|
< terug
Een sprookje deel 7
7
Argus had twee dagen gewacht totdat hij eindelijk aan de beurt kwam om de trappen naar het tempeltje te bestijgen. Met een bonzend hart dat hij tot in zijn keel voelde kloppen naderde hij de ingang. Bij elke stap die hij naar het inwendige van de tempel deed was het of zijn benen het gewicht van het lichaam niet meer konden dragen. Voor het eerst zag hij een altaar dat niet zoals hij gehoopt had uit witte marmer en gouden biezen bestond, maar die een grijze granieten steen bleek te zijn. Daar lag een boek op dat met grote zorgvuldigheid vervaardigd werd en met een mooie krullende tekst op de voorzijde versierd was. Alleen al bij het zien dwong dit boek respect en eerbied af. Argus voelde hoe zijn knieën beefden toen hij zijn handen naar dit boek uitstrekte.. Op het moment dat zijn handen het boek in de hand nam was het alsof er een vreemde warmte door zijn lichaam stroomde. Het was of een andere wereld voor hem openging, en hij door een soort van extase overweldigd werd. Voorzichtig doorbladerde hij het waardevolle maar tot nu nog leeg boek, om na nog enkele bladzijden omgeslagen te hebben te denken dat hier geen waarheid voor hem werd weggelegd. Bijna de wanhoop nabij zag hij een blad waarop nog geen woord nog tekening stond, maar waarin men in de rechter bovenhoek een ezelsoor geknikt had.
--Welk een schande voor zo een boek dat de waarheid aan het licht moet brengen, terwijl hij zich de moeite getrooste om de kreukel weer recht plooien. Nu opeens zag Argus een tekst uit het niets oplichten. Hij voelde hoe zijn ogen betraand raakten en hoe dat deze tekst op zijn netvlies werd geprojecteerd
Wie mij met eerbied benaderd
en rein van hart
kan met een oog lezen
hoe het leven van duizenden smart.
Zoek verder ga tot het eind
niets houd je tegen
doe goed en kijk niet om
en wees niet verlegen.
Argus staart verdwaasd naar deze tekst en keert de bladzijde om, om weer een blanco blad voor te vinden. Zo gaat hij door tot hij aan de laatste bladzijde kwam waarop opeens te lezen staat;
Je zocht naar waarheid daar
waar je dacht ze niet te vinden.
Je ging al tastend door het leven
met een stok zoals een blinde.
Kijk rondom je zie wat ik zie
verzet bergen en vul de dalen.
Niets lijkt op wat het is
geloof in je eigen daden.
Hij bibberde als een espenblad toen hij met schroom het boek weer daar neerlegde had waar hij het ook opnam.--Wat zou dit allemaal willen zeggen, wat zou hier de bedoeling van zijn, welke rol speelt dit boek in mijn leven? Met zijn blik naar het boek gericht liep Argus achterwaarts naar buiten waar hij een opgezweepte menigte achter zich hoorde roepen en schreeuwen. Argus draaide zich om en zag in de verte een grote stofwolk
Wilhelm Janssen
feedback van andere lezers- manono
Wat een mooie teksten in dat boek!
Ik heb er weer erg van genoten, Willy!
Hoeselaar: Dank je wel, leuk dat je me weeral las
Willy - hettie35
Het is een schrijven dat waar je steeds meer van wilt lezen.
Moet beamen wat Manono al zei, die teksten zijn van grote wijsheid!
Groetjes Hettie
Hoeselaar: Dat het grote wijsheids bezit wil ik niet van mezelf beweren maar doe wel m'n best een zo goed mogelijke tekst te schrijven
Willy - tessy
De laatste strofe uit het boek spreekt mij het meest aan.
Een heel mooi verhaal , kijk reeds uit naar het vervolg
Hoeselaar: Ik doe mijn best en wil zo goed als mogelijk schrijven, moet erbij vertellen dat het me goed lukt
Willy - Ghislaine
Heel fijn om te lezen.
Hoeselaar: Dank je voor het compliment, want van jou als ervaren schrijfster dit te mogen lezen doet werkelijk goed
Willy
|
