naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Niet te stoppen, dat ouder worden

door Dora

Ouder worden, ah jakkie bah.

Niet voor mensen, die vroeger het "kind zijn" af moesten trainen.
Zij worden met het verjaren zelfverzekerder. Jaar na jaar, als de schade langzaam heelt, ze zich herstellen, losmaken van vroeger. Zij mogen nu best verslaafd raken aan het kind in hen. Aan de 'vergeten pubertijd.'
De beuk er in, lekker rebelleren en leren opnieuw kind te wezen. Zij gaan eindelijk de dingen doen die vroeger zijn blijven liggen. Nu mag en kan het. Een hobby, schrijven, zingen, reizen, dansen, etc. Na decennia verzwegen pijn, leren zij nu voorzichtig delen. Horen ze, dat er leeftijd-lotgenoten zijn die óók in het Japenkamp hebben gezeten. Of over ouders, die geen ruimte gaven.
Babyboomers hebben in dat opzicht ongeveer hetzelfde verhaal.
Regels, die kleineerden als een verkapte soort van mishandelen. Kinderen hadden zich te voegen, punt uit en weh je gebeente als jij je verzette. Boeh. Na de oorlog? Van psychologie nooit gehoord. Ook niet over de ontwikkeling van het kind. Van moeder op dochter overgeleverde dwang: "Zo hoort het en daarmee basta!!"
Normen van: meiden hebben andere rechten en plichten dan jongens.
De boeken die er veertig jaar geleden over verschenen werden niet gelezen. Geen tijd voor zweverig gezever. Opbouwen de troep. De kapotgeslagen illusies en de gaten, die de oorlog sloeg, vergeten moeten we.
Niet altijd zo'n lolletje, die oergezellige indoctrinatie en beklemmende sociale controle.
"Goed katholieken" met grote gezinnen en anders kwam de pastoor je opjutten. Deed je verdorie wellicht soms aan onthouding? Foei toch! Vermenigvuldigt u!
Al die zwaar verdiende omgedraaide centen, dat gesappel, harde werken, wassen op de hand tot moeders knokkels rauw en kaalrood waren. De eerste stofzuiger, een soort lawaairake die wonderen verrichtte.
(als driejarig wilde ik zo graag meerijden: "Ga eraf Noohoor!! NU! Fort jij, wegwezen, ik heb géén tijhijd.)
Mijn vader was modern, zorgzaam en handig. Hij bouwde een douche toen ik vier was, in de inloopkast naast het toilet. Er kwam warm water, want mijn moeders polsen waren te zwak. Ik had gelukkig twee totaal verschillende ouders, wist via mijn vader het kind in mij in stand te houden.
(Ik moet er niet aan denken; twee zoals mijn moeder? Geheid, ik had nu nog geworsteld met een stuk of vijf, zes persoonlijkheden die om de beurt hun gezicht om de hoek zouden piepen. Zo waanzinnig druk zou ik het in mijn hoofd hebben, lijkt me. Niet weten wat nummer 1(=Jantje) heeft uitgevreten, terwijl 2(=Annie), Jan en Kees ook nog in de gaten moet houden.)

Als je iedere fase van je leven intens doorleeft, met al je vezels als een kind, is het jonge leven feest. Alles wat jik voor het eerst deed was zo vol verwachting en ontdekking. De spanning van eng, oei, hoe zal het gaan? Ga ik af? Het zalige genot als iets goed uitpakt. De verzwegen zorgen, of ik de studie wel aan kon, want ik wilde mijn ouders niet teleurstellen. Ze hadden altijd zoveel moeten soebatten bij mijn broer. Waren er moe van hem te stimuleren, dus ik deed het alleen. Het vechten om mijn eigen droom waar te maken, er helemaal voor gaan met die banaan. Aan het eind, ik had er keihard voor gewerkt, het succes. Die onnavolgbare victorie dat het goed uitpakte. Het gevoel van eigenwaarde dat stijgt met alles dat lukt. Oef. Dat was smullend genieten, jaja.

Helaas, dertig jaar later, heb ik de meeste dingen voor het eerst gedaan. Moet ik leren aanvaarden dat nieuw er niet meer in zit. Nu is het een uitdaging om tevreden en voldaan te leven ondanks mijn idealen die ik ( maar dat is dat andere verhaal) niet waar kon maken.
Mannen willen rond deze tijd nog wel eens aan de tweede leg beginnen, maar ik heb daar weinig trek in. Afgedankt en tegengewerkt vergt gelukkig zijn veel energie en van voren af aan? Ik weet het niet zo hoor, moet die wintervacht er weer af....weer dat gedoe van, zie mij nou toch eens spannend aantrekkelijk? Het is er af.
Trouwens, de meeste vrouwen zijn blij vrij te zijn. Verschijnt nieuwe liefde? Oke, maar het hoeft niet persee.
Nee, als het goed is heb jij je partner nog niet aan de dood verloren en zit hij nog lekker trouw bij jou aan de speklapjes. (Nu wel het zwoerd eraf, want dat knapperige kan niet meer met de derde tanden.)
Wellicht houd je, in deze kinderloze fase, weer opnieuw van elkaar. Je liefste kent jou van haver tot gort en jij ergert je niet meer aan die rare trekjes van hem. Misschien zijn er kleinkinderen, mag je daar met hart en ziel van genieten, zonder de verantwoording en dus de zorgen. Als het goed is.....

Echter, al dat loshangende, dan wel met kilo's verzwaarde vel. Dat stramme, als je uit bed moet zien te komen. Versleten raken is niet meer te stoppen. Lichamelijk wordt het alleen maar minder dus zullen we onze grijze cellen in goede, zo niet topconditie, moeten houden.
Wie wil aftakelen? Niemand, maar ja, jammer en helaas, dat is leven hè?
Van leven ga je dood, langzaam maar zeker.

feedback van andere lezers

• silvia
  Dora, Dora, wat lees ik je toch graag. Je weet de dingen op een sobere, intelligente, en trefzekere manier neer te zetten. Zo herkenbaar ook dit stukje weer. Wat je over kinderen schrijft, bvb. als ik zie hoe mijn eigen kinderen hun kinderen nu opvoeden tegenover de opvoeding die ik zelf kreeg : ik zie blije kindersnoetjes die volop kind mogen zijn en dat daarbij de vaat eens een dagje blijft staat of het huis niet altijd optimaal gepoetst is : so what ? En of ze gelijk hebben...Ik zou deze reactie nog tweemaal zo lang kunnen maken maar hopelijk ontmoeten we elkaar ooit eens zodat we lekker kunnen bijkletsen.
  Dora: Wat leuk je commentaar, dank je. Waar woon jij dan?
• GoNo2
  Treffend weergegeven!
  Dora: Dank je wel, met al mijn hangende vel < : )))
• hettie35
  Heel beeldend en veel dingen ook zo herkenbaar geschreven,
  heb dit heel graag gelezen.
  
  groetjes Hettie
  Dora: En swingende met ons loshangende velletje
  van relddeldelletje door de
  fadodag. dadoem tara, van dank je welletje
• manono
  Heel graag gelezen, Dora!
  
  Ik hou van de veelzijdigheid aan onderwerpen waar je over schrijft, de facetten die je belicht, de schrijfstijl, woordkeuze...
  Dora: Dank je, afwisseling van spijs doet eten, leerde ik van mijn ouders, even geen versplinterde zielen.
• Ghislaine
  Je beschrijft op een prettige manier de herfst in een mensenleven.
  Dora: Dank je, ik denk dat velen zich erin zullen herkennen....
• Hoeselaar
  Ik lees een zelfzekere vrouw die het leven die waarde geeft die ze door eigen ervaringen wijzer maakte.
  Knap en intelligent geschreven zonder poespas
  
  Willy
  Dora: Dank je Hoeselaar....
  goed ingeschat.
  Vanmorgen weer stijve botten, maar ach, alles went...