het precies is wat wij voor hen kunnen doen, wat onze tarieven zijn, en uiteraard of de klant eventueel een afspraak zou willen maken met een vertegenwoordig. Snap je het tot nu toe?'
Ik knikte van ja en hoopte dat hij verder ging. Ik had een korte omschrijving gekregen van Borrovski wat het werk inhield maar het was een vage uitleg geweest. Je belde klanten op en je probeerde hen een schoorsteenreiniging aan te smeren. Het klonk dommer dan eender wat ik ooit al gedaan had en dus had ik tijdens de omschrijving maar half zitten luisteren. Wat mensen opbellen en het een beetje zitten uitleggen. Hoe moeilijk kon het zijn?
'Schoorstenen,' ging die Spanjaard verder, 'dat is dus waar het om gaat. We zijn een bedrijf van schoorsteenvegers. Je belt iemand op, je vraagt of ze een schoorsteen hebben of niet, en indien ze er een hebben probeer je hen aan hen verstand te brengen dat ze die door ons moeten komen laten reinigen. Zeg hen er maar bij dat het in het belang van de brandveiligheid is. Dat is het. Meer moet je niet doen. Zelfs een chimpansee zou dit werk kunnen.'
'Waarom neem je dan geen chimpansees aan in plaats van mensen?'
'Dan krijg je heibel met dierenrechten organisaties. De bedoeling is overigens dat je tien klanten per week boekt. Lukt dat, dan heb je je call target gehaald.'
'Mijn wat?'
'Je call target,' antwoordde hij alsof het hier een grote wetenschappelijke term betrof, 'het betekent simpelweg dat je tien afspraken per week moet kunnen maken omdat we je er anders uittrappen en vervangen door iemand die dat wel kan. Gesnopen?'
Ik knikte.
'De computer heb je nodig om je afspraken mee vast te leggen,' informeerde hij verder, 'stel dat je een klant hebt gemaakt die een afspraak wil dan klik je op het bestand vertegenwoordigers. Daarop zie je de uurroosters van onze vertegenwoordigers die alle werkdagen tussen acht en acht te bereiken zijn.'
'Tussen acht en acht?'
'Acht uur 's ochtends en acht uur 's avonds,' benadrukte hij, 'tussen die uren kan je de vastgelegde afspraken plaatsen. Je klikt vervolgens op oké en de boeking wordt doorgestuurd naar de persoonlijke agenda van de vertegenwoordiger zodat hij weet waar hij moet zijn.'
'Hoe weet ik wie ik moet bellen?'
'Dat zie je op je lijst,' zei hij terwijl hij enkele papieren voor mijn neus legde, 'de telefoonnummers, adressen, naam en achternaam, het staat hier op deze lijsten.'
'Waar hebben jullie al die informatie vandaan?'
'De telefoonboek natuurlijk,' antwoordde hij en het deed me deugd om te horen dat het niets met spionage te maken had, 'als je een telefoonnummer afgebeld hebt en een gesprek met de bewoner van dat adres gehad hebt, mag je dat nummer doorkruisen. Nemen ze niet op, dan doorkruis je dat nummer niet en probeer je het later nog een keer.'
'En als ze dan ook niet opnemen?'
'Dan probeer je het daarna nog eens. En als ze dan niet opnemen probeer je het vervolgens nog eens, en dan nog eens en nog eens en nog eens, tot ze die hoorn opnemen. Eerder gun je ze geen seconde rust.'
'Ik begrijp het,' zei ik.
Hij stelde voor dat ik er onmiddellijk aan begon. Ondertussen zou hij het gesprek meevolgen, om te kijken of het wat ging worden of niet. Meneer Borrovski stond er immers op dat iedereen zich professioneel gedroeg.
Ik tikte een nummer in en kreeg zin om ter plekke dood te vallen. Schoorsteenreinigingen verkopen aan gewone burgers? Waar was ik in hemelsnaam mee bezig?
De lijn ging een aantal malen over. Toen nam er iemand op.
'Hallo mevrouw,' begon ik, mijn best doend om een vlotte spraakvaardige toon aan te slaan, 'u spreekt hier met een medewerker van de dienst schoorsteenreinigers mevrouw en het was om te vragen mevrouw of u al dan niet een schoorsteenreiniging nodig had mevrouw.'
'Wij hebben geen schoorsteen meneer wij wonen in een appartement. Tot genoegen.'
De hoorn werd ingehaakt. Een slecht begin maar ik panikeerde niet. Moest gewoon wat meer vis vitalis naar mijn longen gepompt krijgen. Die Spanjaard gaf ondertussen aan met een hoofdknikje dat ik verder moest doen. Op naar het volgende nummer. Op naar de volgende schoorsteen.
feedback van andere lezers- jack
Kheb in mijne studententijd ook nog dat soort schijtwerk gedaan, aan de opende band onwilllige mensen lastigvallen... Blij dat ik dat niet lang heb gedaan. Ik hoop voor u dat 't niet autobio is ;-)
Vlot geschreven alweer he, zoals gewoonlijk.
mephistopheles: Het is deels autobio. Heb er veel fictie in verwerkt maar het is wel gebaseerd op een werkervaring die ik had toen ik net 18 was. Ben toen weggelopen thuis, en had geld nodig om huur te betalen,etc... - MarieChristine
Je hebt weer de lachers op je hand. Goed dat uw Spanjaard nederlands spreekt, anders had het hoofdpersonage het misschien al afgebold.
mephistopheles: spaans is een prachtige taal, ik spreek het wel niet zo goed als ik zou willen maar ben er wel mee bezig. Het is in ieder geval een veel mooier klinkende taal dan dat ellendige frans, zo'n bourgeoisie gelul. Fuck Parijs, lang leve Barcelona!!! - manono
Ik heb ooit eens aan de telefoon zo iemand van een call center ter promotie van ik weet niet meer wat de raad gegeven om eens 5 minuten over de aard van haar job na te denken...ik was ook net iets aan het schrijven over de zin van het leven...
Nu zeg ik gewoon: 'ik ben niet geïnteresseerd'
Schoorsteenvegen is nog wel zinvol.
Laat maar komen!
mephistopheles: heb zoveel stomme jobs gedaan. Dik klote, maar gelukkig altijd maar tijdelijk en het levert je een verhaal op als je w - Mistaker
:-)
Groet,
Greta
mephistopheles: dank voor je aandacht, het is het zoveelste verhaal van mij dat niet al te veel wijsheden zal bevatten maar een teveel aan tijd doet de hongerige schrijver schrijven dus we zien wel - hettie35
Zeer herkenbaar heb ooit in het verre verleden ook van die
baantjes gehad ( nou ja wat men baantjes noemt dan)
groetjes Hettie
mephistopheles: goed voor een tijdje maar als je dat tot je pensioen moet doen staat er waarschijnlijk geen haar meer op je hoofd - jan
goed geschreven, graag gelezen!
grtzz
mephistopheles: blij met je tevreden zijn - koyaanisqatsi
Ik probeer altijd beleefd te blijven als ik zo'n sloebers aan de lijn krijg. Want ik kan me onmogelijk inbeelden dat iemand anders dan een quasi wanhopige zich hiertoe leent. De linke vetzakken die achter deze trukendozen zitten, krijg je jammer genoeg nooit te spreken.
En verder blijft het weer veelbelovend natuurlijk.
mephistopheles: Heb dat werkje een paar maanden gedaan, zo rond mijn 18de tijdens de zomer. Werd een maand geleden opgebeld door zo'n telefonist en het deed me aan vroeger denken, vandaar dit verhaal
|
