Volg ons op facebook
|
< terug
Heimwee maar waar naartoe (Hoofdstuk (18)
Die zelfde avond toen zij thuis aankwamen lag er een brief op de deurmat. Haar man pakte hem op
en eenmaal in de woonkamer gezeten ritste hij de brief open. Toen hij hem gelezen had gaf hij
het schrijven zwijgend aan haar. Ze keek naar de afzender en een trilling ging door haar heen, en
kreeg ze het koud terwijl de temperaturen in het geheel niet laag waren. Toen ze het gelezen had
was ze even stil keek haar man aan en zei:,, Dit hadden we kunnen verwachten".
In de brief stond vermeldt dat ze waren uitgenodigd voor een gesprek bij jeugdzorg, en dat hen
vriendelijk wordt verzocht om vooral te komen dit ook in het belang van hun kleinkinderen. Zijzelf
had wel verwacht dat er zo een dergelijke reactie zou komen, maar haar man moest er nog aan wennen dat ze nu in de tred van de jeugdzorg molen zaten. Hij gaf haar daarop geen antwoord,
maar zuchtte eens diep en zei:,, We hadden gedacht dat we het rustiger zouden krijgen nu we met ons tweeën over bleven, maar niets is minder waar we hebben het drukker dan ooit".
Hij had gelijk vond ze maar er was nu eenmaal niets aan te doen, het was hun ook overvallen
toen ze de kinderen in bad deden. Daar was alles mee begonnen, en langzamerhand hadden ze steeds meer ontdekt, dingen die ze nooit hadden verwacht. Haar man sprak,, Ik zal een adres opzoeken waar hij zich morgen kan melden waar hij wordt geholpen met zijn gokverslaving. Maar de grootste stap zal van hem zelf af moeten komen door er zich met de volle honders procent voor
in te gaan zetten". En zijzelf was het met hem eens dat er van hun dochter en schoonzoon niet zoveel meer te verwachten viel op dit gebied, daar zij al veel te veel met haar man had te stellen. Haar vetrouwen was volkomen weg. Samen waren ze het er ook over eens dat de huisarts in gelicht
moest worden over deze zorgelijke situatie. Terwijl haar man een adres ging opzoeken, voelde
zijzelf zich steeds lichter worden in haar hoofd en ineens viel ze met een klein zuchtje neer.
Haar man draaide zich om bij het horen van het zuchtene en kreeg grote schrik, zijn vrouw lag uitgevloerd onderuit gezakt in de stoel. Hij voelde haar polsslag en gelukkig al was het vaag die was aanwezig. Hij tilde haar op en bracht haar naar bed, bevreesd voor haar wasbleke gezicht. Langzaam kwam ze weer bij maar het leek of ze zich van haar bestaan niet bewust was. Haar man zag het even aan en toen nam hij het besluit om toch de huisarts te bellen. Dit kon niet zo maar ze was altijd een sterke vrouw die bijna nooit iets mankeerde op een enkel griepje na. Dit nam hij zeer serieus op,
en zijn bezorgdheid was zeer groot.
De arts was er snel en zag een totaal uitgeputte vrouw die echt tot niets toe in staat was, Haar gedachten en het sterk willen zijn voor anderen had haar nu geveld. Hij had haar een spuitje gegeven en legde een recept op het tafeltje neer. Hij schreef haar zeker vier dagen volstrekte rust voor en ook de dagen daarna moest ze zich in acht nemen want anders zou ze weer instorten. Hij weet dit aan het feit dat ze een binnenvetter was en te lang over allerlei feiten nadacht.
Hij zou over twee dagen nog eens komen kijken hoe het met haar was. Hij nam vriendelijk afscheid en wenste hem veel sterkte en drukte hem ook nog eens op het hart ook zelf niet te veel hooi op de
vork te nemen. Dat was voor hem niet goed en ook zijn vrouw zou hij er niet mee helpen om weer op te knappen.
Toen de arts vertrokken was ging hij nog even bij zijn zo geliefde vrouw kijken maar deze was in diepe rust. Daarna
ging hij naar beneden pakte de telefoon en drukte het nummer van zijn dochter in. Die pakte dan ook zelf op en hij vertelde in het kort wat er die avond in zijn huis had afgespeeld, en dat dit verstrekkende gevolgen voor hun verhuizing zou zijn. Daarna vroeg hij naar zijn schoonzoon en vertelde ook hem in het kort wat er die avond gebeurt was. Die schrok en voelde de bui al hangen en vroeg,, Dit betekend zeker dat u geen van beiden nog komt helpen"?
Toen begon het te bruizen van woede in zijn binnenste. Zijn nog gematigde toon was helemaal verdwenen en hij knalde door de telefoon dat hij blij was dat hij met zoveel bezorgdheid naar zijn schoonmoeder, hij bedankte hem zeer voor het onaangename en doelloos gezwets verbrak de verbinding.
( Wordt vervolgd )
feedback van andere lezers- MarieChristine
Je weet de spanning er goed in te houden, Hettie.
Groetjes, M-Ch.
Hettie35: Moet ook een beetje spannend wezen hé, anders wordt het niet gelezen, en daar loopt het hier toch al niet van over. Ben heel blij dat jij een van mijn trouwe lezers bent, thanks
liefs Hettie - manono
Je hebt dit weer meesterlijk beschreven! Weet je dat door de rust van je schrijven de minste spanning er uit springt? Dat valt me enorm op en ik ben aan het analyseren hoe je dat voor ekaar krijgt. Voor dat alleen, blijf ik verder lezen, maar zeker ook omdat het boeiend verteld wordt.
Hettie35: Lieve Christine, als dit tot een einde is gekomen dan zal ik je
vertellen hoe ik dat probeer te doen. Ik zal eerlijk zijn het kost
soms veel tranen. Toch ben ik ook heel blij dat je dit volgt
liefs Hettie - tessy
pff pff het is toch wel heel spannend aan het worden hoor. Knap Hettie
Hettie35: Dankje Tessy, voor je lieve compliment
groetjes Hettie - Magdalena
midden in het verhaal nog eens binnengevallen (tijd, tijd, tijd...): amaai, heel goed geschreven!! Zeer levensecht ook vind ik.
Hettie35: Ik begrijp je helemaal en voel me toch een beetje vereerd dat je die tijd hebt genomen. Het is stimulerend als je weet dat anderen het ook lezen.
liefs Hettie
|
