naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Versplinterde spiegels (3)

door Dora

Deel 3

(Ik liep niet op zijn weg, stond hem in de weg. Hoogverraad! Hoe lang hing ik al aan het lijntje? Ingeruild toen hij een gestroomlijnder modelletje vond. Alsof mijn liefde een week kadetje was met slappe komijnekaas. Hij schrokt zijn dubbele boterham ook in twee onfatsoenlijk brokken weg, kon geen oude schoenen weggooien voordat hij nieuwe had!)

Dit besef van disrespect is griezelig glad, als snotterig grauwe naaktslakken en de psycholoog merkt ook dat ik vastloop. "Jij moet hulp leren vragen als dat nodig is,"zegt hij en ik voel dat ik ga verdrinken in de bittere pillen. Maartje breng ik naar mijn bezorgde ouders, die er geen moer van snappen. Vertrek er weer snel, alleen terug naar mijn lege huis, (Cock krijgt gelijk, ik heb geen houvast meer, word instortend gek)
Gekooid als een dier loop ik door de kamer en vecht tegen angsten zonder naam. geestelijk aan de rand van oneindig leeg zwart gat, die ik derde dimensie weet. Ik weet het zeker (moet het lef hebben er in springen.)
Maar ik durf niet (Wie denkt hij wel dat hij is? Ik moet mezelf vertrouwen, moet het durven, gotsamme, durven)
Maar ik durf niet. (Bodemloos, uitzichtloos, als ik loslaat. kom ik misschien nooit meer boven of terug )
Dus ik durf echt niet. echt niet. (Oh Gottegot. En Maartje dan? Gek, ben ik net zo egoïstisch als hij? Nee toch?)
"Ik weet Gotsamme dat ik deug. Ik deug, Ik heb niets misdaan, ik deug, egocentrische boerenpummel. Ik deug, ben je trouw geweest, altijd," zingzeg ik als een mantra om me moed in te spreken.
(Ik kan net zo goed dood blijven). Dat doet de deur dicht. In blinde overmoed omarm ik het geestelijk niets want dood is beter dan debiel. Gewichtsloosheid. Ontkoppeld in niets, omringt door levenloos zwart. Zwevend van God, mezelf en kind los, ben ik omringd door geluidloos diepe resonantie en wetenschap zonder enig bewijs.

"Jij bent Bam Beemmmmm, niet alleen," hoorvoel ik en eindeloosheid transformeert in oneindige lichtheid. In één tel verlicht blinde paniek, de onnodige angst lost op als een etherisch kleurloos gas. Geen gat, niets, zonlicht, de geur van net gezette honingthee. Zonder bodemloze put, sta ik nog steeds in mijn zonnige kamer en wacht op wat komt. Niet verdronken stijg ik door warm woelig water en mijn schande heen, kom boven en kijk om me heen. De glazen wand van "Ach jij,… randdebiel" barst in miljoenen splinters. De spiegel tussen het vergruizen en de derde dimensie valt in klingelende scherfjes uiteen, maar ikzelf verbrokkel niet, ben juist weer kleur en geur. Iets boven mijn borstbeen ontstaat een vuistgroot gat waardoor mijn lichaam vol warmte stroomt.
Gouden energie. (Ik word niet gek, helemaal niet, ik ben completer dan ooit. Terug en heler dan voorheen. Oer-oerder-het oerst.) Zonder dat ik er iets voor doe ontstijgt een kriebelende twinkellach mijn keel en ik maak een ronde dansje. Niets is verloren! Veel sterker ben ik en dansend voel ik met iedere vezel als voorheen. Glashelder domweg gelukkig is mijn lijf alleen verwondering, bewondering, zoals het kind dat ik vroeger was.
(Ik laat mij nooit meer in de steek, ben weer geaard en mijn eigen betrouwbare waard. )
Buiten lacht ook de zon, die niet meer scheen nadat Cock ons achterliet. Bomen in feestelijk lentegroen en zilverwitte energie spat uit mijn vingertoppen. Ik kijk er verbaasd naar.
Bij mijn volle verstand weet ik dat leven verrassend spannend is, mijn positieve kanten heeft. Mijn mij, bevrijd en intens blij. Zomaar ineens. Schaamte of schuld over het mislukt zijn is voorbij; (Ik ben ons trouw gebleven en verantwoordelijk over mijn leven en dat van mijn kind.)
Diezelfde middag nog ga ik vief de stad in, laat mijn lange haar tot stekeltjes kortwieken en koop een unieke vuurrode corduroy broek. Met bretels. Super confronterend leuk (Voor bij mijn vaders oversized overhemd. Dat geruite, met geel en oranje. Het is een sport. Hij weet dat ik hem steevast overhemden af troggel. Ook nu zal hij er vast weer, "ach ja, vooruit dan maar" om lachen terwijl mijn moeder afkeurend haar schouders zal ophalen. So what?)

Onbekommerd is Cock dolverliefd. Niet op Maartje maar op Hertalief, de vuilgeklauwde hartendief. Verblind geniet mijn man van zijn vrijersschap terwijl ik mijn oerorigineelste eigenste vrijheid vier. Mijn baby neemt me totaal in beslag, accepteert me, precies zoals ik ben en ik laaf me aan haar gulle lach, maar ik wil alles voor haar, ook de beloofde vader. (Het gaat immers over het welzijn van ons onschuldige wezentje.)
Paps komt de eerste maanden echter niet opdraven om zijn taak invulling te geven.
(Houdt zijn maîtresse hem gevangen? Hij heeft recht op Maartje, is geen rokkenjager. Is de nieuwe heldin een inhalige bezitterige vriendin? Nu Herta paps heeft geschaakt moet ik het met haar op een akkordje gooien over de mogelijkheden. Wanneer, wie, voedt Maartje tijdens de bezoekregeling op? Ze heeft dezelfde MBO studie aan de Sociale Academie als Cock gevolgd, is ook al vier en twintig jaar. Ik zal, bij een kopje thee, verstandig met haar overleggen. Vechten? Wie "het" vindt, mag het houden en het is mijn eer te na om beschuldigingen aan haar adres te uiten. Cock is medeverantwoordelijk voor de puinhoop die hij heeft veroorzaakt en ik heb geen trek in een gevecht tussen twee kijvende wijven. Geen rellende krachtmeting over een verrotte weggerolde appel. Ze mag hem hebben. Met modder gooien is ver beneden mijn stand en mij gaat het alleen om de bezoekregeling. )

Zelfverzekerd, gelukkig, baas in eigen buik en huis, nodig ik haar uit voor volgende week woensdagmiddag om 1400 uur want dan ligt Maartje in bed.

feedback van andere lezers

• manono
  Ik lees je stuk in één adem. Dat zegt genoeg, denk ik.
  Dora: Dank je, deel drie van drie. Kan dus ook zonder de eerste delen, denk ik.
• hettie35
  Heel erg graag gelezen en zal het blijven volgen,
  groetjes Hettie
  Dora: Dank je. Misschien stopt het hier....wat denk je?
• silvia
  net als de vorige aflevering met veel belangstelling gelezen !
  ik kijk graag uit naar het volgende !
  groetjes
  Dora: Dank je. Ja dat gesprek, ja, maar dat is een aardig stuk buffelen en ik heb gehoord dat mijn stukken beter iets korter kunnen, dan verknip ik het teveel. Ik ga het proberen. MIsschien de paar meest veelzeggende?
• julien_maleur
  Wat een toestanden! Wel boeiend.
  vg JM
  Dora: Toestanden zijn boeien in zich, zou ze zelf niet voor de lol op willen zoeken
• GoNo2
  Blijf het volgen...
  Dora: Er komt nog een en ander, hoop dat je het spannend blijft vinden