|
< terug
MIJN TUIN Een rondje Geluk
Fijn zo'n mooie voorjaarsdag. Heerlijk buiten zijn en genieten in mijn eigen tuin. Nou ja, ik dacht tenminste dat het mijn tuin was. Hoe kom ik toch aan dat idee? Ik mag dan de huur betalen en zorgen dat voedsel en nestelplaatsen beschikbaar zijn, als ik een rondje door de tuin maak ben ik afwisselend voedselbrenger, gast, grote griezel, een mogelijk gevaar, een vreemd geval en een noodzakelijk kwaad. Zodra ik op andere dan de gebruikelijke tijdstippen in de tuin kom, merk ik dat de bewoners van de tuin mij een plaatsje hebben gegeven in hún wereld. Ik hoor wel bij de tuin, maar dan wel op een bepaald tijdstip. Ik mag er zijn, maar moet niet lastig worden. Zo'n eerste warme dag of een late thuiskomst levert dan ook de leukste ontmoetingen op.
Ik zet de keukendeur op de haak en meteen wipt er een merel op de schutting. Met haar kopje schuin en licht sissend waarschuwt ze me uit de buurt van haar nest te blijven. Op het gesis van ma komt pa er bij, ook al de bek vol wormen; als ik naar de schuur loop vliegt ma naar het nest en pa blijft me nakijken tot ik in de schuur ben. Als ik met de bezem weer naar buiten kom bevind ik midden in een groep luid ruziënde mussen. Ik kan nog net een aanvlieging voorkomen door te bukken. Geschrokken zit de hele groep ineens stil te kijken, tot de duiven op de voedertafel neerstrijken en gaan zitten koeren. De schuurdeur en ik, dat betekent voedsel. -Alleen -voeren-in-de-winter- vinden zij nog steeds een rare regel. Om dat te onderstrepen gaan ze demonstratief naar zaadjes zoeken op het plekje dat ik net geveegd heb. Achter me hoor ik prrr, prr. Uit het slaapnest van het winterkoninkje steekt een verontwaardigd kopje. Kwaad over de vroege storing gaat ie in de hoogste boom laten horen dat hij meer lawaai kan maken dan ik. Achter het konijnenhok vandaan komt een spitsmuis. Met twee zich vastbijtende jongen vormt ze een wonderlijke optocht. Ze ziet me en vlucht piepend onder een struik. Ze loopt tegen een beschimmelde sinaasappel op en piept nog harder. Zeker van de composthoop gevallen of zouden de buurkinderen... ? Als ik de sinaasappel wil oprapen lijkt die te groeien en als hij zich omdraait kijk ik in de ogen van een kwaadsissende pad. Op hoge poten en stampend loopt hij richting vijver. Als ik om de hoek van het huis kom hoor ik ander gestamp en schieten twee jonge konijnen het hol in. Moeder stampt nog even na en schiet dan ook weg. Bij de vijver veroorzaakt mijn langskomen plons na plons en duiken verschillende maten en soorten kikkers naar de diepte. Een natte roodborst vliegt op en een paar mezen komen ook maar preuts uit het water. Vanaf het lijsternest word ik wantrouwig gevolgd, de heggenmus brengt gauw zijn jongen in veiligheid, het vinkenpaar en de tjiftjaf roepen me een waarschuwing toe. Er vliegt een hommel tegen me op en zoemende bijen maken me duidelijk dat de bloeiende spirea hun terrein is. Dan trap ik bijna op een tweede pad die op zijn gemak het paadje oversteekt en niet van plan is zich te haasten. Bij de composthoop hoor ik geritsel en zie ik nog net een egel onder een bos takken verdwijnen, hij pruttelt nog wat na.
Als ik dan mijn koffie zit te drinken wandelt er rustig een eekhoorn over het terras. Hij schijnt zich niets aan te trekken van de menigte vogels die hem proberen te verjagen. Als hij mij ziet, staat hij even stil. Dan schiet hij toch maar de boom in. Gevaarlijk zo'n vreemd object. Even later veroorzaakt mijn aanwezigheid een overhaaste vlucht van de rode buurkater. Als dan takken in de heg afbreken en de buurkinderen dwars door de heg komen om hun bal te pakken, ben ik het zat. "Dit is mijn tuin, ga thuis de boel maar afbreken." De kinderen schrikken zo, dat ze de bal laten liggen. Overal in de tuin kijken verschrikte kopjes me aan, mijn konijn zit nog een kwartier kwaad te stampen. Ik gooi de bal over het hek en zeg tegen het verzamelde gedierte: "Mag ik even, ik woon hier ook, dit is mijn tuin, hoor." Een vink en de mezen kijken hoe ik de hond borstel. De vink pikt haar voor haar op en zoekt een paar exemplaren uit, de mezen duiken op de rest af en vliegen weg met plukken zo groot als zijzelf. Jouw tuin? Ja, had je gedacht.....
feedback van andere lezers- geertje
"Ik mag er zijn, maar moet niet lastig worden. "
"Ik kan nog net een aanvlieging voorkomen door te bukken. "
"mijn konijn zit nog een kwartier kwaad te stampen"
marja
deze pareltjes van zinnen heb ik er even uitgepikt...
dit verhaal verdient "uitmuntend" maar die keuze is er niet, dus,...
HEEL MOOI verhaal !
groetjes
puk: Dank je - harmandi
Subliem, Puk. Wat een heerlijke tuin heb jij!
puk: Ja, heerlijk. Er woont nu ook een eekhoorn, dia heeft op het moment een partner op bezoek. Wie weet wat de zoemer brengt.
|
