|
< terug
Een sprookje deel 4
4
Heel het plein voor het enige stenen gebouw dat de naam van tempel eigenlijk niet waard was lag het bezaaid met mensen. De meesten van hen zaten met kleine groepen bijeen en kwamen pas in beweging als weer iemand van de trappen af gelopen kwam. Men was nieuwsgierig naar hen die zoeven nog met hun ogen oren en gevoel het boek mochten raadplegen, en of dat men op hun gelaatsuitdrukkingen kon aflezen of ze blij dan wel teleurgesteld naar buiten kwamen. Ook hoopte men dat iemand eens wereldkundig zou maken wat hij of zij daarbinnen gezien of gelezen hadden. Argus liep op de tempelwachters toe en vroeg hoe lang het kon duren eer hij aan de beurt zou komen om het boek te mogen raadplegen. "er zijn er die al lang hier zijn en er zijn er die nog lang moeten wachten, maar de nemen zich de tijd" was het antwoord dat hij van Barras kreeg, een vriend en volgeling van de overleden emeritus. "In welke rij moet ik gaan staan om ook de tempel te mogen betreden het boek te mogen raadplegen en een blik te mogen werpen op de waarheid", vroeg Argus terwijl hij omkeek en naar het aanzwellend gejoel dat uit de massa kwam luisterde. Een man met deftige en hoogwaardige kleding verliet zojuist met terneer geslagen hoofd de tempel, aan zijn asgrijze gelaatsuitdrukking kon men opmaken dat hij slecht nieuws had meegekregen. Een gelijkwaardig geklede man die in zijn begeleiding was en op hem buiten wachtte, sloeg een arm als troost om diens schouder maar werd meteen weer afgeweerd. "Waarom kwam zo een afkeurend gejoel uit de menigte toen deze man de tempel verliet, is hij niet graag gezien, misschien wel een potentaat die anderen knecht?" Ja, zei Barras, deze man kwam hier toe en probeerde door zijn autoritair gedrag alles naar zijn hand te zetten. Hij beval zijn gevolg de mensen die voor hem stonden om opzij te zetten zodat hij die veel meer macht en invloed bezat het recht opeiste om de eerste plaats in te palmen. Hij is niet lang binnengebleven misschien vijf minuten, neen, het waren minder want hij was zo weer buiten. Een vrouw betrad de tempel ze weende en men kon zien dat het leven haar tot nu toe nooit toelachte. De schamele kleding was stoffig en aan haar voeten zag men dat ze van heel ver gekomen moest zijn. Eenmaal op de plaats waar het boek lag nam ze het in de handen en opende een het op een willekeurige bladzijde en las;
Velen die hier lezen
lezen meestal niets
jij las in de ogen
daarom wordt het iets
Bij het lezen voelde de vrouw een warmte die vanuit haar handen door de armen naar heel haar lichaam uitstraalde. Het was alsof elke vezel van haar lichaam tintelde. Heel voorzichtig als ware het teerste dat ze ooit in haar handen hield, legde ze het boek weer terug en liep zonder haar blik van de plaats waar het boek lag achterwaarts naar buiten toe. Bij het zien van het zonlicht straalde haar gelaat alsof een ster haar begeleidde
feedback van andere lezers- tessy
Het nodigt uit om verder te blijven volgen
Hoeselaar: Dank je wel Tessy lief dat je me blijft volgen dan kan ik niet anders als dat ik jou ookblijf volgen
Willy - GoNo2
Volg Tessy.
Hoeselaar: Het doet deugd als men weet dat men gelezen wordt, men voelt zich een met de andere auteurs juist als een hechte clan
Willy - hettie35
Weer mooi Willy, en sluit mij bij de rest aan
te mooi om niet te lezen
groetjes Hettie
Hoeselaar: Zal m'n best doen en verder schrijven, ben juist in de goed stemming
Willy - manono
Ik zit er middenin, Willy. Schrijf maar lustig verder!
Hoeselaar: Ben blij voor je want het zal boeiend blijven
Willy
|
