Volg ons op facebook
|
< terug
Kermis
De "kermis" was aangekomen! Het bericht gonsde al een paar dagen in ons dorpje, maar telkens bleek het loos alarm te zijn. Nu was het dan eindelijk toch zover. Opgewonden fietsten we rond naar de bekende plaatsen waar we wisten dat de kermisklanten hun haveloze woonwagens parkeerden. Zouden "de vliegtuigjes" komen? Ook zo'n jaarlijks terugkerende vraag. Op onze dorpskermis waren ze nog nooit verschenen, maar ieder jaar stak het gerucht de kop op dat "de vliegtuigjes" zouden komen! Ook dit jaar waren er echter, in de verste verte, geen tering vliegtuigjes te bespeuren. We reden naar de kleine markt waar traditiegetrouw de botsauto's opgesteld werden. Toen nog geen hydraulisch uitklapbaar gedrocht, nee, edel handwerk, met passen en meten van houtblokken om de grote ijzeren platen waterpas op de oneffen markt te kunnen leggen. Dat waren nog eens tijden! De kerels die de kermis opbouwden, stonden bij ons, aankomende pubers, in hoog aanzien. Gekleed in een smerige overal of afgeleefde spijkerbroek met daarop een met vet en olie besmeurd T-shirt liepen zij druk gesticulerend over het marktplein. Diegenen onder ons, die over een potig lijf beschikten, waren de uitverkorenen om tegen vergoeding van enkele vrijkaartjes, het grootste gedeelte van het sjouwwerk van deze aankomende criminelen over te nemen. Afgunstig loerden wij naar onze fysiek beter bedeelde leeftijdsgenoten, die ijverig met houtblokken sleepten in de hoop dat iets van het charisma van de kermisklanten op hen zou afstralen. Gelaten fietsten wij naar het kerkplein waar nog een attractie onze speciale belangstelling had "het schietkraam".
Het schietkraam was een schietkraam van niks. Althans qua afmeting. Het werd bemand door een jong kermisklantenkoppel. "Hij" was een onguur type. Een bodybuilder met steevast een dunne sigaar in zijn rechtermondhoek. Je kon er donder op zeggen dat hij de laatste avond van de kermis altijd wel met iemand van het dorp op de vuist ging. We herinnerden ons allemaal nog de vechtpartij van vorig jaar, in het café van schele Joop, waar hij, halfdronken, een inschattingsfout maakte. Hij kreeg toen een gruwelijk pak op zijn sodemieter van de chef-monteur van de plaatselijke garage. Zijn woonwagen bleef twee dagen langer dan normaal staan omdat zijn ogen nog dichtzaten." Zij" daarentegen was de droom van iedere schooljongen uit het dorp. Zij was de vleesgeworden verbeelding van alles wat maar enigszins naar erotiek rook. Zij was lang, had heerlijke benen waaraan geen eind leek te komen met een prachtige kop blond krullend haar. Maar het werkelijk aller-begeerlijkste aan haar waren haar volumineuze borsten. Tjonge wat een joekels! En dat in een tijd dat siliconen uitsluitend voor de reparatie van fietsbanden gebruikt werden. Zij bemande het schietkraam met een gratie en een allure die ik daarna nog maar zelden op eender welke kermis aangetroffen heb. Met de bedoeling de mannelijke klandizie te plezieren, kleedde zij zich op een wijze, die in vergelijking met de doorsnee klederdracht in ons dorp, als revolutionair bestempeld mag worden. Zwarte nylons onder een rokje dat, gelet op de minimale afmeting, deze benaming nauwelijks mocht dragen. Wat ons helemaal tot waanzin dreef was haar decolleté met die heerlijke romige jopen.
Zij was de eerste vrouw die een erectie bij mij veroorzaakte. Let wel, ik heb het hier over een erectie "in optima forma", welke op geen enkele wijze te vergelijken valt met een van die waardeloze pré-puberale erectietjes die zo nu en dan voorkomen bij adolescente snotapen. Bijzondere gewaarwording zo'n eerste overdonderende erectie, ze kwam geheel onvoorbereid en werd dan ook met verbazing begroet. Het was de eerste maal dat ik ontdekte dat dit lichaamsdeel reageerde op prikkels welke ikzelf niet aanstuurde maar van buitenaf op mij losgelaten werden. Voorzichtig stak ik mijn hand in mijn broekzak en leidde met enig sjorwerk, mijn opstandig geworden orgaan, langs mijn onderbuik naar boven, zodat hij niet meer zo belachelijk vooruitstak. Tegelijkertijd overviel mij een lichte paniek. Hoe kon ik zo thuiskomen? Moeder zou het toch zeker na verloop van tijd merken. En plassen, hoe kon ik in godsnaam in het midden van de pot mikken als mijn voorhuid naar mijn kin wees? Gelukkig bemerkte ik dat, door het afdwalen van mijn gedachten, ook de erectie langzaam verdween en mijn piemel weer tot zijn gebruikelijke omvang ineenschrompelde. Gewoontegetrouw verborg hij zich al snel weer in de plooien van mijn flanellen onderbroek. Zodra ik mijn blik echter weer op mijn lustobject vestigde, stak mijn kleine vriend met een ongeëvenaarde snelheid weer de kop op. Door mij vlug op iets anders te concentreren, leerde ik de gedragingen van mijn opstandig aanhangsel te controleren. Dit gaf een ongelofelijke voldoening.
Zondag! Eindelijk was het zover. Met bijeengebedeld geld van ouders, oma's, ooms en tantes vertrok ik naar de kermis. Van ver hoorde je het doffe dreunen van de muziek, welke door de aftandse geluidsboxen bij de botsauto's ten gehore werd gebracht. Het deed de reeds aanwezige adrenaline alleen maar sneller stromen. Ik wist dat er na nog een paar straten, die er zo alledaags en saai uitzagen, een hele nieuwe wereld lag. Een wereld van kleurige verlichting, opzwepende muziek, spectaculaire attracties, overvolle cafés en vooral, vrolijke mensen, al dan niet onder invloed. In extase liet ik de muziek mijn lichaam en geest binnendringen. Kalm blijven, was de boodschap. Niet als een gek direct je geld omzetten in jetons voor de botsauto's, eerst eens kijken of je misschien met een vriend kon meerijden om de smaak te pakken te krijgen. Na een uurtje mijn stuurmanskunst beproefd te hebben en met lichte kneuzingen na wat onverwachte zijwaartse aanrijdingen, vertrok ik richting kerkplein.
Van ver scheen het fel verlichte schietkraam mij al toe. Zelfs van deze afstand kon ik haar gracieus de geweren zien opnemen en gewonnen prijzen zien overhandigen. Ik voelde het speeksel in mijn keel opdrogen. Als in trance liep ik verder. Toen ik mij in de lichtkring van het schietkraam bevond stopte ik om het tafereel van enige afstand te bezien. "Hij", was er ook. De klootzak stond breeduit met de armen over elkaar en een gepoederde sigaar tussen zijn getuite lippen. Loerend bekeek hij het mannelijk cliënteel dat liefdevol door zijn vrouwtje van geweren en ammunitie werd voorzien. Waarschijnlijk realiseerde hij zich ook wel dat er onder de aanwezige schutters verschillende waren die het geweer liever op hem zouden willen richten dan op de stenen pijpjes onder de onnozele papieren bloemen en pin-up foto's. Haar kledij, of liever het gebrek eraan, was ook nu weer van een zinsbegoochelende afmeting. Telkens als ze vooroverboog om de kleine ronde kogeltjes in het magazijn van het geweer te duwen, werd de in haar nabijheid verkerende groep schutters een blik vergund op haar opgebonden lustheuvels. Met een quasi ongeïnteresseerde blik slenterde ik in de richting van de uitgestalde geweren. Zij was juist bezig enkele nieuwe pin-up foto's te bevestigen aan de bovenste rail. Hiertoe moest ze zich enigszins uitrekken waardoor het minimale plooirokje nog iets verder naar boven schoof, zodat de aanzet van haar billen net boven de boord van haar nylons tevoorschijn kwam. Ik drukte mijn onderlichaam stevig tegen het zeildoek waar de geweren op uitgestald lagen. Hoezeer ik ook trachtte mijn in verrukking verkerende jongeheer tot minieme proporties terug te brengen, niets hielp. De geringe afstand tussen haar en mij was er waarschijnlijk de oorzaak van dat ik mij in haar magnetisch erotisch aantrekkingsveld bevond waarbinnen de feromonen rondgierden en volledig de controle over mijn onderlichaam overnamen. Zij keerde zich om en keek mij glimlachend aan. Nonchalant boog ik mijn hoofd en concentreerde me volledig op de uitgestalde geweren om een keuze te maken met welk wapen ik haar zou verbazen met mijn schietkunst. Om haar te imponeren nam ik een van de zwaardere luchtbuksen ter hand. Mijn zwakke pols boog sterk door onder het gewicht van dit kaliber. Moeizaam trok ik het wapen naar me toe. Juist op het moment dat ik haar wilde aanspreken om het door mij te besteden bedrag met enige onverschilligheid uit te spreken ontwaakte de spierbundel uit zijn overpeinzingen. Hij slenterde op mij af, pakte het wapen met een luchtige beweging vast en keek mij meewarig aan.
"Ja?" sprak hij kortaf.
Bliksemsnel schroefde ik het te besteden bedrag terug tot een fractie van hetgeen ik voornemens was bij háár te besteden. Ik noemde het minimale aankoopbedrag, wat hem hoofdschuddend het magazijn uit het geweer deed verwijderen en opvullen met enkele kogeltjes. Hierna haalde hij de grendel over om het geweer te laden en duwde het in mijn richting. Even wankelde ik onder het gewicht, wat hem een smalende trek om zijn mond bezorgde, ik herstelde mij snel en richtte mijn aandacht op de te winnen prijzen.
Even kruiste mijn blik de hare en ik zag dat zij mij bemoedigend toeknikte. De in mijn lichaam aanwezige overtollige bloedvoorraad, welke tot op dat moment uitsluitend bezit van mijn opgewonden onderdaan genomen had, verplaatste zich nu naar mijn aangezicht. Onder het helle schijnsel van de tl verlichting moet mijn purperen gelaat wel een bijzonder onrustwekkende aanblik gegeven hebben.
"Alles goed jochie?", hoorde ik haar enigszins ongerust vragen.
"Kan niet beter," bracht ik er piepend uit.
Mijn keel was inmiddels verdord tot een klomp verschroeide aarde uit het Sahelgebied. Ik probeerde te slikken maar mijn uitgedroogde tong kon slechts een schurende beweging over mijn verhemelte maken. Ik constateerde dat de luchtbuks van een dermate zwaar kaliber was dat ik hem met geen mogelijkheid aan mijn schouder kon brengen. Ik zag mij dan ook genoodzaakt mijn bovenlichaam op gelijke hoogte te brengen met de voorziening waar de geweren op lagen uitgestald. Met twee handen bracht ik de buks trillend omhoog en probeerde met behulp van het krakkemikkige vizier enigszins richting te geven aan het schot. "Pang!", de terugslag bracht mij volledig uit mijn evenwicht waardoor ik met mijn kin tegen de rand van het kraam sloeg. Gelukkig stond zij met haar rug naar mij toe zodat ik de tijd had om mij te herstellen. "Hij" daarentegen keek met boosaardig plezier naar mijn gestuntel. Man, wat was ik hem graag te lijf gegaan. Hem van links naar rechts door het miezerige schietkraam geschopt en geslagen en tot slot een van zijn buksen in zijn strot geramd, juist tot aan de fraai bewerkte kolf.
De enige worsteling waaraan ik vandaag echter zou deelnemen was die met mijn uit de kluiten gewassen luchtbuks en mijn opstandig onderlichaam. De resterende drie kogeltjes schoot ik, zonder noemenswaardige schade aan te richten, af. Berustend schoof ik het wapen terzijde. Mijn beide polsen vertoonden een dof kloppend, pijnlijk gevoel. Schieten zat er voorlopig niet meer in. Net op het moment dat ik voornemens was deze gewijde plek te verlaten, stapte ze met een stralende lach op mij toe.
"Goed geschoten jongen," sprak ze bewonderend en boog zich naar mij toe waarbij ze me een achtergebleven papieren roos overhandigde.
Niet naar haar borsten kijken, niet-naar-haar-borsten-kijken, hamerde het in mijn hoofd. Tevergeefs. Zij bevonden zich op enkele centimeters van mijn aangezicht en scheidden een geur af die zowel bedwelmend als opwindend was. Zij genoot zichtbaar van mijn verwarring. Haast ongemerkt streek zij met haar handen het nauwsluitende topje wat naar beneden. Het resultaat hiervan was dat nu ook de aanzet van haar roze tepels in mijn blikveld vielen. De ejaculatie die daarop volgde was van een hevigheid die ik sindsdien slechts nog éénmaal bij een jonge Gabonese prostituee heb mogen ervaren. Wankelend greep ik de rand van het schietkraam vast. Zij moet ongetwijfeld geweten hebben wat er gebeurde want ze sloeg haar arm rond me en drukte mijn wang zacht tegen de hare. In een reflex bracht ik mijn mond naar haar wang en kuste haar. Hierna richtte zij zich op en keek me verwachtingsvol aan.
"Kom je nog eens terug?" vroeg ze zacht.
"Reken maar," sprak ik op een volwassen toon, die ik tot op dat moment nog niet eerder van mezelf gehoord had. Langzaam draaide ik me om en keerde als een man huiswaarts, terwijl het plakkerige goedje tergend langzaam vanonder mijn korte broek tevoorschijn kwam.
feedback van andere lezers- GoNo2
Soms heb ik ook zo van die dromen!
lappes: Yep, dream on man... - manono
Prachtig geschreven!
Hoe weleer de kermis grenzen verlegde in het jonge leven van een man in spe.
Ik heb genoten van deze kermissfeer.
lappes: Thks. Leuke reactie. - hettie35
Heel mooi geschreven en graag gelezen,
groetjes Hettie
lappes: Bedankt Hettie! - MarieChristine
Ik heb weer wat bijgeleerd over de jonge man. Zelf bewaar ik mooie herinneringen aan de rups (haha).
Je fan, M-Ch.
lappes: Ach ja, die rups. Heerlijk spannend als die kap erover heen kwam. Leuk. - CHRIS
toff ik ben geboren op de kermis
mijn moeder was kermis volk
mijn vader zigeunervolk
lappes: OK. Ik heb mooie herinneringen aan die feestelijke dagen. Jammer dat het nu "alle dagen" kermis is.
|
