Volg ons op facebook
|
< terug
ONS verhaal (31)
Saartje had de laatste tijd zoveel meegemaakt dat ze onder alle omstandigheden haar koelbloedigheid wist te bewaren. Eerst waren er haar gedwongen spelletjes met Karel, dan haar date met Willy en de korte maar hevige verliefdheid op Charvino aan wiens gewelddadige dood ze een trauma had overgehouden, daarna de verhuis naar Gouda en de advances van die gekke nonkel Walter. Maar het meest van al was ze geraakt geweest door de mysterieuse verdwijning en het gemis van Felix, haar kater.
Nu ze Stille Willem hier dood zag liggen hield ze het hoofd koel en handelde kordaat.
"Nidyaja, ga naar de gasten en laat het feest beginnen. Zeg absoluut niets over wat wij hier gezien hebben. Ik blijf hier om na te denken en ik zal foto's nemen als bewijsmateriaal."
Nidyaja begreep de ernst van de situatie en deed wat gevraagd werd. Als gastvrouw klom zij op het podium in de prachtig aangelegde en sfeervol verlichte tuin. Ze vergat haar zonnebril af te nemen en sprak de gasten toe. "Beste genodigden, het is mij een waar genoegen u allen hier te mogen begroeten. Ik hoop dat jullie genoten hebben van de safari door ons park en van het kleiduifschieten. De prijzen zullen later op de avond aan de winnaars overhandigd worden door Stille Willem zelf; op dit moment is hij wel heel erg stil. Hij ligt boven zijn roes uit te slapen."
De gasten stootten elkaar aan en mompelden dat ze deze situatie wel kenden.
"Laat de champagne vloeien en het feest kan beginnen. Leve de gastheer! Op Stille Willem!"
Ze had moeite om bij deze woorden haar lach te bedwingen. Dat hij naar de hemelse jachtvelden was kwam haar bijzonder goed uit. Ze hoopte maar dat zij in zijn testament stond, na alle pleziertjes die ze hem had gegund.
Saartje nam foto's zoals ze echte detectives in de film had zien doen. Daarna spoedde ze zich door de villa, op zoek naar Felix.
En daar, in de grote ovale living vond ze hem, rustig slapend op de sofa. Ze fluisterde zachtjes :" Mijn lieveke, mijn Felixje." Hij opende zijn oogjes met een tedere blik van herkenning en lag spoedig likkend in haar armen. "Nog even fink zijn, poesje. Hup, in mijn handtas. Straks krijg je weer lekkere Sheba." Hij verstond haar zo goed dat hij zich koest hield in haar oversised, modieuse handtas. Ze zuchtte opgelucht en liep zo snel ze kon op haar hoge hakjes naar beneden. Ze koos de oprijlaan als vluchtweg en haastte zich naar de straat.
Plots echter werd ze langs achteren vastgegrepen. Een sterke arm omknelde haar hals.
"Zo heksje, staat het feest je niet aan? Al zo vroeg naar huis?"
Saartje kon amper een woord uitbrengen en merkte tot haar grote schrik het stille gemiauw van Felix in haar tas.
"Miauw, miauw, Karel m'n liefste kater", bracht ze met veel moeite uit.
Karel loste zijn greep. "Darling, wat ben ik blij je te zien", sprak ze, " ik ben hier tegen mijn wil om Stille Willem te plezieren en ik probeerde juist te vluchten."
Karel kuste haar bruut en betastte haar hartstochtelijk.
"Hier zijn mijn autosleutels", hijgde hij, "mijn nieuwe Lexus herken je wel aan de nummerplaat. Wacht in de auto op mij en doe geen domme dingen. Ik regel nog even iets en dan rijden we naar ons appartement."
Neen, domme dingen deed Saartje niet, maar de Lexus starten en wegrijden met Felix wel.
Karel checkte nog even of de spin die hij uit het terrarium op Stille Willem had losgelaten zijn werk had gedaan.
feedback van andere lezers- manono
Goed zo, Marie-Christine! Fijn dat je nu meer schrijft!
Saartje heeft haar Felix terug!
Spannend was het toen Karel haar vast greep.
Je hebt diverse mogelijkheden geschapen. Ik zal me moeten beraden. Hoeveel brandstof zat er in de tank van de Lexus? En wanneer is die auto laatst nog op controle geweest?
MarieChristine: Hoeveel brandstof er in de tank zit weet ik niet, maar de auto is nieuw. Ik ben benieuwd waar Saartje naar toe rijdt en hoe het op het landgoed met de andere personages is.
Veel schrijfplezier, M-Ch. - hettie35
Ik ben weer benieuwd wat er nu weer voor een draai eraan gegeven wordt,
wat het ook zal zijn het blijft mooi om te lezen,
groetjes Hettie
MarieChristine: Bedankt voor het trouwe lezen, Hettie.
Groetjes, M-Ch. - Hoeselaar
Ben benieuwd hoe het verder verloopt
Willy
MarieChristine: Bedankt voor je interesse, Willy.
Groetjes, M-Ch. - tessy
Elke schrijver/ster heeft zijn/haar eigen stijl en toch is het een knap geheel als je het blijft volgen.
Ik heb genoten van jou bijdrage MarieChristine
MarieChristine: Hartelijk dankt voor je fb en je interesse voor ons verhaal.
Groetjes, M-Ch. - silvia
super Marie Christine ! ik hield spontaan mijn adem in toen Karel op het toneel verscheen. Je hebt alle voorgaande gegevens op een heel mooie manier terug mee genomen en de spanning verder opgebouwd.
Ik vind het geweldig leuk dat we elkaar nu kennen, dat werpt een heel ander licht op de bijdragen, vind je niet ?
MarieChristine: Inderdaad, nu we elkaar kennen wordt het veel persoonlijker om samen te werken en krijgen de bijdragen meer kleur.
Groetjes, M-Ch. - jan
mag ik een minuut stilte aub...
proper stukje proza MC!
grtzz
MarieChristine: Zo kunnen we met z'n allen weer uitkijken naar het vervolg.
Groetjes, M-Ch. - Mistaker
Geweldige aflevering! Tja ik ben de enige 'onbekende' van de schrijvers van Ons verhaal, jullie moeten me maar uit mijn bijdragen leren kennen dan, net als ik jullie ;-)
Groet,
Greta
MarieChristine: Greta, je bent voor 100% één van ons.
Als je wil mag je wel eens een fotootje doormailen.
Hartelijke groeten, M-Ch. - Dora
Oh en al die tijd ik wachtensmachten toen je nog even opsomde hoe Saartje eraan toe was...wie heeft die zwarte Weduwe nou losgelaten...Goed geschreven en dan ineens. Pats, miauwauwende knalt Karel er weer in Wat een tegenwoordigheid van geest heeft die klapsigarende Saar. Prima meid zoal met al...
MarieChristine: Bedankt voor je leuke commentaar.
Groetjes, M-Ch.
|
