Volg ons op facebook
|
< terug
ZIJN verhaal 13
Overpeinzingen maken deel uit van het denkproces, aldus Philly.
Philly is op weg naar huis, broedend op een plan om Staartje een lesje te leren. De bus stopt aan iedere halte die er is, meer en meer schoolkinderen stappen op. 't Is er ook aan te horen. Philly haat autobussen. Was al zo van in de tijd toen hij zelf nog naar school ging. Die verdomde schoolreisjes, die telkens eindigden met schoenen vol braaksel. Hij verdacht er zijn mama van dat ze hem steevast een gewoon aspirientje gaf in plaats van een pilletje tegen de reisziekte.
Hij kijkt naar de losgeslagen jeugd, die geen greintje respect kunnen opbrengen voor hun medepassagiers.
Een lawaai alsof ze op de grote markt van Bagdad zitten. Rugzakken die her en der verspreid liggen, voeten die op de banken terechtkomen, lege blikjes die achteloos op de grond gesmeten worden. De deuren gaan open en een volgende golf van brave schoolkinderen wordt naar binnen gestuwd. 't Zijn nieuwe Belgen en ze zijn met veel. Om te gaan spijbelen in 't stad. Vandaag gaan ze, als onderdeel van hun culturele opvoeding, de Meir en omstreken veilig maken. De Vlaamse deernen er op wijzen dat een hoofddoek trendy is. Dat uw lichaam helemaal bedekken een vorm van kuisheid is. Er is nog veel werk aan de winkel. Maar hun nooit aflatende bemoeienissen beginnen stilaan vruchten af te werpen. Ze krijgen meer en meer volgelingen. Bedenkt Philly zich. Het internet en mobieltje is uitgevonden door Allah, zoveel is zeker. Nu nog luidsprekers op ieder moskee en de imam kan vijf keer per dag Allah's volgelingen oproepen tot gebed. Als de kerk haar klokken mag luiden, mag de moskee ook oproepen tot gebed hé? Voor wat, hoort wat. Per slot van rekening is dat een moment van bezinning, een verrijking van de geest. In deze woelige tijden een baken van vredevol omgaan met je medemens. Ook al trekt hun cultuur op niks. De Arabische cultuur is de beste, gezien de historische meerwaarde die ze aan ons dagelijks leven gegeven heeft en nog geeft. Ik lijk wel een professor in Filosofie & Ethische Kwesties, denkt Philly.
Maar nu moet hij zich concentreren op z'n plan. Zou hij haar gewoonweg vierendelen of radbraken zoals in de middeleeuwen? Dat vierendelen zou geen probleem opleveren, maar dat radbraken? Om te kunnen breken had hij een rad nodig en 't enige rad dat hij kende was 't Rad van Fortuin, ook al lang ter ziele gegaan. Dat heb je met die commerciële snertzenders. Twee kijkers minder en een programma wordt afgevoerd om plaats te maken voor een nog slechter programma. Om maar te zwijgen van al die feuilletons, die na vijf minuten al onderbroken worden door reclame. Philly's gedachtengang springt van de hak op de tak. Hij kan zich niet concentreren met al dat lawaai. Die rotverwende jeugd met hun Arabische muziek, die lak hebben aan boetes voor overlast. Ze worden toch niet uitgeschreven. De befaamde stadswachten zien de andere kant op, de buschauffeur is druk aan het telefoneren met een tramconductrice. Geen probleem, veiligheid staat hoog in hun vaandel. Als ze elkaar kruisen, stoppen ze om een deftig praatje te slaan. 't Zijn broer en zus, allebei uit een Nieuwe Belgengezinnetje. Moet kunnen, 't brengt de mensen dichter bij elkaar. En we hebben toch allemaal de mond vol van " onthaasting"? Of niet soms?
Philly begint het op z'n heupen en de rest van z'n lijf te krijgen. Een snotneus van pakweg een jaartje of acht, krijgt plots Philly in 't oog. Z'n bloemkooloren ook. Hij duwt tegen z'n vriendje en fluistert iets in z'n oor. Ze schuiven door het gangpad, richting Philly. Philly kijkt mistroostig naar buiten, herkent deze buurt niet. De grijze woonkazernes doen hem aan het Oostblok denken. Blokkendozen met honderden schotelantennes. Ghetto's, er ontbreekt alleen een poort. Overal hangt er aan de balkons was te drogen. Vrouwen in 't zwart met hoofddoek keuvelen gezellig met elkaar, daarbij hun kroost nauwlettend in het oog houdend. Eentje komt bijna onder een tram terecht, wat een tsunami van verontwaardiging uitlokt. Kan die racist niet uit z'n doppen zien? Een ander lief kindje heeft een dode duif gevonden en zit die vakkundig te pluimen. Later zal haar man wreed content zijn. Terwijl hij in de koffieshop thee zit thee te lurken en een kaartje legt, zal het eten op tijd klaar zijn. Waarna ze gezellig voor een nageslacht zullen zorgen, tot meerdere eer en glorie van Allah.
Die op hun beurt Zijn woord zullen verkondigen.
" Hey, meneer, die oren zijn die echt?"vraagt het jongetje.
Philly schrikt wakker uit z'n overpeinzingen, kijkt naar het manneke, die er met een grijnslachje bijstaat.
" Wablief?"
" Of die oren echt zijn en hebben je papa en mama ook zulke soepborden?"
Philly voelt de spanning stijgen, overweegt om die kleine een oorveeg te geven. Voelt in z'n zak naar z'n knipmes, maar het is er niet meer...
©GoNo
feedback van andere lezers- hettie35
Weer boeiend geschreven, blijf het graag volgen,
Prettige Paasdagen alvast want ik vertrek vanmiddag en kom Dinsdag weer terug op het honk,
groetjes Hettie
GoNo2: Dank u! - Ghislaine
Het ongenoegen ligt er goed in verwerkt. Ik ben benieuwd of je hoofdpersonage hem een draai verkoopt, al zou ie dat beter niet doen.
GoNo2: Het leven zoals het is hé? - manono
Ja zeg, jij kan de spanning er in houden.
Ik vind de vraag van het jongetje vrij onschuldig.
Ik wed er op dat je het vervolg al hebt.
GoNo2: Welk vervolg? :-) - Mistaker
Spannend!
GoNo2: Yep! - silvia
:-) ik ga gauw verder lezen !
GoNo2: Dank u!
|
