Volg ons op facebook
|
< terug
tussen schoorsteenreinigers en ander ongedierte (4)
Tijdens de middagpauze kon ik gelukkig nog rekenen op enkele adviezen. De eerste was afkomstig van Dexter, een nogal sullig uitziende medewerker van Borrovski's schoorsteenreinigende imperium. Dexter droeg een bril met dubbele beglazing en had net ietsje te veel sproeten op zijn gezicht dan goed voor hem was. Met zijn tere witte huid en bijna vuurrood haar deed hij me aan een Ier denken, al had ik er mijn twijfels over dat hij bestand was tegen de gemiddelde whiskydrinker uit Dublin. Hij had altijd een saai en voorspelbaar hemd aan, volledig tot boven dichtgeknoopt en steeds keurig in zijn broek gestoken, en hij had iets met zijn schoenveters, die hij vaak losmaakte en opnieuw dichtknoopte zonder dat dit in principe nodig was. Hij was tevens de beste onder de verkopers, diegene die meer klanten in het laatje bracht dan wie dan ook, en die middag tijdens de pauze was hij erbij komen staan om me een aantal tips mee te geven.
'Je stem moet helder klinken,' zei hij terwijl hij op een stuk brood kauwde, 'je woede, je frustraties, wat het ook is, je moet het doorslikken want het mag niet in je woorden doorklinken. Het is de bedoeling dat je enthousiast bent, liefde voor het product uiten, dat is het belangrijkste.'
'Liefde?' vroeg ik, 'voor schoorstenen?'
'Natuurlijk,' antwoordde hij, 'waar denk je dat de wereld zou zijn als er geen schoorsteenvegers meer waren?'
'Nog steeds op dezelfde plaats en waarschijnlijk niet minder koud in de winter.'
'Luister,' zei Dexter terwijl hij zijn hand op mijn schouder legde, 'de eerste week is nooit makkelijk. Als je erin slaagt vanmiddag nog een klant te boeken doe ik een goed woordje voor je bij de baas. Ik heb hier wat speling, als je snapt wat ik bedoel.'
'Bedankt,' zei ik, 'maar ik hoef je hulp niet. Ik heb geen hulp nodig. Van niemand.'
'Met die ingesteldheid kom je er niet,' reageerde hij, 'als je veel klanten wil maken zal je tips moeten aanvaarden van je collega's. Het is nu eenmaal zo.'
'Hij heeft gelijk,' zei Jimmy die er bij was komen staan, 'je moet het wat losser aanpakken. Ik heb je al bezig gehoord. Je bent niet overtuigend genoeg. Een beetje meer fut. Het zou je verbazen wat je met een koffielepeltje enthousiasme kan bereiken.'
'In een hoerenkast bijzonder veel,' zei ik, 'maar schoorsteenreinigingen verkopen?'
'Je moet je ervan proberen zetten,' legde Jimmy uit, 'we hebben de meest idiote job ter wereld en we worden er nog voor betaald ook. Wie denk je dan dat de echte stomkoppen zijn?'
Toen het weer tijd was om te werken voelde ik me opgelucht. Het was één uur 's middags, nog vier uurtjes, en dan zou ik nog steeds geen enkele klant weten te strikken hebben en zou ik de bons krijgen. Mij was het best. Ik had er toch genoeg van.
Ik nam de hoorn in mijn hand en begon te telefoneren. Zoals verwacht bakte ik er niks van. Dexter had natuurlijk gelijk: ik was alles behalve enthousiast aan de telefoon. Het merendeel van het personeel belde erop los alsof hun leven ervan afhing. Hoe ze het deden wist ik niet, ze konden het blijkbaar allemaal een stuk beter relativeren dan mij. Ik vond er niks aan. Ik belde, werd afgewezen, legde de telefoon neer, tikte een nieuw nummer in en werd weer afgewezen terwijl de tijd amper vooruit ging. Wat een kutjob dacht ik, vervelende vervelende ellendige kutjob.
Halverwege de namiddag kwam de baviaan op me afgestapt, zoals gewoonlijk kauwend op een stukje kauwgom. De geur van goedkope eau de cologne bereikte mijn neusgaten toen hij vlak voor me stond.
'Je moet meekomen,' zei hij, 'meneer Borrovski wil je spreken.'
Ik ging ervan uit dat Borrovski me de bons ging geven omdat ik er toch niets van terecht bracht. Geweldig vond ik het, dan moest ik de dag niet meer uit doen.
Toen ik in Borrovski's kantoor kwam deed hij teken dat ik mocht gaan zitten. Het was in dezelfde stoel waarin ik gezeten had tijdens mijn sollicitatiegesprek. Leuke ironie vond ik het om nu op diezelfde stoel de bons te krijgen.
'Ik vermoed dat je weet waarom je hier bent,' begon Borrovski met zijn zware stem.
'Geef me mijn ontslag nu maar,' zei ik zo koel ik maar kon. Het kon me niet schelen en ik wilde het hem duidelijk maken.
'Je hebt slecht gepresteerd,' ging hij verder, 'donders slecht. Je scheen nochtans beloftevol. Je hebt een vlotte, spraakvaardige stem en ik dacht werkelijk dat je het in je had.'
'Pech gehad ouwe. Tot kijk.'
Ik stond recht en stapte op de deur af. Borrovski schoot recht.
'Wacht!' riep hij, 'in godsnaam, wees eens geduldig! Ik was nog niet klaar. Heeft je moeder je nooit geleerd om oudere mensen te laten uitspreken?'
'Mijn moeder heeft me geleerd om nooit tegen vreemden te spreken.'
'Maar ik ben geen vreemdeling, ik ben je baas. Toe, ga nog even zitten en laat me zeggen wat ik te zeggen heb.'
Ik nam terug plaats en liet hem zijn zegje doen. Bleek dat de tent al een tijdje in slechte papieren zat. Niet zo veel schoorstenen die gereinigd moesten worden en bovendien was er niet veel personeel dat de gewenste cijfers haalde. Op de koop toe waren er zelden nieuwe werknemers die kwamen solliciteren waardoor hij het zich niet kon permitteren om mensen eruit te gooien. Dat was wat er gaande was: de wet van vraag en aanbod had hem een schop tegen zijn schenen verkocht en de enige reden waarom hij me niet wenste te laten gaan was omdat hij niemand had om me te vervangen. Ik wist dat hij het alleen maar deed uit wanhoop een werknemer te kort te vallen maar ik aanvaardde de geste, wetende dat ik voorlopig toch niets beters te doen had.
De werkdag verliep natuurlijk zonder geboekte afspraak, alweer, maar ik trok er me niets van aan en besloot om naar een geldautomaat te hollen. De week was om, het weekend stond voor de deur en ik was van plan om het tot zondagavond op een zuipen te zetten. Dat vervelende geklets aan de telefoon had me een droge keel bezorgd en tenzij King Kong het van plan was ging niemand me tegenhouden.
feedback van andere lezers- manono
Ik wordt er triestig van...wat absurde jobs hebben de mensen toch bedacht.
mephistopheles: absurde jobs voor het in werking houden van een absurde wereld - Hettie35
Ben benieuwd naar het vervolg, ik denk dat de geldautomaat
leeg was en dat er op maandag geld in het laatje moet komen. en helaas met iets meer ambitie.
groetjes Hettie
mephistopheles: heb je goed geraden, er is inderdaad een geldprobleem op komst - jack
AAAAAAAAAAaaaaaaaaaaaaaaargggh dat is pech hebben!!!
En inderdaad, mensen ruiken het gewoonweg door de telefoon als je niet echt achter je "product" staat. Geef ze eens ongelijk, het is al eg genoeg dat je ongevraagd via de telefoon wordt lastiggevallen met verkoopspraatjes. Ik vind dat altijd fijn, zo'n verkoper aan de lijn. Kan ik eens ongestraft erg onbeleefd zijn ;-)
mephistopheles: Heb destijds zo'n paar grapjassen aan de lijn gehad die onbeleefd deden. Na de zoveelste keer was ik het zat en toen werd ik onbeleefd, en geloof mij, ik ben in staat om veel onbeleefder te worden dan de gemiddelde mens als het mij begint tegen te steken - MarieChristine
Weer heel graag gelezen. Zijn er nu ook brillen met thermopane?(haha).
M-Ch.
mephistopheles: het proper houden van schoorstenen heeft wel als voordeel dat je Sinterklaas zijn werk op 6 december ietsje makkelijker maakt - jan
je gaat vast nog iemand strikken voor een stevige veeg, al is het een collega met een schoorsteen hahaha!
grtzz
mephistopheles: goed dat ik zelf geen schoorsteen heb - Mistaker
Wat een leven!
Groet,
Greta
mephistopheles: noem jij dat een leven? - koyaanisqatsi
Blijft die foltering nog duren ook. Jongens... (en meisjes) toch.
mephistopheles: hoe een mens kan afzien - Magdalena
Heel graag gelezen, behalve dat ene stukje dat niet erg realistisch is: a&ls een slecht presterende werknemer zou zeggen tegen zijn baas: 'Pech gehad ouwe, tot kijk,' dan is er geen enkele baas die die zou terug roepen.
Na dat zinnetje van 'je scheen nochtans beloftevol' zou ik de werknemer laten bevriezen omdat hij - hoe stom de job ook is - geen ontslag wil.
En dat er dan iets met hem gebeurt, zoiets van 'het leven is een schouwtoneel' en dat hij beseft dat het gaat over een acteerprestatie, en dat hij ineens mee doet met zijn baas: ze gaan zo'n acteerprestatie neerzetten dat iedereen een schoorsteen wil.
Is dat té?
mephistopheles: oei je gaat er dieper op in, schoorstenen hebben dat effect op jou?
Nu ja, dat gedrag vd werknemer zou in realiteit misschien niet kunnen zonder ontslag of de dreiging daarvan, maar de baas is dan ook een wanhopige figuur die niemand anders heeft om z'n werkjes op te knappen en dus toleranter is
|
