|
< terug
Griekenland.
Wie kent nog de Antwerpse stadskrant.
DE NEUS.
Ik heb er nog voor gewerkt.
Rond die tijd moest ik mijn paske vernieuwen.
Wie kent nog de lange nieuwstraat, de rij loketten, achter ieder loket een prompte dame.
Voor vooroorlogse typemachines.
"En wat doet u nu van werk?" vroeg die Dame.
Even uit mijn lood geslagen mompelde ik " he, he, ik werk voor een krant"
Na een flink geratel kwam mijn paske tot mij terug, Journalist stond erop
De reactie van de toenmalige rijkswacht ambtenaren op dat gegeven.
Was verbijsterend.
Daar ik altijd, nog al bohémien gekleed rond liep, loop, (langharig werkschuw weet u nog).
Was ik een zeer gewild slachtoffer van het idee, dat vuil slecht, proper goed is, de dwangmatige
zuiverheid gedachte die tot onze cultuur behoort.
De mandarijnen van deze gedachten vonden in mij een ideaal slachtoffer om hun tijd door te komen.
Honderden keren werd ik staande gehouden
"PASKE" was de aanspreektitel.
Tot op dat paske journalist verscheen
Als ik nu schrijf dat de mandarijnen opeens door het stof kropen, kruipen, ver zal ik er niet naast zitten.
Ik dacht opeens aan de papiertjes waar de middeleeuwers mee zeulden.
Het papiertje heeft me ooit in een zonnig vakantieoord gered.
Net voor het vertrek uit dat zonnige vakantieoord constateerde ik dat mijn paske verdwenen was
"u zult naar de hoofdstad moeten "zei de eerste de beste ambtenaar die ik aanklampte.
De hoofdstad was 1500 km verder en met nog een euro te gaan .
De wereld stond eventjes stil.
Ik begon ieder ambtenaar aan te klampen die er maar ambtenaar genoeg uitzag.
Het vliegtuig vertrok 30 min later.
Het werkte.
Opeens werd ik doorverwezen.
Ik eindigde in een kaal bureau.
Na mijn naam en adres vroeg de ambtenaar mij beroep
"Journalist" zei ik.
De man greep naar een grote zwarte voorhistorische telefoon.
De dag te voor hadden we een haven cafeetje bezocht een cafeetje in de stijl dat er niet veel toeristen zouden komen.
Tot ik opeens besefte dat de helft van de mede café gasten Antwerps praten.
En erger nog, verstonden.
Toen de ambtenaar de telefoon greep.
Dacht ik als er een is die Antwerpen kent en vraagt welke krant?
Want de stadskrant De neus werd toen beschouwd als gezagsondermijnend (subversief)
De man van het bureautje had iets te maken met kolonels.
De man die binnen snelde.
Had niks van dien aard in zich.
Hij stelde vooral belang in wat ik vond van zijn zon overgoten land.
Daarin kon ik hem gerust stellen ik zou zeker terug komen.
Van Antwerpen wist hij dat het een voorstad van Amsterdam was.
Ik verzekerde hem dat het eerder Parijs was want met Amsterdam wou ik niet vergeleken worden zon overgoten landen hebben meestal zon overgoten cellen en er is water tekort.
Maar voor die man was het allemaal gelijk.
En toen ik hem in herinnering bracht dat Antwerpen in België ligt dichtbij Brussel toen gingen zijn oogjes blinken.
Brussel mompelde hij.
Verschillende keren.
En opeens realiseerde hij zich dat een van de bewoners van dat wonder Brussel.
Bij hem stond.
Hij had hem zelfs nog geen versnapering aangeboden hij had de grond regels van zijn gastvrijheid geschonden en dat stond nu al vast daar zou hij voor boeten.
Maar op eens verscheen een grijns op zijn gezicht.
Niet hij zou pijn lijden maar zijn honden van ondergeschikten dat ze zo een belangrijke bezoeker van hun schone landje zo slecht behandelden.
Maar nu moest hij zelf de bezoeker op gepaste wijze behandelen.
Straks zou hij zelf de honden afstraffen met een zweep.
En.....
Ik onderbrak zijn gedachtegang en vroeg hem of het probleem opgelost kon worden.
"Probleem ?"vroeg hij en opeens zag hij een manier om alles goed te maken. "Het probleem van de diefstalen op luchthavens is een Europees probleem dat alleen door Brussel kon opgelost worden" zei hij. Het eeuwenoude zuid Europees fatalistis gevoel kwam over ons heen gevallen als een deken.
Een bestolen journalist in een zonovergoten toeristisch land is niet de beste reclame.
Hij begeleide me naar het vliegtuig.
En wuifde me na.
Als om uit te wissen, wat mij, van negatieve gedachten zou overblijven.
Van het landje waarvan hij houdt en om die bezoeker te laten terugkeren.
Vanuit dat verre Brussel
Zo ziet u
Wat een aantekening
Kan veroorzaken
De middeleeuwen
feedback van andere lezers- manono
Heel goed geschreven, Verf!
Maar in een ander land zou je met 'journalist' op je pasje net wel in de problemen zijn geraakt. 't Is een mes dat aan twee kanten snijdt.
verf: dat is waar maar men mag niet vergeten wat beeld er is in het buitenland over ons west europiaanen wij kunnen er wat lacherig over doen maar het is wel de realiteit
Dank U voor UW FB
GR.....ed - hettie35
Boeiend geschreven, ben het wel met Manono eens
ergens anders kon je wel eens minder geluk hebben.
groetjes Hettie
verf: Dank U voor UW FB
GR.....ed - tessy
Met plezier gelezen
verf: Dank U voor UW FB
GR.....ed
|
