|
< terug
Een sprookje
Een sprookje
1
Het was Argus de wereldreiziger die overal waar hij kwam aantekeningen maakte over volkgebruiken en rieten van de mensen die hij overal op zijn reizen ontmoette. Zo kwam hij in een land dat helemaal in het oosten lag en vanwaar men maar zelden iets te weten kwam. In een herberg hoorde hij 's avonds terwijl hij aan het eten was aan een naburig tafeltje een gesprek dat zijn opmerkzaamheid aanwakkerde. Een van de tafelgasten had het over een oude man die ergens in de bossen woonde en zich enkel van wat het bos hem aan voedsel bood leefde. De man die deze oude eenzaat beschreef leek hem betrouwbaar omdat zijn toehoorders hem aan zijn lippen hingen. Zijn tafelgenoten spraken hem met Muru aan een naam die hij zo snel zou vergeten. Muru was een goed gekleed man die al heel wat reizen ondernomen moest hebben en grote koffers met kleding bij zich had waarmee hij dan ook pronkte. Terwijl hij sprak gebruikte hij zijn handen om de woorden die als een waterval uit zijn mond vielen als kracht bij te zetten. Deze handen waren met kostbare ringen versierd die bij elke draaiing van de vingers als sterren tegen de plafond schitterden. Zijn toehoorders lazen als het ware de woorden van zijn lippen af en gaapten van ongeduld als er een rustpauze om lucht te halen werd ingelast. Muru's ogen schitterden omdat heel wat ogen op hem gericht waren die niet deel uitmaakten van zijn tafelgenoten en hij hier een show stal met zijn zware basstem en idem handgebaren.
Muru's bulderstem sprak nu even als waren er spionnen aan het meeluisteren; "Er gaat een gerucht rond dat men als echt mag aannemen dat zopas een oude man die altijd in het wit gekleed en in een bos ver van hier woonde schielijk overleden is. Dat dit niets nieuws is weet ik ook wel ware het niet dat deze man een soort van heilige en zo ook aanbeden werd. Men zegt van hem dat hij een soort van boek schreef waarin men zijn waarheid in kan lezen en dat die telkens weer anders schrijft naar gelang de lezer die het juist onder ogen krijgt. Oh ja,dat hoorde ik ook, het wordt dag en nacht bewaakt omdat het van onschatbare waarde moet zijn en de bewakers zijn de oude zijn volgelingen.
Weet u ook waar dat bos zich bevindt vroeg een van zijn tafelgasten een man waarvan de ogen aan het glinsteren waren toen het woord onschatbare waarde viel. "Ja", was het antwoord van de rijke verteller, het is van hieruit helemaal niet zo ver, ik denk dat je het met een dagreis halen kunt"
Argus betaalde zijn gelag en vroeg om een nachtkwartier dat hem de waard dan ook meteen aanwees en hem een kaars meegaf om zijn slaapvertrek te verlichten.
Wilhelm Janssen
feedback van andere lezers- hettie35
Je verteld vlot en het leest gemakkelijk,
ben benieuwd naar meer.
groetjes Hettie
Hoeselaar: Heb al heel wat verhalen hier geschreven en gedichten maar raak niet uitgeschreven, het is ook zo geweldig mooi om met woorden bezig te zijn die niet je moedertaal zijn
Willy - MarieChristine
Ik heb je verhaal graag gelezen en ben benieuwd in welke tijd het zich afspeelt.
Kleine opmerking : volkSgebruiken en riten.
Met vriendelijke groeten, M-Ch.
Hoeselaar: bedankt voor het reageren en ja, ik heb problemen met woordblindheid maar ik let heel goed op vooraleer ik posten doe
maar soms is het dan toch nog raak
Willy - manono
't Is een spannend verhaal. Ik kijk uit naar het vervolg, Willy!
Hoeselaar: Ik zal jouw verwachtingen niet verstoren ik ga er mee door
Willy - silvia
de sfeer die je neerzet spreekt me aan Willy !
groetjes
Hoeselaar: dank je wel ik hoop dat het je verder ook bevalt want het krijgt een diepere betekenis
Willy - GoNo2
Ben benieuwd!
Hoeselaar: Ga er zelfs van overtuigd raken dat het goed zal zijn
Willy - Ghislaine
Dit vraagt om een vervolg.
Hoeselaar: En dat komt er ook anders is er nog te weinig daarover te vertellen
Willy - tessy
Ik kijk ook uit naar een vervolg
Hoeselaar: Tessy ik zal je niet teleur stellen en ik hoop dat je nog steeds boeit
Willy
|
